ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 1233

เย่เทียนยังไม่รู้ท่าทีการตอบสนองของตระกูลสวีและตระกูลหลินที่มีต่อเขาอยู่ชั่วคราว

แต่จากที่ตระกูลเจี่ยงโดนฆ่ายกครัวความเป็นจริงที่มีแรงกระทบแบบนี้ คาดว่าคนเหล่านี้คงจะไม่เป็นฝ่ายกระโดดโลดเต้นออกมาเอง

แน่นอนว่า เริ่มแรกเย่เทียนยังไม่ได้กำจัดตระกูลเจี่ยงทิ้งจริงๆ เพียงแค่อยากให้พวกเขากลายเป็นคนธรรมดาทั่วไปเท่านั้น น่าเสียดายภายใต้สถานการณ์จับพลัดจับผลูถึงก่อผลลัพธ์แบบนี้

เดาว่าเขาที่เรียกกันว่าปีศาจคนนี้คงจมสู่จิตใจของผู้คนแล้วกระมัง

เย่เทียนกลับไม่กังวลปัญหาข้อนี้สักนิดเดียว

ขอเพียงพวกเขาไม่มาหาเรื่องตนเอง เย่เทียนก็ขี้เกียจเป็นฝ่ายไปหาเรื่องเดือดร้อนให้พวกเขา

แต่นี่ไม่ได้หมายความว่าเขาจะสงบสุขแล้ว ความจริงมันช่างตรงกันข้าม ถ้าเกิดตระกูลสวีและตระกูลหลินอยากลงมือ นั่นจะต้องเป็นวิกฤติใหญ่ของเย่เทียนแน่

แต่ปัญหาคือ ความสามารถของเย่เทียนจะหยุดก้าวหน้าขึ้นเหรอ?

ความสามารถต่างหากเป็นความมั่นใจของเย่เทียน!

“กลับมาแล้ว?” หลังเหลียงเยว่หรูมองเห็นเย่เทียนก็ตรงเข้าไปโอบคอของเขาไว้แล้ว การกระทำสนิทสนม น้ำเสียงอ่อนหวาน

เย่เทียนดึงมุมปากขึ้น พูดตามตรง ตอนนี้เขาปวดหัวพอสมควร

แต่นี่ก็เป็นความวุ่นวายที่มีความสุข

“ใช่! ทุกอย่างแก้ไขหมดแล้ว ฉันเตรียมจะไปเจียงหนัน”

“งั้นดีเลย ฉันจะไปเก็บข้าวของเดี๋ยวนี้!”

“คือว่า......”

เย่เทียนกระอักกระอ่วนอยู่บ้าง แม้กระทั่งไม่รู้สักเท่าไรว่าจะเผชิญหน้ากับเฉินหวั่นชิงอย่างไร

เหลียงเยว่หรูเหมือนรู้ความคิดของเย่เทียน มองเขาตาค้อนอย่างอารมณ์เสีย

สะบัดมือไปราวกับโกรธกระฟัดกระเฟียด “นายอย่าเข้าใจผิดนะ! ฉันจะไปรับช่วงต่อแก๊งมังกรรอยัลต่างหาก!”

แก๊งมังกรรอยัล? ถ้าไม่ใช่เหลียงเยว่หรูพูดขึ้นมาเขาเกือบจะลืมแก๊งนี้ไปเลย

“นี่เป็นการตัดสินใจของฉัน!” เหลียงเหวินเห้าเดินเข้ามาแล้ว บนหน้ามีรอยยิ้มขมขื่น

“หลายวันนี้ถูกคนของแก๊งมังกรรอยัลมาวุ่นวายมากพอแล้ว!” เหลียงเหวินเห้าบ่นออกมา

“คนพวกนี้รู้ว่าผิดใจนายไม่มีผลดีอะไร เลยต้องมาหาฉันให้พูดขอร้องแทน”

“พูดตามตรง ผมยังไม่ใส่ใจเรื่องนี้จริงๆ” เย่เทียนยักคิ้วแล้วตอบกลับประโยคหนึ่ง

“นายไม่ใส่ใจ แต่พวกเขาไม่สบายใจนะสิ!” เหลียงเหวินเห้าส่ายหน้า “แต่ว่าให้เยว่หรูไปก็มีประโยชน์เหมือนกัน ตามอยู่ข้างกายนายคงจะปลอดภัยกว่าตามอยู่ข้างกายฉัน!”

“เมืองเจียงหนันมีการดูแลของนายพลเฝิงและคนอื่นๆ ย่อมจะปลอดภัยมาก โดยเฉพาะแหล่งข่าวบางส่วนยังเป็นแก๊งมังกรรอยัลพวกเขาถนัดกัน สำหรับนายแล้วนี่ก็ไม่ใช่เรื่องแย่”

เหลียงเหวินเห้าพูดจบมองเย่เทียนแวบหนึ่ง “สิทธิ์การตัดสินดีเลวของแก๊งไหนๆ อยู่ที่หัวหน้า และไม่ได้อยู่ที่คนข้างล่าง จุดนี้นายน่าจะรู้ดี”

เย่เทียนไม่ได้ปฏิเสธ เพียงแค่หัวเราะแล้วพยักหน้า

เหตุผลที่เหลียงเหวินเห้าพูดมาเขาจะไม่รู้ชัดได้อย่างไร มิฉะนั้นคงไม่ให้ไอ้อ้วนห่าวช่วยเขาจัดการเรื่องพวกนี้แล้ว

“ไปเถอะ! อย่าเสียเวลาเลย!”

เหลียงเยว่หรูหยิบกระเป๋าถืออย่างหงุดหงิด เปิดประตูรถออกทันที

“เมื่อลูกสาวโตแล้วก็ต้องแต่งงานออกไปสินะ!” เหลียงเหวินเห้าพูดอย่างทอดถอนใจประโยคหนึ่ง “เยว่หรูนิสัยเสีย เย่เทียนนายต้องยกโทษให้บ้าง!”

เย่เทียนกระอักกระอ่วนพอสมควร ตอนที่เหลียงเหวินเห้าพูดคำนี้สีหน้าไม่ใช่ว่าดูดีมาก แต่ไม่มีทางเลือก ลูกสาวคนอื่นเขาถูกตนเองล่อลวงไปแล้ว เขาจะทำอย่างไรได้?

“แน่นอนครับ! ขอเพียงผมเย่เทียนยังมีชีวิตอยู่ เยว่หรูจะไม่เป็นกังวลในชีวิตเด็ดขาดครับ!”

“แค่นี้ก็พอแล้ว!” เหลียงเหวินเห้าตบไหล่ของเย่เทียน จากนั้นมองตามพวกเขานั่งรถออกไป สุดท้ายถึงเดินกลับไปในบ้านอย่างโดดเดี่ยว

“ทำไม? ยังโกรธอยู่เหรอ?”