หญิงอ้วนทำนา กับสามีบนเขาจอมขี้แกล้ง นิยาย บท 78

เพราะมีภาพแบบ ดังนั้นถูซินเยว่ที่ทำลอบดักกุ้งตามแบบจึงไม่ยากเย็นมากนัก

หลังจากที่ซูจื่อหังเพาะปลูกเสร็จก็มาช่วยเธอทำด้วย ทั้งสองคนขลุกรวมกันอยู่พักใหญ่ ลอบดักกุ้งก็เพิ่งทำไปได้แค่ส่วนหนึ่ง ถูซินเยว่มองไปที่แบบก็พบว่ามันยังห่างไกลจากความสำเร็จมาก

หญิงสาวลุกขึ้นบิดขี้เกียจด้วยความเซ็งๆ และพูดว่า "หนทางอีกยาวไกล!"

ซูจื่อหังอมยิ้มและพูดว่า "ใช้สำนวนเป็นแล้วหรือ?"

หลังจากที่คลุกคลีอยู่กับถูซินเยว่เป็นเวลานาน เขาก็เพิ่งรู้ว่าหญิงสาวเหมือนดั่งขุมทรัพย์ล้ำค่าที่ซ่อนสิ่งต่างๆ ซึ่งเขาไม่รู้ไว้มากมาย

อย่างเช่นบางครั้งถูซินเยว่ก็เสนอความคิดที่ตนเองไม่เคยรู้จักมาก่อน และบางทีอีกฝ่ายก็จะพูดประโยคแปลกประหลาดที่ตนเองนั้นไม่เคยแม้จะได้ยินมาก่อนเสียด้วยซ้ำ

นอกจากนี้ทั้งๆ ที่ถูซินเยว่ไม่เคยร่ำเรียนมาก่อน แต่บางครั้งสิ่งที่เธอพูดออกมากลับมีเหตุมีผลมีน้ำหนักน่าเชื่อถือ ขนาดที่แม้แต่ตนเองก็ต้องยอม

เมื่อคิดมาถึงตรงนี้ ดวงตาของซูจื่อหังก็ฉายแววความภาคภูมิใจ

เขายื่นมือออกมานวดไปที่หน้าผากของภรรยา ในใจพลางคิดว่าภรรยาของตนเองนั้นช่างแตกต่างจากทุกๆ คนเสียจริง

"รอทำลอบดักกุ้งเสร็จแล้ว ยังต้องต่อเรือเล็กอีกลำหนึ่ง" ถูซินเยว่หน้านิ่วและพูดว่า "เรือเล็กต่อค่อนข้างยาก ไปให้ช่างไม้ในหมู่บ้านต่อน่าจะดีกว่า"

"บ้านของต้าจู้อย่างไรล่ะที่เป็นช่างไม้ ถึงเวลาเจ้าเอาไปให้เขาก็ได้" ซูจื่อหังถามต่อว่า "เจ้าจะไปจับปลาจริงๆ หรือ?"

"แน่นอนอยู่แล้ว!"

เมื่อเห็นว่าน้ำเสียงของซูจื่อหังมีความสงสัย ถูซินเยว่ก็รีบเงยหน้าขึ้นพร้อมกับดวงตาที่เป็นประกาย จากนั้นก็พูดว่า "นี่เป็นโอกาสการค้าขาย เจ้าไม่เข้าใจ ถึงเวลาหากข้าทำเรื่องนี้ให้สำเร็จได้จริงๆ บางทีพวกเราก็อาจหลุดพ้นจากความยากจนได้เสียที"

"เจ้าเนี่ยนะ" ซูจื่อหังนวดหน้าผากของถูซินเยว่เบาๆ และถามว่า "เจ้าว่ายน้ำเป็นไหม?"

ไม่ใช่ว่าเขาดูถูกถูซินเยว่ แต่ซินเยว่ในอดีตทั้งอ้วนทั้งกลม แล้วยังเป็นยัยซื่อบื้อที่ไม่ฉลาดนัก จึงว่ายน้ำไม่เป็นแน่นอน

"ข้าว่ายไม่เป็น แต่ฝึกได้นี่นา" ถูซินเยว่เงยหน้าขึ้น มองไปที่ซูจื่อหังด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม จากนั้นก็พูดว่า "เจ้าต้องว่ายน้ำเป็นแน่นอน เจ้าก็สอนข้าสิ"

เมื่อเห็นดวงตาเป็นประกายของหญิงสาวมีแววความนับถือปรากฏ เดิมทีซูจื่อหังอยากปฏิเสธ แต่ตอนนี้กลับปฏิเสธไม่ลงคอเสียแล้ว เขาไอกระแอม จากนั้นก็เลิกคิ้วถามว่า "เจ้าจะฝึกว่ายน้ำจริงๆ หรือ?"

