ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 1178

จากวิธีการรับแขกของตระกูลจ้าวเย่เทียนทำให้เย่เทียนรู้สึกโมโหมาก

แต่ฝีมือของเขาก็ไม่ได้รับผลกระทบอะไรมาก แดนพลังผนึกจินตันก็อาศัยการรู้แจ้งอย่างฉับพลันในครั้งนี้เสถียรขึ้นมา

ถึงถ่ากันจะอยู่ทางสุดขอบตะวันตก แต่การท่องเที่ยวของที่นี่กลับคึกคักมาก ยามค่ำคืนของถ่ากันนั้นคึกคักเป็นพิเศษเหมือนคนที่เดินลากกระเป๋าแบบเย่เทียนก็มีอยู่ค่อนข้างมาก

ที่ไหนคนอยู่ที่นั่นย่อมมีควัน ตอนนี้เย่เทียนเข้ามาอยู่ในฝูงชนมันก็ทำให้รู้สึกแตกต่างออกไปเหมือนกัน

เดินอยู่ท่ามกลางผู้คนอย่างไร้จุดหมาย เย่เทียนเดินมาถึงโรงแรมแห่งหนึ่งที่อยู่ทางตะวันตก

“คุณครับ จะเข้าพักใช่มั้ยครับ? โรงแรมเล็กๆ ของเราสะอาด คุ้มค่าคุ้มราคา ไม่มีทางโกงแน่นอนครับ!” เถ้าแก่ต้อนรับเย่เทียนอย่างกระตือรือร้น

พอเย่เทียนได้ฟังคำแนะนำแบบนั้นก็อดไม่ได้ที่จะหยุดขำออกมา “คนที่โกงไม่เคยมีใครบอกว่าตัวเองโกงหรอกนะครับ”

“ฮ่าฮ่า! คุณนี่ช่างมีอารมณ์ขันจริงๆ เลยนะครับ!” เถ้าแก่ชะงักไปครู่หนึ่งก่อนจะหัวเราะออกมา จากนั้นก็ชี้ไปที่กล้อง “คุณดูนั่นสิครับ ของพวกนี้ต่างก็มีพร้อม! อย่าคิดว่าที่นี่มันเล็ก แต่มันก็เป็นร้านเก่าแก่ที่อยู่มาหลายปีแล้วนะครับ ผมคงไม่ทำลายอาชีพของตัวเองหรอกครับ!”

“ตกลง! จะเชื่อคุณก็ได้!” เย่เทียนยิ้มพร้อมพยักหน้า จากนั้นก็เดินตามเถ้าแก่ไปยังห้องที่ดีที่สุดที่อยู่ชั้นบนสุด

“ดูสิครับ จะมีคนเก็บกวาดเข้ามาเก็บกวาดทุกวัน ของมีค่าคุณสามารถล็อกเอาไว้ได้ แต่ทางที่ดีก็ควรพกติดตัวไว้ มันดีกับคุณและดีกับผมด้วย!”

เถ้าแก่แนะนำอย่างชำนาญ บางทีอาจไม่ได้หรูเหมือนโรงแรมห้าดาว แต่ก็สามารถพูดได้เต็มปากว่าสบาย

“ไม่ไกลจากตรงนี้มีบาร์อยู่ และพวกอาหารขึ้นชื่อของที่นี่ คุณเองก็มาได้ตรงจังหวะ ถ้ามาช้ากว่านี้อีกสักหนึ่งเดือนต่อให้อยากพักก็คงไม่มีที่ว่างแล้วครับ!”

“ครับ! ผมคงต้องไปลองสักหน่อยแล้ว!”

หลังจัดแจงทุกอย่างเสร็จเย่เทียนก็เดินเอามือล้วงกระเป๋าออกไป พูดตามตรง หลังจากที่วุ่นวายมาขนาดนี้เขาเองก็รู้สึกหิวขึ้นมาจริงๆ แล้ว

เนื่องจากอาหารบินเครื่องบินไม่อร่อยเลย

“ตับย่างครับ ตับย่างน้ำมันสูตรต้นตำรับครับ!”

“มาถึงถ่ากันต้องลองชิมปิ้งย่างที่เป็นของขึ้นชื่อของถ่ากันดนะครับ!”

กลิ่นหอมอันเย้ายวนลอยเข้ามา ทำให้เย่เทียนยิ่งหิวมากกว่าเดิม

แต่พอเขาเลือกร้านปิ้งย่างแล้วเข้าไปนั่งด้านในนั้นเอง เงาของคุณที่คุ้นเคยได้เคลื่อนที่ผ่านมุมถนน

“เอ๋? ทำไมเธอถึงมาอยู่ที่นี่ได้?”

เย่เทียนตกใจเล็กน้อย จากนั้นก็รีบตามไป

แต่พอเขาเดินไปถึงมุมถนน เงาของคนที่คุ้นเคยนั่นได้หายไปอย่างไร้ร่องรอยแล้ว

เย่เทียนชะงักไปครู่หนึ่ง จากนั้นก็ยิ้มออกมาที่มุมปาก ลูบคางของตัวเอง “น่าแปลก ทำไมถึงคลาดสายตาไปได้นะ?”

พูดจบก็เดินเข้าเข้าไปในส่วนลึกของมุมถนน

หนึ่งก้าว สองก้าว….

ทันใดนั้นก็มีความรู้สึกที่เยือกเย็นพุ่งเข้ามา เย่เทียนรีบหันกลับไป แล้วคว้าใบมีดที่พุ่งเข้ามาได้อย่างง่ายดาย

จากนั้นก็พุ่งไปหาอีกฝ่ายด้วยความเร็วที่น่าตกใจ

“หึ!”

เสียงฮึดฮัดที่ยโสดังขึ้น เมื่อเผชิญหน้ากับเย่เทียนที่พุ่งเข้ามา อีกฝ่ายก็ได้แทงเข่าไปยังจุดยุทธศาสตร์ของเย่เทียน!

แต่เย่เทียนกลับหลบออกไปอย่างชำนาญ ใช้มืออย่างรวดเร็ว จนปลดใบมีดในมือของอีกฝ่ายลง!

“อ้า!”

อีกฝ่ายกรี๊ดออกมาด้วยความตกใจ จากนั้นก็เริ่มด่าทอขึ้นมา “หน้าไม่อาย รีบปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ!”

ตอนนี้เย่เทียนได้ใช้มือโอบเอวของอีกฝ่ายเอาไว้แล้ว แถมยังบีบแรงๆ ไปสองที โอ้ว สัมผัสยังเหมือนเดิม!

ด้วยฝีมือระดับเย่เทียน การที่จะจับตัวอีกฝ่ายก็ไม่ใช่เรื่องยากเลย

ฟู่เซิ่งหนานนึกไม่ถึงว่าอีกฝ่ายจะมีฝีมือขนาดนี้ ทำเอาเธอถึงกับตกใจ ในหัวก็คิดหาทางหนีอย่างเต็มที่

บัดซบ ทำไมหมอนี่ถึงแข็งแกร่งขนาดนี้!

“นี่คุณลืมผมเร็วขนาดนี้เลยเหรอ?”