ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 1171

“ไม่ว่าจะเป็นวิธีอะไร ขอแค่สามารถรักษาเยว่หรูได้ ผมจะยอมทุ่มทุกอย่างเลย!”

เหลียงเหวินเห้ารู้สึกปวดใจมาก แต่ก็เก็บอาการได้อย่างรวดเร็ว แล้วมองไปที่เย่เทียน

การที่เป็นคนฉลาดทำไมเขาจะไม่รู้ส่าเหลียงเยว่หรูทำแบบนี้ไปเพื่ออะไร? หลังจากที่เย่เทียนตาย เธอก็ขังตัวเองอยู่ในห้องเจ็ดวัน ถ้าจะบอกว่าไม่เกี่ยวกับเย่เทียนใครจะเชื่อ?

และด้วยเหตุการณ์ในครั้งนี้ เหลียงเหวินเห้าก็ยอมรับนิสัยที่เอาแต่ใจของเหลียงเยว่หรูแล้ว

แต่ว่า…..ยังไงความเจ็บปวดก็เกิดขึ้นมาแล้ว

แต่ดีที่เย่เทียนยังมีชีวิตอยู่!

เย่เทียนมีความสามารถขนาดไหนทำไมเขาจะไม่รู้ ยาลูกกลอนเม็ดนั้นแม้แต่ใช้กับนักบู๊ยังเห็นผลเร็วขนาดนี้ เรื่องรักษาเยว่หรูก็คงไม่ใช่เรื่องยากอะไร!

“ลุงเหลียงไม่ต้องเป็นห่วงนะครับ ผมจะพยายามอย่างเต็มที่!” เย่เทียนอดที่จะพยักหน้าแล้วยิ้มอย่างขมขื่นไม่ได้

เฉินหวั่นชิงตาแดงเล็กน้อย ยืนอยู่ข้างๆ เย่เทียน จับมือเขาไว้แน่นๆ

“อามิตตาพุทธ! ดูเหมือนอาตมาจะมีผิดเวลานะ!”

“ท่านคือ?” เย่เทียนหันกลับไปแล้วเห็นพระสงฆ์จากวัชรยานที่มาขัดขวางเขา

จะว่าไปวัชรยานจะไม่ค่อยมีความเกี่ยวข้องอะไรกับสำนักพุทธแล้ว พวกเขาค่อนไปทางลัทธิที่แยกตัวออกไปจากโลกภายนอกมากกว่า

“อาตมาชื่อหมีโถว อุบาสกเย่ เราเพิ่งพบหน้ากันเองนะ!”

เย่เทียนค่อยๆ เดินเข้าไปหาหมีโถว คาดเดาจุดประสงค์ในการมาของเขา

เมื่อเผชิญหน้ากับแรงอาฆาตที่ไม่ปกปิดของเย่เทียน หมีโถวกลับไม่ได้แตกตื่นแต่อย่างใด ทำหน้ายิ้มแย้ม ราวกับทั้งคู่ไม่เคยมีเรื่องผิดใจกันมาก่อน

“อาตมาไม่ได้พูดโกหกอุบาสกเย่เลยแม้แต่น้อย ระฆังราชาสะกดนี้เดิมทีก็เป็นสมบัติของวัชรยานอยู่แล้ว แต่กลับถูกสำนักหมื่นลี้ชิงไปอย่างหน้าไม่อาย ถ้าอุบาสกเย่ไม่เชื่ออาตมาก็มีหลักฐานอย่างอื่นมายืนยัน!”

เย่เทียนส่ายหน้า “ไม่ว่าระฆังราชาสะกดนี่จะเป็นของใคร ตอนนี้มันกลายเป็นแค่กองเศษซากไปแล้ว มหาหมีโถว ผมเองก็ไม่อยากเป็นศัตรูกับท่าน แต่ถ้าท่านคิดจะทำเรื่องอะไรให้ผมไม่ชอบใจ จะหาว่าคนแซ่เย่คนนี้โหดเหี้ยมไม่ได้นะครับ!”

หมีโถวยังคงทำหน้ายิ้มแย้ม “สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม ที่อาตมามาในวันนี้ก็ตั้งใจมาพบอุบาสกเย่นี่เเหละ”

“พบผม?”

หมีโถวไม่ได้ตอบ แต่กลับเดินเข้าไปหาเหลียงเยว่หรูอย่างช้าๆ

“ถ้าอาตมาดูไม่ผิด อุบาสิกาคนนี้น่าจะติดพิษที่รุนแรงมาก ถ้าไม่ใช่เพราะอุบาสกเย่ใช้วิชาฝังเข็มสกัดเอาไว้ ไม่เกินสี่สิบห้านาทีอุบาสิกาคนนี้ก็ต้องมีอันตรายถึงชีวิตอย่างแน่นอน!”

เย่เทียนไม่ได้พูด แค่มองไปที่ มหาหมีโถวเท่านั้น “อุบาสกเย่เองก็มีพลังที่ล้ำลึก ถ้าเป็นคนอื่น อุบาสิกาคนนี้ก็ไม่มีทางรอดมาได้แล้ว!”

หมีโถวแสดงสีหน้าที่เห็นอกเห็นใจออกมา

เย่เทียนกลับพูดด้วยน้ำเสียงที่ไม่ชอบใจว่า “ท่านมีอะไรก็พูดมาตรงๆ เถอะครับ ที่นี่บรรยากาศค่อนข้างอึดอัดมันจะไม่มีความหมายอะไรนะสิ!”

หมีโถวไม่ได้แสดงท่าทีที่อึดอัดแม้แต่น้อย “พิษนี้อาตมาสามารถถอนได้!”

“ว่าไงนะครับ?” ถึงเมื่อกี้เหลียงเหวินเห้าจะไม่พูดอะไรสักคำ แต่ในใจของเขาก็มีแต่ลูกสาวของตน พอได้ยินหมีโถวพูดออกมาแบบนี้ก็ถึงกับอุทานออกมาด้วยความตกใจ จากนั้นก็หันไปจับมือของหมีโถวเอาไว้

“ท่านมหา! ไม่ว่าต้องแลกด้วยอะไร ขอท่านมหาโปรดช่วยด้วยเถอะครับ!”

“อามิตตาพุทธ! โยมขอร้องผิดคนแล้ว อาตมาบอกว่าอาตมาสามารถแก้ได้ แต่คนที่แก้พิษจริงๆ คืออุบาสกเย่ต่างหาก!”

เย่เทียนรำคาญการพูดจามีลับลมคมในแบบนี้ที่สุด มันจึงทำให้เขาต้องพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่ไม่ชอบใจว่า “มหาหมีโถว ท่านต้องการอะไรก็พูดมาเถอะ!”

“ดอกบัวทองทะเลทราย!”

หมีโถวก็มองออกเหมือนกันว่าเย่เทียนไม่พอใจ จึงไม่กล้าพูดอ้อมค้อมอีก และได้พูดชื่อชื่อหนึ่งออกมา

เย่เทียนขมวดคิ้วอย่างแรง บนโลกใบนี้วัตถุดิบชั้นเลิศที่ไว้ถอนพิษก็มีอยู่แค่ไม่กี่อย่าง แต่พูดตามตรง จากที่เย่เทียนลองวิเคราะห์ดู วัตถุดิบชั้นเลิศเหล่านี้ไม่ได้มีผลที่ดีต่อกรแก้พิษในตัวเหลียงเยว่หรูนัก

ความมั่นใจของเขากลับอยู่ที่การปรุงยามากกว่า