หญิงอ้วนทำนา กับสามีบนเขาจอมขี้แกล้ง นิยาย บท 80

เหล่าซื่อตระกูลถูวิ่งมาเร็วที่สุด เขามาถึงตรงทั้งสามคนก่อนใคร ตอนที่เขาเห็นซูจื่อหังและถูซินเยว่กุมมือกันอยู่ หน้าก็เขียวด้วยความโกรธจัดทันที

สีหน้าของเขาย่ำแย่มาก แม้แต่หอบหายใจยังยากลำบาก

นางหลินเองก็รีบวิ่งตามมา เมื่อนางเห็นหน้าตาของถูซินเยว่ก็ตะลึงงันอยู่กับที่ในทันที ในดวงตาฉายแววตกใจ

ทว่าแม่เฒ่าตระกูลถู หลังจากที่ได้ถูหมิงซวนพยุงมาถึง ตอนที่ได้เห็นถูซินเยว่ กลับจำหลานสาวของตนเองไม่ได้ ก็ก้าวขาไปข้างหน้า ยกมือตบไปที่ใบหน้าของถูซินเยว่

การกระทำของแม่เฒ่าตระกูลถูกระทันหันเกินไป อย่าว่าแต่ซูจื่อหังเลย แม้แต่ถูซินเยว่เองก็ตะลึงเช่นกัน

ผู้หญิงในชนบททำการเกษตรอยู่เสมอ ดังนั้นจึงมีแรงมืองเยอะมาก หลังจากที่โดนตบหญิงสาวจึงรู้สึกว่าแก้มตนเองนั้นบวมเบ่งเป็นอย่างมาก

เธอเบิกตาโตมองไปที่ยายเฒ่า

ก็ได้ยินแม่เฒ่าตระกูลถูด่าทอเธอด้วยคำหยาบคายเป็นชุดๆ พร้อมทั้งถุยน้ำลายใส่เธอด้วย

"แก... นังจิ้งจอกร่าน หมู่บ้านต้าเย่ของเรามีนังร่านแบบนี้เข้ามาตั้งแต่เมื่อไร กลางวันแสกๆ ยังกล้าเกาะแกะคลอเคลียกันได้อย่างไร แล้วก็ซูจื่อหัง เจ้าก็ไม่ใช่คนดี เพิ่งแต่งงานกับซินเยว่ไปนานเท่าไรเอง เตียงยังไม่ทันอุ่นเลยกระมัง ก็กล้าหากินกับนังโสเภณีข้างนอก! ข้าจะตีให้มันตายไปเลย!"

พูดจบ แม่เฒ่าตระกูลถูก็หยิบไม้คานหาบบนพื้นฟาดไปบนตัวของซูจื่อหัง

ซูจื่อหังรีบยกมือขึ้นกันไว้ ไม้คานหาบจึงตีเข้าที่แขนของชายหนุ่มอย่างจัง ทันใดนั้นรอยแดงก็ปรากฏขึ้น

ถูซินเยว่รีบเข้าไปประคองแขนของซูจื่อหังเอาไว้ จากนั้นก็หันกลับมาจ้องมองแม่เฒ่าตระกูลถูด้วยความโกรธและกัดฟันพูดว่า "ทำอะไรน่ะ?"

"เยี่ยมเลย นังโสเภณี นี่แกยังกล้าต่อปากต่อคำอีกเรอะ!" แม่เฒ่าตระกูลถูเปลี่ยนเป้าหมาย เมื่อเห็นว่าไม้คานหาบกำลังจะฟาดลงบนตัวของถูซินเยว่ ทันใดนั้นนางหลินที่ยืนอยู่ข้างๆ ก็กระโจนตัวเข้ามากอดถูซินเยว่ไว้แน่น และใช้หลังของตนเองรับไม้คานหาบแทน

"ท่านแม่!"

นางหลินร้องลั่น แล้วหันกลับไปมองแม่เฒ่าตระกูลถูที่อยู่ข้างหลัง

แม่เฒ่าตระกูลถูมองอีกฝ่ายด้วยความตกใจ จากนั้นก็ขมวดคิ้วและพูดอย่างโมโหว่า "เจ้าบ้าไปแล้วรึ ทำอะไรของเจ้า! เจ้าเอาตัวมาบังนังร่านทำไม?"

ความเจ็บปวดที่แผ่นหลังทำให้น้ำตาของนางหลินไหลไม่หยุด นางเช็ดน้ำตาของตนเอง แล้วพูดว่า "ท่านแม่ นี่ซินเยว่นะ ใช่นังร่านเสียที่ไหน!" ทันทีที่ได้ยินดังนั้น แม่เฒ่าตระกูลถูก็ชะงักค้างไปทันที อย่าว่าแต่นางเลย แม้กระทั่งถูชิวหลาน กับถูหมิงซวน และถูซานที่ยืนอยู่ด้านหลังต่างก็ชะงักไป พร้อมทั้งมองไปยังหญิงสาวที่นางหลินปกป้องเอาไว้ด้วยสายตาที่ไม่อยากจะเชื่อ

ว่าไงนะ นางคือถูซินเยว่?

เป็นไปได้อย่างไร?

ตระกูลถูเลี้ยงถูซินเยว่มาสิบสี่ปี ตลอดสิบสี่ปีนี้ถูซินเยว่หน้าตาเป็นอย่างไร พวกเขาจะไม่รู้ได้อย่างไร?

ก้อนเนื้อเป็นมัดเป็นชั้น ฝีหนองเต็มหน้า ใครเห็นใครก็ตกใจ! นอกจากนี้เพื่อให้ถูซินเยว่สามารถเข้าออกได้ ประตูใหญ่ของบ้านตระกูลถูได้ขยายกว้างเพิ่มอีกสองศอกโดยเฉพาะ ดังนั้นยัยหญิงอ้วนอัปลักษณ์คนนั้นจะเป็นหญิงสาวที่อยู่ข้างหลังนางหลินได้อย่างไร

แม้ว่าอีกฝ่ายจะไม่ได้หุ่นผอมเพรียวเท่าถูหมิงซวน แต่ก็ไม่ใช่หญิงอ้วนอัปลักษณ์ ใบหน้าขาวเนียน ดวงตากลมโตเป็นประกาย จะมองอย่างไรก็น่ารัก แล้วจะเป็น...

เมื่อเห็นสีหน้าอึ้งตะลึงจนพูดไม่ออกของพวกเขา ถูซินเยว่เองก็เข้าใจแล้วว่าเรื่องราวเป็นอย่างไร

ที่แท้ก็เพราะว่าตนเองเปลี่ยนแปลงมากไป พวกเขาจำไม่ได้ จึงคิดว่าซูจื่อหังแอบมีชู้ข้างนอก ก็เลยรวมตัวกันเพื่อจับชู้

เมื่อคิดได้ดังนั้น ถูซินเยว่ก็แสยะยิ้ม เดิมทีเรื่องนี้สามารถทำเรื่องใหญ่ให้กลายเป็นเรื่องเล็ก หรือจบแบบง่ายๆ แค่เพียงถูชิวหลานเข้ามาถามพวกเขาตอนที่พบเห็นก่อนหน้านี้ก็สิ้นเรื่อง

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน