ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 1164

สายตาของทุกคนหันมองไปที่กล่องทันที

กล่องนั้นเหมือนทำมาจากไม้ แต่บนนั้นกับมีสัญลักษณ์ต้องห้ามที่ดูน่ากลัวปกคลุมอยู่ ต่อให้พวกเขาจะอยากเปิดออกมาดูแค่ไหน ก็ไม่กล้าแตะต้องไม่มากกว่านี้

ส้งเหว่ยหยุนนั้นไม่จำเป็นต้องกังวลอะไรพวกนี้

เดินไปตรงหน้ากล่องไม้ ส้งเหว่ยหยุนหลับตาทั้งสองข้างลง จากนั้นก็ร่ายอะไรบางอย่างออกมา

ระหว่างที่เวลาผ่านไป กล่องไม้ที่อยู่ในมือเขาก็มีเสียงกิ๊กก็อกดังขึ้น มียันต์ที่เก่าแก่แต่ทรุดโทรมใบหนึ่งปรากฏออกมา

นี่แหละคือสัญลักษณ์ต้องห้ามของกล่องไม้ใบนี้

ส้งเหว่ยหยุนไม่ได้ยื่นมือไปคว้า แต่กลับกัดนิ้วจนเป็นแผลแล้วหยดเลือดลงไปข้างบน

ถึงยันต์เก่าๆ ใบนั้นจะถูกย้อมไปด้วยเลือด แต่กลับสามารถดูดเลือดเข้าไปอย่างรวดเร็ว จนไม่เห็นร่องรอยของเลือดแม้แต่นิดเดียว พลังที่ปล่อยออกมาก็อ่อนลงไปเรื่อยๆ จนสุดท้ายก็หมือนแค่กระดาษที่ไร้ค่าแผ่นหนึ่งเท่านั้น

“สัญลักษณ์ต้องห้ามนี้ถ้าไม่มีเลือดจากคนของตระกูลส้งแล้วไปสัมผัสก็จะถึงตาย การที่ทุกท่านไม่ได้คิดอะไรไม่ซื่อจึงถือเป็นเรื่องที่ดีมากๆ เลย”

ตอนนี้ส้งเหว่ยหยุนไม่หลงเหลือท่าทางที่หื่นกามอีกแล้ว แต่กลับดูน่าเกรงขามมาก

หลู่เหยียนและคนอื่นๆ รู้สึกไม่ค่อยพอใจกับคำพูดของส้งเหว่ยหยุน พูดกันตามตรง มีใครบ้างที่ไม่อยากครอบครองเครื่องรางทิพย์นี่ไว้คนเดียว? ถ้ามีเครื่องรางทิพย์ ต่อให้เป็นผู้แข็งแกร่งแดนระดับดินก็สามารถต่อกรกับแดนระดับฟ้าได้สบายๆ!

แถมเมื่อต้องเผชิญหน้ากับการไล่ล่าของแดนระดับฟ้าก็มีโอกาสที่จะรอด

แต่การที่ส้งเหว่ยหยุนเอาความจริงออกมาพูดแบบนี้มันดูจะไม่ค่อยไว้หน้ากันเท่าไหร่

เมื่ออยู่ต่อหน้าสายตาที่โกรธเคืองของพวกเขาส้งเหว่ยหยุนกลับทำเหมือนมองไม่เห็น ค่อยๆ เปิดกล่องไม้ออก

ภายในกล่องไม้ มีกระดิ่งสีทองอันหนึ่งวางอยู่ ดูแล้วเหมือนไม่ได้มีความพิเศษอะไรเลย

แต่คนที่คุ้นเคยกับสำนักหมื่นลี้จะรู้ถึงความร้ายกาจของระฆังราชาสะกดดี

ถึงระฆังราชาสะกดจะไม่ใช่เครื่องรางทิพย์ที่ร้ายกาจที่สุด แต่มันกลับเป็นสิ่งที่ค่อนข้างมีเอกลักษณ์ เมื่อระฆังราชาสะกดถูกเคาะมันก็สามารถสะกดศัตรูได้ชั่วขณะ และในตอนที่ยอดฝีมือสู้กัน เวลาสั้นๆ นี้ก็มากพอที่จะกำหนดความเป็นความตายได้แล้ว!จากตรงจุดนี้ก็สามารถบ่งบอกความล้ำค่าของระฆังราชาสะกดได้

นิ้วของส้งเหว่ยหยุนสัมผัสไปที่ระฆังราชาสะกดเบาๆ จากนั้นก็ยิ้มออกมาที่มุมปาก

“ติ้ง!”

