หญิงอ้วนทำนา กับสามีบนเขาจอมขี้แกล้ง นิยาย บท 89

เจ้าหมีบ้าตัวนี้ราวกับไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย

เดิมทีถูซินเยว่คิดจะใช้น้ำพุศักดิ์สิทธิ์หลอกล่อหมีดำ แล้วจับมือกับมันอย่างปรองดอง

แต่คิดไม่ถึงเลยว่าเจ้าหมีดำตัวนี้จะไม่มีปฏิกิริยาอะไรกับน้ำพุศักดิ์สิทธิ์เลยสักนิด

เจ้าหมีดำบ้านั่นเข้าใกล้ตัวเองมากขึ้นทุกที ๆ แล้ว แต่ถูซินเยว่กลับรู้สึกเหมือนพลังงานค่อย ๆ ไหลหายออกไปจากตัวเธอทีละนิด ๆ สองเท้าหนักอึ้งราวกับมีลูกตุ้มน้ำหนักถ่วงอยู่

เดิมทีเดินบนพื้นหิมะก็ยากมากอยู่แล้ว แถมถูซินเยว่ยังต้องออกแรงทั้งตัวเพื่อหลบหลีกการไล่ล่าของเจ้าหมีดำนั่นอีก

โชคดีที่ช่วงนี้เธอออกกำลังกายเพื่อลดน้ำหนักมาโดยตลอด

ถ้ายังอ้วนท้วนแบบเมื่อก่อน เกรงว่าป่านนี้เธอคงกลายเป็นอาหารในท้องหมีดำไปตั้งนานแล้ว

แต่ถึงจะเป็นแบบนี้ก็ตาม ตัวเธอที่วิ่งมาถึงหนึ่งชั่วยามแล้วก็ยังรู้สึกเหนื่อยล้าหมดแรง มึนหัวตาลายไปหมดอยู่ดี

และในที่สุด ก้าวเดินของหญิงสาวก็ช้าลงโดยไม่รู้ตัว

ในตอนนี้เอง เจ้าหมีดำราวกับพบโอกาสแล้ว มันรีบเร่งความเร็วพุ่งเข้าตะปบถูซินเยว่

อุ้งเท้าของหมีดำฟาดลงบนหลังของหญิงสาวอย่างแรง ถูซินเยว่รู้สึกถึงเลือดที่พุ่งพล่านในทรวงอก เธอซวนเซล้มลงกับพื้น

พอเห็นอุ้งเท้าเจ้าหมีนั่นทำท่าจะเหยียบลงมาใหม่อีก ถูซินเยว่ก็รีบคว้ามีดผ่าฟีนขึ้นมาฟันเข้าไปที่อุ้งเท้าหมีอย่างแรง

เลือดสดพุ่งกระฉูดใส่หน้า หมีดำร้องโหยหวนและถีบถูซินเยว่จนกระเด็น

"พรวด!" หญิงสาวหมอบลงบนพื้นหิมะพลางกระอักเลือดออกมา

"ฉงเป่า..." ในช่วงเวลาระหว่างความเป็นความตายแบบนี้ สติของเธอพลอยหลุดลอยไปด้วย ถูซินเยว่ถึงกับขาดการการเชื่อมต่อกับมิติไป ไม่ว่าเธอจะเรียกร้องยังไง แต่ในมิติก็ไม่มีคนตอบเธอเลย

ยังไม่ทันที่เธอจะได้ลุกขึ้นมาจากพื้น เจ้าหมีดำก็ยื่นอุ้งเท้าออกมาตะปบใส่ถูซินเยว่อีกครั้ง

เมื่อครู่ถูซินเยว่ใช้มีดผ่าฟืนทำมันบาดเจ็บ ตอนนี้เจ้าหมีดำเลยโมโหถึงสุดขีดแล้ว มันเลยอยากจะให้ถูซินเยว่ต้องตายอย่างทรมาน

หญิงสาวใช้แรงเฮือกสุดท้ายหลบมัน แต่เจ้าหมีดำก็ใช้ทั้งขาหน้าขาหลังตะปบลงมา

เมื่อเห็นอุ้งเท้าอันใหญ่โตของหมีที่ตวัดหิมะที่ติดอยู่ด้านข้างขึ้นมาด้วย แววตาของถูซินเยว่ก็เริ่มสิ้นหวัง หรือว่าเธอจะต้องมาตายที่นี้จริง ๆ งั้นหรือ?

กลับชาติมาเกิดใหม่ เธอยังไม่ทันได้ร่ำรวย ยังไม่ทันได้ทำให้ครอบครัวมีชีวิตความเป็นอยู่ที่ดีด้วยซ้ำ...

ในป่าเขาลำเนาไพรแบบนี้ ไม่มีใครจะมาช่วยเธอได้อีกแล้ว!

ถูซินเยว่ยังไม่อยากยอมแพ้ แต่เธอไม่มีแรงแล้วจริง ๆ แม้แต่แรงจะยื่นมือชูมีดผ่าฟีนขึ้นมาก็ยังไม่มีเลย

วินาทีที่อุ้งเท้าหมีกำลังจะฟาดลงมาบนตัวเธอ จู่ ๆ ก็มีเงาสีเหลืองโผล่พุ่งออกมาจากพุ่มไม้

เงานั้นเร็วราวกับสายฟ้าฟาดผ่าน มันงับตัวถูซินเยว่ที่นอนอยู่บนพื้นหิมะขึ้นมาภายในพริบตา หญิงสาวยังไม่ทันได้ตั้งตัวดีร่างของเธอก็ถูกเงานั้นพาพ้นออกมาจากใต้อุ้งเท้าหมีแล้ว

เป็นเสี่ยวหวงนั่นเอง!

รอดตายแล้วเรา!

คิดไม่ถึงเลยว่าจะเป็นเสี่ยวหวงที่มาช่วยเธอไว้!

ถูซินเยว่มองเจ้าเสือที่อยู่ตรงหน้าด้วยความตื้นตันใจ เธอทราบซึ้งจนน้ำตาแทบคลอเบ้า

แต่ทว่าพอเจ้าหมีดำโดนแย่งเหยื่อไปต่อหน้าต่อตาแบบนี้ มันก็ยิ่งโมโหมากขึ้นไปอีก มันวิ่งไล่ตามมาอย่างบ้าคลั่ง ตอนนี้ถูซินเยว่เลยไม่มีเวลามารำลึกความหลังกับเสี่ยวหวง

เสี่ยวหวงเงยหน้าขึ้นเหวี่ยงถูซินเยว่ขึ้นบนหลังตัวเอง ถูซินเยว่รีบกอดตัวเสี่ยวหวงไว้แน่น

เสือเป็นสัตว์ป่าดุร้าย เป็นราชาแห่งสัตว์ทั้งหลาย ความเร็วในการวิ่งของมันนี่ไม่ใช้โม้ออกมาแน่นอน คงจะมีแต่เสือชีตาห์เท่านั้นแหละที่พอจะสู้มันได้

แล้วอีกอย่าง เสี่ยวหวงก็ได้รับการบำรุงจากน้ำพุศักดิ์สิทธิ์มาเป็นเวลานาน รางกายของมันจึงแข็งแรงว่องไว ไม่ช้ามันก็พาถูซินเยว่หนีเอาชีวิตรอดออกมาได้

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน