ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 1175

“จะกลัวอะไร! พวกเรามีกันตั้งเยอะจะฆ่ามันไม่ได้เลยเหรอ?”

มีชายตาสามเหลี่ยมคนหนึ่งเดินออกมาจากพวกบอดี้การ์ดแล้วตะโกนเสียงดัง ส่วนคนอื่นๆ ก็เริ่มขยับบ้างแล้ว

“งั้นพวกคุณก็ลองดูได้!”

เย่เทียนพูดออกมาอย่างเรียบเฉย พร้อมกับท่าทางที่ดูไม่ได้เห็นหัวคนพวกนี้เลย

“ฆ่ามัน!”

ชายตาสามเหลี่ยมพุ่งเข้าใส่เย่เทียนเป็นคนแรก แต่ไอ้หมอนี่แผนสูงมาก ตะโกนเสียงดัง ลงมือเร็ว แต่กลับเป็นคนสุดท้ายที่เข้าถึงเย่เทียน

“โอ้ย! นี่มันอะไรกัน! ไอ้หมอนี่เร็วเป็นบ้าเลย!”

“ฟันฉัน!”

ร่างกายของเย่เทียนไม่ขยับแต่น้อย แต่มือกลับเคลื่อนไหวจนเกิดเป็นภาพซ้อน บอดี้การ์ดที่เข้าใกล้เขาเกินกว่าครึ่งเมตรก็จะกระเด็นออกไปทันที

ในห้องโดยสารชั้นธุรกิจมีเสียงโอดครวญดังไปทั่ว

เหล่าเมิ้งตาค้างไปแล้ว เขานึกไม่ถึงจริงๆ ว่าจะได้มาเจอคนโหดที่นี่

ที่เขาทำตัวผยองแบบนี้เพราะมีคนคอยหนุนหลังเลยไม่กลัว คนที่อยู่เบื้องหลังเขาก็เป็นคนที่สูงส่งเหมือนกัน

แต่ฝีมือที่เย่เทียนแสดงออกมาตอนนี้เหมือนจะไม่ด้อยไปกว่าผู้สูงส่งที่อยู่ด้านหลังเขาเลย มันจึงทำให้เขาเกิดกลัวขึ้นมา

แต่การที่เขาจะพูดห้ามตอนนี้มันก็ไม่ทันซะแล้ว

พลังที่ชาร์จเอาไว้ของชายตาสามเหลี่ยมก็ได้โจมตีออกไป ราวกับลูกธนูที่พุ่งไปหาเย่เทียน หมัดนั่นเกิดแสงออกมาเล็กน้อย คนคนนี้เป็นผู้แข็งแกร่งแดนเสวียนหรือนี่!

แต่น่าเสียดาย แดนเสวียนเมื่ออยู่ต่อหน้าเย่เทียนไม่ว่าจะใช้วิธีอะไรก็เป็นได้แค่เรื่องตลกเท่านั้น

เย่เทียนใช้ฝ่ามือหุ้มหมัดของชายตาสามเหลี่ยมเอาไว้

“อย่างคุณเนี่ยนะจะฆ่าผม? ไม่มีทาง!”

เย่เทียนพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่ไม่สบอากรมณ์ จากนั้นก็ออกแรงที่ฝ่ามือ เสียงกระดูกที่แหลกละเอียดดังขึ้น ชายตาสามเหลี่ยมส่งเสียงร้องครวญครางออกมาทันที

เย่เทียนขมวดคิ้ว

“หุบปาก!”

ชายตาสามเหลี่ยมกลายเป็นเหมือนคนใบ้ ไม่ว่าจะอ้าปากกว้างขนาดไหนก็ไม่มีเสียงอกระออกมา

สภาพที่เห็นทำให้ถึงกับขนลุก ทุกคนต่างพากันกลั้นหายใจอย่างไม่รู้ตัว โดยเฉพาะพวกเหล่าเมิ้งที่ทำตัวผยองเมื่อกี้ไม่กล้าแม้แต่จะหายใจเสียงดัง เหงื่อไหลออกมาเต็มหน้าผาก

“ผู้กล้า! ไม่สิ ฮีโร่ มันเป็นแค่เรื่องเข้าใจผิด! เหล่าเมิ้งคนนี้ยอมรับผิดแล้ว!”

พูดจบเหล่าเมิ้งก็เริ่มตบหน้าตัวเองขึ้นมาเป็นการใหญ่

เย่เทียนหันมองชายหนุ่มที่ทำตัวเป็นฮีโร่ออกมาช่วยแอร์โฮสเตสเมื่อกี้

ชายหนุ่มแสดงแววตาที่ตื่นเต้น แล้วกระโดดขึ้นมา

“แบบนี้เหรอที่เรียกว่าเป็นการไถ่โทษ? อาเฮียจะสอนเองว่าการไถ่โทษมันเป็นยังไง!”

