ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 1084

เย่เทียนเกิดลางสังหรณ์ที่ไม่ดีขึ้นในใจ โดยเฉพาะการยืดเส้นยืดสายของท่านจ้าวที่ดูเวอร์ขึ้นเรื่อยๆ บ่งบอกว่าเป็นการการวอร์มร่างกายครั้งใหญ่

ท่านจ้าวที่เห็นสีหน้าของเย่เทียนก็แอบรู้สึกอย่างมาก ถ้าการแสดงของเขาถูกถ่ายเอาไว้ละก็ จะต้องได้รับรางวัลออสก้าแน่! สิ่งเดียวที่ไม่พอใจก็อาจจะเป็นการแสดงออกของเย่เทียนนั้นหลอกง่ายเกินไป ทำให้การแสดงของเขายังไปไม่ถึงขั้นสูงสุด ไม่สบอารมณ์ ยังไงมันก็ไม่สบอารมณ์!

“ท่านจ้าว นี่คุณกำลังจะทำอะไรครับ?” เย่เทียนดึงปากแล้วถามไป

“อ๋อ ถ้าต้องการฝึกฝ่ามือจ้งเหินไป่เหอนี่ให้เร็วก็มีแค่ทางเดียว นั่นก็คือการฝึกโดยการต้านการโจมตี ไม่ใช่ว่าท่านผู้นำจะกลัวแล้วนะ!” พูดจบเขาก็ยิ้มออกมาอย่างขบขัน เงยหน้าแล้วมองไปที่เซียวสือ

“กลัว? หึหึ! พูดเป็นเล่น ผมจะไปกลัวได้ยังไง?” เย่เทียนยิ้มออกมาแบบใจดีสู้เสือ จากนั้นก็หรี่ตาแล้วมองไปที่ท่านจ้าว “แต่ท่านจ้าวก็ต้องระวังตัวหน่อย เพราะผมก็ไม่ออมมือเหมือนกัน!”

“มือเท้ามันไม่มีตา ท่านผู้นำเองก็ต้องระวังนะ!” พูดจบท่านจ้าวก็หายไปจากโซฟาทันที เห็นได้ชัดว่าความเร็วถึงขั้นสุดยอดไปแล้ว

เย่เทียนไม่นึกไม่ฝันว่าท่านจ้าวจะเร็วได้ถึงขนาดนี้ พอเขาตั้งสติได้ก็รู้สึกเจ็บที่คางแล้ว จากนั้นภาพที่เห็นตรงหน้าก็เริ่มหมุนวน….

“ตุบ!” เย่เทียนกระแทกกระแทกพื้น แล้วน้ำเสียงที่ได้ใจของท่านจ้าวก็ดังขึ้น “จำความรู้สึกตรงนี้ไว้ ตั้งใจใช้กำลังภายในไปหล่อเลี้ยงมัน!”

เย่เทียนตกใจ แล้วเริ่มควบคุมกำลังภายในให้ไปที่คางของตัวเอง ความรู้สึกที่อบอุ่นก่อเกิดขึ้นในตานเถียนของเขา เหมือนมันจะได้ผล! ถึงจะโดนชกไปทีหนึ่ง แต่ถ้าฝึกด้วยวิธีนี้ก็ไม่ใช่ว่าเขาจะรับไม่ได้!

แต่ยังไม่ทันที่เขาจะได้พูด รองเท้าข้างหนึ่งตรงหน้าก็ใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ!

“เดี๋ยวครับ!”

“ตุบ!”

เย่เทียนถูกท่านจ้าวถีบกระเด็นอีกครั้ง อย่ามองว่าท่านจ้าวร่างกายผอมแห้ง แต่ความจริงแล้วท่านจ้าวแค่ใส่เสื้อผ้าที่ทำให้ดูผอมเท่านั้น ถอดเสื้อออกก็มีเนื้อ ถึงอายุจะมาก แต่กล้ามเนื้อที่มีมากกว่าคนหนุ่มบางคนด้วยซ้ำ

พละกำลังอันมหาศาลนั่นทำให้เย่เทียนเกิดสงสัยว่าคางของเขายังอยู่กับปากมั้ย มันสร้างผลกระทบกับเขาอย่างมาก

“นี่คุณ!”

เย่เทียนจ้องมองท่านจ้าด้วยความโมโห แต่ท่านจ้าวกลับมองเย่เทียนด้วยความขบขัน “ท่านผู้นำ ก่อนหน้านี้ฉันเตือนเธอแล้วนะ! อย่าลืมนะว่าตอนนี้เราจะทำอะไรกัน มันคือการต้านการโจมตีนะ!”

“บัดซบ!” เย่เทียนกัดฟันแน่น จากนั้นก็ใช้มือข้างหนึ่ง

ยันพื้นแล้วลุกขึ้น “ท่านจ้าว มือเท้ามันไม่มีตา คุณห้ามโทษผมนะ!”

