ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 1179

หลังจากที่ได้นอนหลับอย่างสบาย ตอนที่เย่เทียนตื่นมา ฟู่เซิ่งหนานได้ลุกไปนานแล้ว

“กลายเป็นคนขี้เซาไปตั้งแต่เมื่อไหร่คะเนี่ย?” ”

ฟู่เซิ่งหนานเปิดประตูแล้วเดินเข้ามา พร้อมกับขนมปังนานในมือ “อาหารของเจ้านี้อร่อยใช้ได้ เครื่องก็แน่น ลองชิมดูค่ะ!”

เย่เทียนยิ้มแล้วส่ายหน้า

การฝึกฝนในช่วงสามปีที่ผ่านมามันได้เปลี่ยนแปลงการใช้ชีวิตของเขาไปเยอะ แถมหลังจากที่บรรลุถึงแดนพลังผนึกจินตันแล้วมันก็ทำให้สภาพจิตใจของเขาเปลี่ยนไปมาเหมือนกัน

บางทีนี่อาจเป็นการใกล้ชิดกับธรรมชาติมากขึ้นก็ได้

กระเด้งตัวขึ้นมา เย่เทียนอาบน้ำเสร็จแล้วมากินอาหารเช้ากับฟู่เซิ่นหนาน แต่ขั้นตอนมันดูค่อนข้างอบอุ่น ตอนที่ออกไปข้างนอกฟู่เซิ่งหนานก็ทำหน้าเขินอาย แก้มแดงๆ ของเธอทำให้ยิ่งนาหลงใหลเข้าไปใหญ่

“คุณมีแผนอะไร?”

“มีคุณแล้วฉันยังต้องใช้แผนอะไรอีก!” เย่เทียนตอบอย่างเกียจคร้าน

“นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันมาทางตะวันตก ลองสำรวจดูก่อนค่อยว่ากัน!”

ฟู่เซิ่งหนานไม่ค่อยเห็นเย่เทียนทำตัวแบบนี้ แต่การได้ท่องไปกับคนอันเป็นที่รักมันก็เป็นความสุขอย่างหนึ่งไม่ใช่รึไง?

“เอ๋? ตรงนั้นมีร้านกำไลหยกด้วย เราไปดูกันหน่อยมั้ย!”

เย่เทียนไม่มีทางปฏิเสธอยู่แล้ว เดินตามฟู่เซิ่งหนานเข้าร้านไปด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้ม

แต่ตอนที่พวกเขาเข้าไปในร้านหยก คนหาบเร่คนหนึ่งที่อยู่ข้างๆ สายตาก็เป็นประกาย หยิบมือถือออกมาแล้วดูรูปที่อยู่ในนั้น จากนั้นก็เริ่มโทรศัพท์อย่างดีอกดีใจ

เย่เทียนเลิกคิ้วขึ้น เขารู้สึกเหมือนกำลังจะมีเรื่องไม่ดีบางอย่างเกิดขึ้น แต่ก็ไม่ใช่เรื่องที่อันตรายอะไร

เขาจึงไม่ได้ใส่ใจ ก้มหน้าแล้วเลือกของกับฟู่เซิ่งหนานต่อ

พนักงานขายเป็นคุณลุงชายวัยกลางคนคนหนึ่ง ไม่รู้ว่าเป็นเพราะลมทางตะวันตกมันแรงเกินไปรึเปล่า คุณลุงมีผิวหน้าที่ดำคล้ำแถมรอยเหี่ยวย่นบนใบหน้ายังทำให้เขาดูมีอายุมากขึ้นไปอีก

“สาวน้อยตาถึงใช้ได้! นี่เป็นหยกไขมันแพะที่มีชื่อเสียงที่สุดในร้านเราแล้ว นี่ อย่าคิดว่ามันอันแค่นี้ แต่ราคามันสูงมากเลยนะ!”

ฟู่เซิ่งหนานถือกระต่ายที่เป็นหยกไขมันแพะไว้ตัวหนึ่ง

เย่เทียนมีวิธีแยกแยะในแบบของตัวเอง เจ้าของร้านคนนี้ไม่ได้โกหก หยกไขมันแพะชิ้นนี้มีชี่ทิพย์ที่เข้มข้นกักเก็บไว้ภายใน

ปริมาณแค่นี้แทบไม่มีประโยชน์อะไรกับเขาแล้ว แต่ถ้าฟู่เซิ่งหนานใส่ไปนานๆ มันจะมีผลดีกับการฝึกของเธอมากเลย

เย่เทียนก็ไม่อยากเสียผลประโยชน์แบบนี้ไป ในเมื่อเฉินหวั่นชิงได้รับการถ่ายทอดวิชาแล้ว ฟู่เซิ่งหนานก็ห้ามพลาดเด็ดขาด

แถมเมื่อคืนเขาได้ทดสอบดูแล้ว เคล็ดวิชานี่ช่างอัศจรรย์เหลือเกิน!

“เอาล่ะ อันนี้แหละ! พวกเราขอชิ้นนี้ค่ะ!”

ฟู่เซิ่งหนานถูกใจมันตั้งแต่แรกเห็น จึงเตรียมตัวไปรูดการ์ด

“รอเดี๋ยว!”

ในตอนที่เจ้าของร้านหยิบมือถือออกมาเพื่อเตรียมรับเงินนั้นเอง น้ำเสียงที่เคร่งขรึมก็ได้ดังขึ้น

“สาวน้อย เธอนี่ใจกล้าไม่เบาเลยนะ เมื่อคืนคิดว่าเธอหนีไปแล้ว แต่นี่กลับมาเดินช็อปปิ้งอย่างสบายใจเลยนะ ไม่เห็นหัวท่านติงคนนี้เลยรึไง?”

พอเจ้าของร้านได้ยินคำว่าท่านติงมือก็ถึงกับอ่อนแรง จนมือถือได้หล่นลงพื้น

“ท่านติง ผะ…ผมไม่รู้เรื่องนะครับ!”

เจ้าของร้านจ้องมองผู้มาเยือนด้วยสีหน้าที่หวาดกลัว

“เอาล่ะ ก็ไม่ได้บอกว่ามันเกี่ยวกับคุณ! แต่ในเมื่อคุณกล้าทำการค้าขายกับเธอ ค่าธรรมเนียมของเดือนหน้าเพิ่มสิบเปอร์เซ็นต์ โอเคมั้ย?”

เจ้าของร้านหน้าตาบึ้งตึง แต่ก็ต้องพยักหน้าด้วยความจนใจ

จากนั้นก็ค่อยๆ เดินเข้ามาหาฟู่เซิ่งหนาน

ตั้งแต่แรกท่านติงคนนี้ก็ได้มือข้ามเย่เทียนมาโดยตลอด บอกได้เลยว่ามั่นหน้ามาก

ฟู่เซิ่งหนานมาหลบอยู่ข้างหลังเย่เทียน พอเห็นท่าทางที่ระมัดระวัง กับสีหน้าที่หวาดกลัวของเธอ เย่เทียนก็ถึงกับต้องถอนหายใจ ผู้หญิงนี่นะ แสดงเก่งจริงๆ!