ชายหนุ่มก็ค่อนข้างจริงจัง ควงแขนเป็นวงกลม แล้วระดมตบใส่ใบหน้าที่อ้วนท้วนของเหล่าเมิ้ง

ครั้งนี้ใบหน้าของเหล่าเมิ้งเริ่มบวมขึ้นมาด้วยความเร็วที่สามารถมองเห็นได้ด้วยตาเปล่า แถมมุมปากยังมีเลือดไหลออกมาด้วย

เพราะมีเย่เทียนอยู่ข้างๆ ไม่อย่างนั้นสายตาของเหล่าเมิ้งคงสับเขาเป็นชิ้นๆ แล้ว

“มองอะไรหนักหนา! เดี๋ยวก็ควักลูกตาออกมาซะนี่!” ชายหนุ่มกลับยิ่งโมโห ถลึงตากลับไป พร้อมกับด่าทอ

เย่เทียนส่ายหน้า

ชายหนุ่มคนนี้ต้องมีเบื้องหลังที่ไม่ธรรมดาแน่ แต่เสียดายที่เขายังขาดประสบการณ์ ไม่แน่ครั้งนี้อาจทำให้ครอบครัวของเขาต้องเดือดร้อนก็ได้!

“เงียบๆ หน่อย อยากมารบกวนการพักผ่อนของผม!”

เย่เทียนไม่อยากเอาเรื่อง ปล่อยชายตาสามเหลี่ยมลง ปล่อยให้เขากลิ้งอยู่ที่พื้น แล้วกลับไปนั่งที่ของตัวเอง

แต่สิ่งที่น่ากลัวยิ่งกว่าคือต่อให้เย่เทียนไม่ตอบ เขาก็ยังสามารถพูดเองเออเองได้

ความสามารถแบบนี้คนทั่วไปนั้นทำไม่ได้จริงๆ

“พี่ชาย ช่วยบอกผมหน่อยได้มั้ยว่าคุณชื่ออะไร! ดูแล้วคุณก็น่าจะไปที่ทะเลทรายถ่ากันเหมือนกันสินะ? ไม่ต้องห่วง หลังลงเครื่องทุกอย่างปล่อยให้ผมจัดการเอง!”

“ตอนนี้ผมอยากพักผ่อน!”

“คุณก็พักไปสิ! นี่มีที่อุดหู แต่ผมก็ยังอยากถามพี่ว่า พี่ชื่ออะไรกันแน่?”

“เย่เทียน!”

เย่เทียนก็พอใจแล้ว โบกมือด้วยความรำคาญ ช่างเถอะ คิดซะว่าเป็นแมลงวันที่บินตอมอยู่ข้างหูละกัน!

เมื่อบรรลุถึงแดนพลังผนึกจินตัน ความสามารถในการจัดการกับสิ่งกวนใจของเย่เทียนก็ไม่ต้องพูดถึง

พอเขาลืมตาขึ้นมาอีกครั้ง จ้าวเทียนฉีก็ได้หลับไปแล้ว ส่วนเครื่องบินก็กำลังจะลงจอด

ตอนนี้ในห้องโดยสารชั้นธุรกิจยังคงมีแค่พวกเขาสองคน พวกเหล่าเมิ้งก็ไม่รู้ว่าไปหลบอยู่ไหน

แถมหลังจากที่เย่เทียนลงจากเครื่องก็ยังไม่เห็น

“นั่น! พี่ชายดูสิ นั่นไงคนที่มารับผม! ไม่ต้องห่วง ขอแค่อยู่ในทะเลทรายก็ไม่มีอะไรที่ตระกูลจ้าวของผมทำไม่ได้!” จ้าวเทียนฉีตบหน้าอกเพื่อยืนยัน

“เยี่ยม!”

เย่เทียนไม่อยากเดินกับจ้าวเทียนฉีที่ทำตัวเหมือนเด็กจริงๆ แต่หมอนี่กลับทำตัวเหมือนปลาสเตอร์หนังหมาที่เกาะติดไม่ยอมห่าง ไล่ก็ไล่ไม่ไป

“คุณชาย! คุณชายก่อเรื่องอีกแล้วเหรอครับ!”

คนที่มารับจ้าวเทียนฉีเป็นพ่อบ้านที่หวีผมเนี้ยบๆ พร้อมกับรอยยิ้มอันเป็นมิตร

หลังจากที่ตักเตือนจ้าวเทียนฉีอย่างรักใคร่ พ่อบ้านก็ได้เงยหน้ามองมาทางเย่เทียน “คุณผู้ชายครับ ของคุณที่พาคุณชายกลับมา นี่คือค่าตอบแทนจำนวนหนึ่งล้าน โปรดรับไว้ด้วยครับ!”