ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 1176

เย่เทียนหันมองพ่อบ้าน

ถึงอีกฝ่ายจะพยายามทำตัวให้ใจเย็น แต่แววตาก็ได้แสดงความไม่พอใจที่ยากจะปิดบังออกมา

เย่เทียนไม่ได้ใส่ใจ แค่ส่ายหน้าแล้วเดินผ่านพ่อบ้านไป

ภาพนี้ทำให้พวกคนที่มากับพ่อบ้านถึงกับโมโห

“หยุดนะ! แกอย่าให้หน้าแล้วไม่ไว้หน้านะ!”

พ่อบ้านขมวดคิ้ว แต่ก็ไม่ได้ห้ามชายหนุ่มที่ตะโกนออกมา

กลับเป็นจ้าวเทียนฉีที่ตั้งสติได้ สีหน้าเคร่งขรึม “หลี่หมิงเทา ทำไมคุณถึงพูดกับพี่เย่เเบบนี้! ตั้งแต่พรุ่งนี้เป็นต้นไปคุณไม่ต้องมาที่ ตระกูลจ้าวอีก!”

“คุณชาย…..”

“คุณเองก็หุบปากไปเลย! นี่คือแขกของผม! ท่านปู่สอนให้คุณดูแลแขกแบบนี้เหรอ!” จ้าวเทียนฉีสีหน้าแดงก่ำ และหันไปต่อว่าพ่อบ้าน

จากนั้นก็พูดด้วยน้ำเสียงที่เคร่งขรึมว่า “ตอนอยู่บนเครื่องถ้าไม่ได้พี่เย่เทียนช่วยผมไว้ ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าตอนนี้จะสามารถรักษามือข้างนี้ไว้ได้มั้ย!”

คำพูดนี้ทำให้พ่อบ้านโมโหขึ้นมาทันที

“อีกฝ่ายเป็นใครครับ?”

“เห็นชื่อว่าเหล่าเมิ้งอะไรนี่เเหละ เป็นคนที่ลงมือโหดมาก!”

พ่อบ้านแค่ครุ่นคิดครู่หนึ่งแล้วพูดด้วยน้ำเสียงที่เคร่งขรึมว่า “เมิ่งเทียนซินที่เป็นเจ้าของเหมืองหยกนะเหรอ? ช่างกล้าซะจริง! คุณชายไม่ต้องห่วง คนที่กล้ามาทำร้ายคนของตระกูลจ้าวก็ต้องชดใช้อย่างสาสม!”

พอความเข้าใจผิดถูกคลี่คลาย พ่อบ้านก็เดินเข้ามาหาเย่เทียนด้วยสีหน้าที่รู้สึกผิด

“คุณเย่ ต้องขออภัยเป็นอย่างยิ่ง ครั้งนี้คุณชายเทียนฉีแอบหนีออกไป เขายังขาดประสบการณ์ มันจึงทำให้ผมระแวงคุณขึ้นมา โปรดให้ตระกูลจ้าวของเรามีโอกาสได้ชดใช้ความผิดสักครั้งเถอะนะครับ!”

เมื่อพูดถึงขนาดนี้แล้ว ถ้าเปลี่ยนกัน เย่เทียนก็คงกังวลแบบนี้เหมือนกัน

ยิ่งไปกว่านั้น จากการแสดงออกของตระกูลจ้าว ต่อให้เขาไปแล้ว เกรงว่าพวกเขาก็คงจะตามสืบเรื่องของเขาอยู่ดี สู้ทำให้ปัญหามันน้อยลงดีกว่า

“แน่นอนครับ! ต้องรบกวนพวกคุณแล้ว!”

รถเริ่มออกวิ่ง เย่เทียนพิงอยู่ข้างหน้าต่าง สายตาจ้องมองไปข้างนอก มันก็ไม่ได้ต่างจากเมืองทั่วไปสักเท่าไหร่

แต่ที่ชานเมือง ที่นี่กลับเป็นทะเลทรายที่กว้างสุดลูกหูลูกตา

รถไม่ได้วิ่งไปไกลมาก ไปหยุดอยู่ที่โรงแรมห้าดาวเพียงแห่งเดียวที่อยู่ไม่ไกลจากสนามบิน

“คุณชาย คุณท่านกำลังรออยู่ครับ! คุณเย่ เชิญคุณมาด้วยกันเลยนะครับ!”

พ่อบ้านพูดอย่างนอบน้อม

จ้าวเทียนฉีกลับทำปากจู๋ จากนั้นก็รู้สึกกลัวแล้วถามไปอย่างไม่พอใจว่า “มีแต่ท่านปู่คนเดียวเหรอ?”

“ย่าทวดก็มาด้วยครับ คุณชาย เกรงว่าครั้งนี้จะเป็นเรื่องจริงๆ แล้วครับ!” พ่อบ้านขำออกมาอย่างขมขื่น การที่จ้าวเทียนฉีออกไปครั้งนี้ทำให้ตระกูลจ้าวแตกตื่นกันยกใหญ่ จนทำให้หญิงชราถึงกับต้องออกโรง?

