ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 1165

ชิเจิงที่ถูกสะกดอยู่กลางอากาศตอนนี้ได้ตกอยู่ในสถานการณ์ที่ต้องถูกฆ่าอย่างแน่นอน!

ส้งเหว่ยหยุนยิ้มออกมาอย่างพึงพอใจ มีระฆังราชาสะกดอยู่ในมือ คนพวกนี้ก็แค่มาตายเท่านั้น!ความน่าสะพรึงกลัวของเครื่องรางทิพย์คนอย่างพวกมันจะไปเข้าใจได้ยังไง?

แต่พอตอนที่การโจมตีเพื่อหวงสังหารของหลู่เหยียนไปถึงตัวชิเจิง

ได้มีแสงสีดำปราฏกขึ้น ห่อหุ้มชิเจิงเอาไว้

“ฮ่าฮา! คิดจะฆ่าฉันอย่างนั้นเหรอ? หลู่เหยียน แกดูถูกฉันเกินไปแล้ว! ระฆังราชาสะกดแข็งแกร่งจริงๆ แต่มันก็ต้องดูว่าใครเป็นคนใช้!”

“แย่แล้ว!”

หลู่เหยียนนึกไม่ถึงว่าชิเจิงจะสามารถหลุดออกจากการควบคุมของระฆังราชาสะกดได้ ส่วนเขาก็โจมตีไปสุดแรงโดยไม่ได้ทำการป้องกันแม้แต่น้อย ตอนนี้ชิเจิงกลับมาเป็นอิสระแล้ว มนกลับเปิดเผยจุดอ่อนของตนให้อีกเห็นจนหมด

“ฉึก!”

ร่างกายของชิเจิงบิดงออย่างน่าเหลือเชื่อ ถึงแขนขวาจะถูกฝ่ามือของหลู่เหยียนโจมตีอย่างจัง แต่กรงเล็บของเขาก็ข่วนใส่หน้าอกของหลู่เหยียนเหมือนกัน แถมยังเจาะทะลุไปเลย!

เลือดสาดกระเซ็น การต่อสู้ของทั้งสองฝ่ายต่างหยุดชะงัก

หลู่เหยียนที่เมื่อกี้ยังได้เปรียบตอนนี้กลับถูกฆ่าไปแล้ว ถึงชิเจิงจะเจ็บหนักก็เถอะ แล้วจะมีใครที่ขวางได้?

“ผู้อาวุโสหลู่!”

“อ้า! ไว้ชีวิตด้วย ฉันไม่อยากตาย!”

หวางยี่ซานจ้องมองส้งเหว่ยหยุนด้วยสายตาที่โกรธแค้น ถ้าไม่ใช่เขา ผู้อาวุโสหลู่เหยียนก็ไม่ต้องถูกฆ่าง่ายๆ แบบนี้! จนทำให้ทุกคนตกอยู่ในสถานการณ์ที่อันตราย

“เป็นไปไม่ได้!” ส้งเหว่ยหยุนยังเชื่อสิ่งที่เกิดขึ้นตรงหน้าไม่ลง และเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อกี้ก็ทำให้เขาเกิดความสงสัยขึ้นมาในใจ

ระฆังราชาสะกดนี่มันใช้ดีจริงๆ ใช่มั้ย?

ชิเจิงไอเป็นเลือดออกมาหลายครั้ง น้ำเสียก็เริ่มแหบ

“คุณชายส้ง ส่งระฆังราชาสะกดมาซะดีๆ ผมอาจจะคิดเรื่องไว้ชีวิตคุณก็ได้ ว่าไง?”

“ฝันไปเถอะ!” ส้งเหว่ยหยุนเองก็ไม่ได้โง่ จงไม่มีทางรับฟังข้อเสนอของเขาอยู่แล้ว แต่สถานการณ์ตอนนี้พวกเขาเสียเปรียบมาก

กัดฟันแน่น ส้งเหว่ยหยุนก็ได้พูดด้วยน้ำเสียงที่เคร่งขรึมว่า “เตรียมถอย!”

“หวางยี่ซาน แกพามาต้านไว้!”

“ว่าไงนะ?” หวางยี่ซานได้ยินอย่างนั้นตาก็แทบถลนออกมา จ้องมองเขาด้วยสีหน้าที่โกรธแค้น

ส้งเหว่ยหยุนกลับทำสายตาเย็นชา “หวางยี่ซาน แสดงจุดยืนของตัวเองออกมา! ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับระฆังราชาสะกดจริง สำนักตงหัวของแกต้องชดใช้! ชดใช้ด้วยชีวิต!”

หวางยี่ซานกัดฟันแน่น สุดท้ายก็ทำได้แค่พยักหน้าอย่างเจ็บปวด “ได้!”

“คุณชายครับ ทางคุณหนูตระกูลเหลี่ยง….”

ส้งเหว่ยหยุนแสดงแววตาที่แน่วแน่ออกมา “จะเสียระฆังราชาสะกดไปไม่ได้เด็ดขาด ถอย!”

แล้วพวกเขาก็เริ่มฆ่าอย่างบ้าคลั่ง พอเปิดช่องว่างได้ก็รีบพากันถอยหนีอย่างร้อนรน

ส่วนหวางยี่ซานก็เข้าต่อกรกับ ชิเจิงอย่างแน่วแน่

อาจเป็นเพราะความโกรธจึงทำให้ความสามารถในการต่อสู้ของหวางยี่ซานเพิ่มสูงขึ้น บวกกับชิเจิงก็บาดเจ็บไม่น้อย ภายใต้การสู้อย่างไม่กลัวตายของหวางยี่ซานจึงไม่ได้ได้เปรียบอะไร

“ขวางประตูไว้! ถ้าปล่อยพวกมันไป ผลที่ตามมาพวกคุณรู้ดี!”

ชิเจิงโมโหอย่างถึงที่สุด หวางยี่ซานทำตัวเหมือนพวกหน้าด้านไร้ยางอาย สลัดยังไงก็สลัดไม่หลุด ทำได้แค่คำรามอกมาด้วยความโกรธ

เย่เทียนยังคงซ่อนตัวอยู่ข้างนอก แต่ก็ยังไม่คิดจะลงมือ

“ตี๊ดตี๊ด!”

มีข้อความส่งเข้ามา สวี่ย่า

“คุณชายเย่ ขอความช่วยเหลือด่วน! คุณเหลียงก็อยู่ที่นี่เหมือนกัน ไม่ว่าคุณอยากรู้อะไรก็มาถามเอาตรงหน้าได้เลยครับ!”