ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 1239

แต่เรื่องที่ทำให้เย่เทียนคาดไม่ถึงได้เกิดขึ้นแล้ว

ตอนที่ชี่ทิพย์ของเย่เทียนห่อชี่กระบี่ไว้จะไล่ออกไป ทันใดนั้นชี่กระบี่ก่อความวุ่นวายขึ้นมา ว่ายหนีขึ้นมาตามทางเคลื่อนย้ายชี่หน้าที่สองของหน้าปกทองไปโดยตรง

เย่เทียนสับสนในขณะนั้นเลย

“ไม่ใช่! รีบหยุดเดี๋ยวนี้!”

เย่เทียนไม่สนใจอย่างอื่น นั่งขัดสมาธิทันที บนหน้ายิ่งมีน้ำเหงื่อเม็ดเล็กผุดออกมามากขึ้น

ไม่ใช่ว่าตกใจ แต่ว่าเจ็บ!

สามารถพูดได้ว่าชี่กระบี่เป็นพลังชี่ที่แหลมคมอย่างยิ่ง อาศัยแค่มันอย่างเดียวก็พอจะตัดผิวหนังของเย่เทียนจนมองเห็นลายได้รอยหนึ่ง สิ่งสำคัญที่สุดคือชี่กระบี่นี้ว่ายหนีในเส้นลมปราณอย่างรวดเร็ว

หนีไปฉับไวตลอดทางนี้ทำให้เส้นลมปราณของเย่เทียนได้รับบาดเจ็บหนักในชั่วขณะนั้น รอยแยกเล็กๆ ปรากฏอยู่บนผนังเส้นลมปราณที่ซับซ้อนพวกนั้น

“ซวยแล้ว!” เย่เทียนสีหน้าอึมครึม จากนั้นไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น เคลื่อนย้ายพลังชี่แท้ในร่างกายพุ่งโจมตีไปยังเส้นลมปราณไม่ขาดสาย อยากจะห่อชี่กระบี่ไว้หลังจากนั้นส่งออกมานอกร่างกายอย่างคงที่

แต่ปัญหาคือพลังชี่แท้ไหลอยู่ในเส้นลมปราณเส้นนี้จะมีความรู้สึกติดขัดโดยธรรมชาติ ถึงแม้สามารถฟื้นฟูบาดแผลที่ชี่กระบี่สร้างขึ้นได้ แต่อยากจะจับมันออกมากลับเป็นเรื่องยากมาก

สีหน้าของเย่เทียนไม่สู้ดีมากนัก ในใจก็กังวลอยู่บ้าง

กระบี่วิญญาณแดงซุกซนเกินไป คาดไม่ถึงเอาเรื่องแบบนี้มาล้อเล่น ประเด็นหลักคือเขาไม่มีทางควบคุมชี่กระบี่ได้ ถึงสร้างสถานการณ์ตรงหน้านี้ขึ้นมา

ตามการเคลื่อนผ่านของเวลา เหงื่อรอบตัวของเย่เทียนก็ยิ่งมากขึ้นเรื่อยๆ แม้กระทั่งรวมตัวเป็นน้ำเหงื่อกองโต ทั้งตัวดูเสื่อมโทรมอยู่บ้าง

ดีที่ในที่สุดช่วงเวลายากลำบากนี้ก็จะสิ้นสุดลงแล้ว ชี่กระบี่โคจรรอบหนึ่ง พลังชี่แท้ของเย่เทียนจ้องจับตาเป็นมัน เตรียมถีบเจ้าตัวแสบที่ชอบก่อเรื่องวุ่นตัวนี้ออกไปทุกเมื่อ

“จับแกได้แล้ว!”