พอได้ยินเย่เทียนกัดฟันพูด ท่านจ้าวก็ทนไม่ไหวจนต้องหัวเราะออกมา “ท่านผู้นำไม่ต้องห่วง ถึงฉันจะแก่แล้ว แต่ก็ยังไม่ถึงขั้นขยับตัวไม่ได้! เข้ามาอย่างเต็มที่เลย!”

ความเป็นจริงได้ยืนยันแล้วว่าความโกรธสามารถเพิ่มรังสีได้ แต่ไม่สามารถเพิ่มความแข็งแกร่งได้ เห็นได้ชัดว่าเย่เทียนโจมตีหนักขึ้นมาก ขึ้นใช้ท่าสังหารโดยดึงพลังทริปเปิ้ลออกมาเลย

แต่พอการโจมตีที่ทรงพลังของเขาถึงตัวท่านจ้าว ราวกับโจมตีใส่คราบน้ำมัน กำปั้นมันจะเบี่ยงออกไปทางอื่นตลอด หลังการโจมตีชุดนี้จบลง ท่านจ้าวยังไม่เป็นอะไรเลย แต่ข้อมือของเขากับรู้สึกปวดเมื่อยจากการฉุดดึงอย่างหนัก

“มันเป็นไปได้ยังไง!” เย่เทียนอุทานออกมาอย่างไม่อยากจะเชื่อ แต่ท่านจ้าวที่อยู่ตรงหน้ากลับยังยิ้มแย้ม แถมยังดีดๆ ชายเสื้ออย่างดูถูกด้วย แสดงท่าทางอย่างผู้สูงส่ง

เย่เทียนรู้มาตลอดว่าท่านจ้าวนั้นแข็งแกร่ง แต่ก็นึกไม่ถึงว่าท่านจ้าวจะแข็งแกร่งถึงขนาดนี้ มันทำให้เขาต้องหรี่ตาลง บิดข้อมือของตัวเองเบาๆ เพื่อผ่อนคลายให้กับกล้ามเนื้อ

“ฆ่า!”

การรับรู้ของท่านจ้าวเฉียบคมมาก หลังจากที่สายตาของเย่เทียนเป็นประกายขึ้นมา ท่านจ้าวก็รู้สึกว่าเหมือนร่างกายของตัวเองฝืดขึ้นมา แล้วเขาก็เข้าใจขึ้นมาทันที เย่เทียนใช้พลังวิเศษแล้ว!

ชื่อของผู้นำยุทธภพฟังดูแล้วเหมือนจะเท่ ราวกับว่ามีอำนาจมากมาย แต่หลังผ่านการเปลี่ยนมานานหลายปี รูปแบบ แบบนี้ก็ถูกปรับปรุงให้ดีขึ้น ความจริงสิ่งที่ทำให้ผู้คนหวาดกลัวกลับเป็นความสามารถในการสืบค้นข้อมูลที่ขึ้นชื่อของยุทธภพต่างหาก!

การที่ได้เป็นว่าที่ผู้นำของยุทธภพ ข้อมูลทุกอย่างของเย่เทียนจึงถูกตรวจสอบไปแล้ว หลังผ่านการวิเคราะห์จากหลายๆ ด้าน ทุกคนต่างรู้สึกว่าเย่เทียนเป็นผู้มีพรสวรรค์ที่ร้อยปียังไม่มีสักคน

มีพลังวิเศษแล้วยังมีร่างกายอันแข็งแกร่งที่หลอมรวมกับสารพันธุกรรมแล้ว ผู้มีพรสวรรค์แบบนี้ต้องสามารถนำพายุทธภพไปสู่ความรุ่งโรจน์อีกแบบได้อย่างแน่นอน

แต่นั้นมันก็เป็นเรื่องของอนาคต อย่างน้อยตอนนี้ ผู้นำยุทธภพคนนี้ยังอ่อนด้อยเกินไป

“ดูท่าไอ้หนุ่มนี่จะเอาจริงขึ้นมาแล้ว! ค่อยน่าสนใจหน่อย!” ท่านจ้าวขำออกมาเบาๆ ถึงร่างกายจะได้รับผลกระทบบ้าง แต่มันก็ไม่ทำให้เขาไม่สามารถโจมตีได้เลย

“ป๊าบ!”

ในสายตาของท่านจ้าวเหมือนหมัดของเย่เทียนจะเร็วขึ้นอย่างกะทันหัน ก่อนที่ท่านจ้าวจะทันได้ตั้งตัว มันก็ชกใส่แขนของท่านจ้าวอย่างแรงแล้ว

ครั้งนี้ความรู้สึกลื่นๆ นั่นไม่ปรากฏขึ้น การโจมตีอย่างตรงไปตรงมานั้นทำให้เย่เทียนตื่นเต้นจนอยากจะตะโกนออกมา! แต่ท่านจ้าวที่เป็นฝ่ายกำชัยชนะมาโดยตลอดสีหน้าถึงกับเปลี่ยนไป

“หึหึ ตาแก่ ยังไหวมั้ย?”