"แน่นอน หรือมันจะเป็นเรื่องโกหกได้อีกอย่างนั้นหรือ?" ถูซินเยว่หัวเราะ แล้วเดินไปยืนข้างๆ ซูจื่อหัง เดิมทีเธอมีสิ่งที่จะพูด แต่เมื่อเห็นท่าทางของอีกฝ่าย ก็อดที่จะก้มหัวลงไม่ได้ ไหล่บางสั่นกระตุก และหัวเราะออกมา "หรือว่าเจ้าก็ว่ายน้ำไม่เป็น ก็เลยไม่อยากสอนข้า?"

"ข้าว่ายเป็นอยู่แล้ว" แม้จะรู้ว่าหญิงตั้งใจพูดยุแหย่ตนเอง แต่ซูจื่อหังก็ยังติดกับดักอย่างห้ามไม่ได้

"หากเจ้าไม่เชื่อ ข้าจะพาเจ้าไปว่ายน้ำที่แม่น้ำคืนนี้เลย"

"ทำไมถึงเป็นตอนกลางคืน?" ถูซินเยว่ไม่เข้าใจ มันควรจะเป็นตอนกลางวันมิใช่หรือ?

ทันทีที่ซูจื่อหังจากไป ภรรยาของต้าจู้ก็เดินออกมาจากในบ้าน นางมองดูแผ่นหลังที่จากไปของซูจื่อหัง แล้วหันมองชายหนุ่มของตนเองอีกครั้ง พูดขึ้นหร้อมกับขมวดคิ้วว่า "บ้านนั้นเอาเรื่องอะไรมารบกวนเจ้าอีกแล้วล่ะ"

ภรรยาของต้าจู้พูดจาไม่น่าฟัง ทำให้ต้าจู้ชะงักไปครู่หนึ่ง จากนั้นก็ขมวดคิ้วและพูดว่า "เจ้าพูดจาเช่นนี้ได้อย่างไร? อะไรที่เรียกว่ารบกวน จื่อหังเขานำเงินมาด้วย"

ต้าจู้เป็นคนมีน้ำใจ ซึ่งเขาไม่ชอบในความใจแคบของภรรยาเสมอมา แต่อย่างไรเสียก็ร่วมใช้ชีวิตมาตั้งหลายปีแล้ว บางครั้งเขาเองก็ยากที่จะพูดอะไร

"จ่ายเงิน จะจ่ายได้เท่าไรเชียว?" ภรรยาของต้าจู้เดินวนรอบตัวเขารอบหนึ่ง จากนั้นสายตาก็ไปหยุดที่บนโต๊ะที่อยู่ด้านหลังของอีกฝ่าย ก็เห็นว่าข้างๆ ตะเกียงมีถุงแน่นตุงใบหนึ่งวางอยู่

นางรีบหยิบถุงนั้นมาเปิดดู กลับพบว่าข้างในนั้นมีแต่เหรียญทองแดง หลังจากที่นับดู ดวงตาของภรรยาของต้าจู้ก็เป็นประกายทันทีและพูดว่า "ทำไมถึงได้เยอะขนาดนี้?"

ต้าจู้มองภรรยาตนเองด้วยความรู้สึกสุดจะบรรยาย แสยะยิ้มและพูดว่า "ทีนี้เจ้าก็รู้ว่าเงินเยอะแล้วหรือ เมื่อกี้นี้ยังตำหนิคนอื่นเขาว่าอย่างไรอยู่?"

เมื่อได้ยินประโยคนี้ สีหน้าของภรรยาต้าจู้ก็ชะงักงันไป จากนั้นก็พูดอย่างไม่พอใจว่า "ข้าก็แค่พูดไปเรื่อยเปื่อยเท่านั้น เจ้าก็บอกข้ามาสิว่าในนี้มีเงินอยู่เท่าไรกันแน่?!"

เหรียญทองแดงมากมายขนาดนี้ ยากจะนับหมดได้ในเวลาสั้นๆ

"ห้าร้อยอีแปะ" ต้าจู้มองไปที่ภรรยาทีหนึ่ง รู้สึกไร้คำบรรยายกับทีท่าที่เปลี่ยนไปของอีกฝ่าย คิดไม่ถึงว่าภรรยาของตนเองจะเป็นคนเห็นแก่เงินขนาดนี้ ซึ่งนั่นทำให้เขาปวดหัวอย่างมาก

"ห้าร้อยอีแปะ? เยอะขนาดนั้นเชียว?!" ภรรยาของต้าจู้ดำดิ่งอยู่ในโลกส่วนตัวเพียงลำพัง โดยไม่สังเกตุเห็นความไม่พอใจของชายหนุ่มเลย นางรู้สึกไม่อยากจะเชื่อว่าซูจื่อหังจะใจป้ำได้มากขนาดนี้ จึงเทเงินทั้งหมดในถุงออกมา เหรียญทองแดงตกกระทบโต๊ะและส่งเสียงดัง หลังจากที่ภรรยาของต้าจู้นับเสร็จเรียบร้อยและยืนยันว่าไม่ผิดพลาด ก็เงยหน้าขึ้นมามองต้าจู้ด้วยความตะลึง