เสียงกระทืบอันเด่นชัดดังไปไกล สีหน้าของหวางยี่ซานซีดเซียวขึ้นมาทันที จากนั้นก็กระอักเลือดออกมา

“ยี่ซาน!” พอหลู่เหยียนเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นก็รีบเดินเข้าไปหาหวางยี่ซาน จับไปที่มือของหวางยี่ซาน จากนั้นก็ป้อนยาลูกกลอนเม็ดหนึ่งเข้าปากอย่างไม่ลังเล

จนถึงตอนนี้อาการของหวางยี่ซานจึงค่อยๆ ดีขึ้น

“แคร็กๆ!” หวางยี่ซานไอออกมาอย่างแรงจากนั้นก็จ้องมองส้งเหว่ยหยุนด้วยความโกรธแค้น

“ชนชั้นสูงกับชนชั้นต่ำมันมาการแบ่งแยกกันสำนักตงหัวของพวกคุณลืมไปแล้วเหรอ? เรื่องของสำนักหมื่นลี้ต้องให้พวกคุณมายุ่งต้องแต่เมื่อไหร่!” ส้งเหว่ยหยุนสบถออกมา

ต่อให้เป็นหลู่เหยียนตอนนี้ก็ไม่กล้าพูดอะไร เมื่อกี้เป็นเพราะหวางยี่ซานใช้คำพูดผิด แต่เขาไม่คาดคิดว่าส้งเหว่ยหยุนจะโจมตีแบบนี้!

ประเด็นคือเขาจะไม่รู้เลยเหรอว่าระฆังราชาสะกดถูกคนหมายตาไว้แล้ว?

เมื่อระฆังราชาสะกดถูกทำให้ดัง คนที่ซ่อนตัวในป่าที่อยู่ไม่ไกลจากตระกูลสวีก็ต้องได้ยินเหมือนกัน 

“เป็นระฆังราชาสะกดจริงๆ ด้วย หึหึ ตระกูลส้งนี่ช่างลงทุนจริงๆ!”

“ผู้อาวุโสชิ ตอนนี้เราควรทำยังไงต่อครับ?”

ผู้อาวุโสชิขำออกมาอย่างไม่ชอบใจ “ผู้ส่งสารแห่งยมราชสั่งการมาแล้ว ใช้กำลังทั้งหมดที่มีแย่งระฆังราชาสะกดมา! ทุกคน ถ้างานนี้สำเร็จ จะได้อะไรตอบแทนคงไม่ต้องให้ผมพูดแล้วมั้ง!”

“บุก!”

สิ่งที่ตอบกลับผู้อาวุโสชิคือเสียงโห่ร้องที่พร้อมเพรียง นั่นจึงทำให้ผู้อาวุโสชิรู้สึกพอใจมาก

“แก๊งมังกรรอยัลของคุณก็น่าจะรู้ดีว่าเรื่องนี้มันสำคัญแค่ไหน ตอนนี้โทรหาฮั่วเจิ้นเทียน บอกให้เขาถือโอกาสทำลายบริษัทแซ่เฉินซะ คืนนี้เราจะนำข่าวดีไปแจ้งผู้ส่งสารแห่งยมราชให้ได้!”

“ครับ!” ผู้อาวุโสของแก๊งมังกรรอยัลถังหงเป่าตอบรับ จากนั้นทุกคนก็พากันมองไปยังตระกูลสวีที่ใกล้เข้ามา