จ้าวเทียนฉีถึงกับหน้าเสีย แล้วเดินเข้าโรงแรมอย่างไม่เต็มใจ

เย่เทียนทนไม่ไหวจนขำออกมาเบาๆ ดูจากท่าทางของจ้าวเทียนฉีชัดเจนว่าเป็นคุณชายถูกตามใจจนชินแล้ว แต่ดีที่หมอนี่มีจิตใจที่บริสุทธิ์ ถึงจะถูกตามใจจนติดเป็นนิสัย แต่ก็หาดูได้ยาก

“คุณเย่ เชิญทางนี้ครับ!”

ภายใต้การจัดแจงของพ่อบ้าน เย่เทียนก็เข้าไปพักอยู่ข้างในอย่างรวดเร็ว ด้วยสาเหตุของจ้าวเทียนฉี เย่เทียนจึงถูกจัดให้พักอยู่ในห้องเพรสซิเด้นท์ สวีทที่อยู่ชั้นบนสุด

แต่ตอนที่เข้าไปพักในห้อง หลี่หมิงเทาที่เคยถูกจ้าวเทียนฉีต่อว่าก็แสดงแววตาที่โกรธแค้นออกมา

มันทำให้เย่เทียนถึงกับอดขำออกมาไม่ได้ พูดตาตรง เขาไม่ได้มีความแค้นเคืองอะไรกับหลี่หมิงเทาคนนี้เลย แค่โดนจ้าวเทียนฉีต่อว่าก็มาหาเรื่องเขาแล้ว ไม่เท่ากับว่าเขาเดือดร้อนอย่างไม่คาดคิดแล้วเหรอ?

ช่วงนี้ข่าวของสมบัติที่อยู่ในส่วนลึกของ ทะเลทรายถ่ากันถูกแพร่ออกไป ทำเอาทะเลทรายถ่ากันวุ่นวายไปหมด

ตอนนี้กลับมีคนที่ชื่อเย่เทียนมาพบกับเทียนฉีโดยบังเอิญ ถ้าจะบอกว่ามันไม่มีอะไรเลยจะให้เขาเชื่อลงได้ยังไง?

“ยังไงก็ตามเขาก็คือแขกของบ้านเรา เทียนฉีพาฉันไปเยี่ยมเขาหน่อย!” ย่าทวดก็ลุกขึ้นพร้อมกับร่างการที่สั่นเทา จ้าวเทียนฉีจึงรีบเข้าไปพยุง

จ้าวหมิงฝูลังเลไปครู่หนึ่ง แต่ก็ไม่ได้ว่าอะไร แล้วเดินตามหลังไป

เขาเองก็อยากรู้เหมือนกันว่าไอ้หมอนี่ที่ถูกจ้าวเทียนฉีโม้ซะใหญ่โตจะเป็นคนแบบไหน!

เคาะประตูเบาๆ ไม่มีเสียงตอบรับ พ่อบ้านจึงหยิบคีย์การ์ดออกมา แล้วพวกเขาก็รีบเปิดประตูเข้าไป

แต่พอเข้าไป รูม่านตาของจ้าวหมิงฝูก็หดเล็กลง แล้วรีบยกมือพร้อมพูดเบาๆ ว่า “ห้ามส่งเสียง!”

แล้วทุกคนค่อยมองเห็นเย่เทียน เขากำลังยิ้มออกมาที่มุมปาก แต่ดวงตาทั้งสองข้างกลับปิดสนิท ทั้งๆ ที่ยืนอยู่ตรงนั้นกลับให้ความรู้สึกที่เบาบางมาก

“นี่มัน…” หญิงชราหันมองจ้าวหมิงฝูด้วยสีหน้าที่ไม่อยากจะเชื่อ

จ้าวหมิงฝูก็ได้พยักหน้า “ใช่แล้ว มันคือการรู้แจ้งอย่างฉับพลัน! ชายคนนี้เป็นอย่างที่เทียนฉีพูดจริงๆ ด้วย!”

เมื่อเห็นสถานการณ์แบบนี้ จ้าวหมิงฝูก็ไม่กล้าอยู่ต่อ บอกทุกคนให้เตรียมออกไป

ผู้แข็งแกร่งทุกคนต่างรู้ดี การรู้แจ้งอย่างฉับพลันนั้นจะมาเมื่อไหร่ไม่มีใครรู้ ถ้าไปรบกวนการรู้แจ้งอย่างฉับพลันของอีกฝ่ายเข้า ก็อาจก่อให้เกิดความเกลียดชังจนถึงขั้นเอาชีวิตเลย!

จ้าวหมิงฝูถึงขั้นโทษตัวเองที่เสียมารยาทเมื่อกี้

หรือก็คือ เขาไม่ได้เชื่อคำพูดของจ้าวเทียนฉีตั้งแต่แรกแล้ว

แต่สิ่งที่ทุกคนไม่คาดคิดคือ หลี่หมิงเทาที่ซ่อนตัวอยู่กลางผู้คนได้แสดงสีหน้าที่โหดเหี้ยมออกมา พอเห็นว่าทุกคนกำลังจะออกไปก็ได้ตะโกนออกมา

“บังอาจ! เจ้าบ้านตระกูลจ้าวมาหา แกกลับกล้าเสียมารยาทถึงขนาดนี้เลยเหรอ!”