เย่เทียนหัวใจสั่นสะเทือน พลังชี่แท้รีบกรูเข้าไปภายใต้การควบคุมของเขา ห่อชี่กระบี่เอาไว้ทันที

แต่เรื่องที่ทำให้เขานึกไม่ถึงโดยสิ้นเชิงคือตอนพลังชี่แท้ของเขาห่อชี่กระบี่ไว้ ชี่กระบี่นั้นเริ่มกลืนกินโดยตรง แทบจะชั่วพริบตาเดียวก็กลืนพลังชี่แท้ที่เขาย้ายเข้าไปจนเกลี้ยง

เวลานี้เย่เทียนไม่มีวิธีอื่นอีกเช่นกัน ได้เพียงย้ายพลังชี่แท้ไปสุดชีวิต

ส่วนพลังชี่แท้ก็ถูกชี่กระบี่เจ้าตัวแสบที่ตะกละตัวนี้กลืนกินไม่หยุด กลายเป็นวัฏจักรที่เลวร้าย

“นี่สรุปมันเกิดอะไรขึ้นเนี่ย!”

ใส่ใจเกินเหตุจนว้าวุ่น สิ่งที่เย่เทียนในเวลานี้ไม่ได้สังเกตเห็นคือหน้าปกทองอันที่สองในตานเถียนเขานั้นกำลังแผ่กระจายความอ่อนโยนและแสงสว่างออกมา และแสงสว่างดูยิ่งใหญ่ไม่หยุด ราวกับยาทองเจาะไปในตานเถียนของเย่เทียนไม่เลิก

กระบี่วิญญาณแดงด้านนอกตัวเย่เทียนส่งเสียงกระบี่คำรามที่เบิกบานออกมากะทันหัน เหมือนไม่ได้คาดการณ์ล่วงหน้าเลยสักนิดว่าตนเองก่อเรื่องวุ่นวายใหญ่มากแล้ว เจาะเข้าไปในตานเถียนโดยตรง เคลื่อนไปทางแสงสีทองที่หน้าปกแผ่กระจายออกมาไม่หยุด

ท่าทางค่อยๆ ย่องไปนั้นเหมือนเป็นลักษณะของมนุษย์อย่างมาก แม้กระทั่งยังมีความรู้สึกโง่เง่าอยู่หน่อย

เริ่มแรกเย่เทียนไม่ได้สังเกตถึงพวกนี้ จนกระทั่งพลังชี่แท้ขาดหายจนถึงขั้นใกล้จะหมดไปเขาถึงตกใจตื่นขึ้นมา

เวลานี้ชี่กระบี่ที่เดิมทียังไม่ใหญ่นั้นก็กลายเป็นสิ่งที่ใหญ่มหึมาแล้ว

แสงสีทองของหน้าปกก็มาเยือนราวกับนัดเอาไว้ ตีอยู่บนชี่กระบี่โดยตรง

เย่เทียนสีหน้าแปลกประหลาดขึ้นมา

เจ้าตัวแสบที่เขาพยายามสุดชีวิตแล้วก็ไม่มีทางจัดการได้นั้นคาดไม่ถึงแยกออกไปทันทีภายใต้การสาดส่องของแสงสีทอง สุดท้ายเปลี่ยนเป็นชี่กระบี่เล็กๆ มากมาย ประเด็นหลักสุดคือชี่กระบี่พวกนี้ล้วนสามารถปล่อยให้เขาควบคุมได้

“นี่สรุปมันเกิดเรื่องอะไรกัน!”

เย่เทียนลองเคลื่อนย้ายชี่กระบี่สักหน่อย หลังจากชี่กระบี่ออกมาจากตัว ชั่วขณะนั้นเตียงคู่ที่อยู่ด้านหน้าเขาถูกตัดออกเป็นสองส่วน รอยตัดราบเรียบเป็นระเบียบ แม้กระทั่งทำให้คนที่สร้างแบบอย่างไม่ดีอย่างเขาคนนี้ยังตกตะลึงพรึงเพริดได้

เย่เทียนรู้ดีว่าต้นเหตุของทุกอย่างนี้อยู่ที่ไหน หน้าปกทอง!

ตอนที่เขาใช้จิตสำนึกของตนเองสัมผัสที่หน้าปกทอง แผนผังการเคลื่อนชี่ของเส้นลมปราณบนหน้าปกหายไปแล้ว สิ่งที่เข้ามาแทนที่คือวิชากระบี่อันหนึ่ง

เดิมการฝึกฝนเป็นกระบวนการสับเปลี่ยนระหว่างแตกสลายและสร้างใหม่อย่างต่อเนื่อง

ตอนนี้ถึงแม้เส้นลมปราณของเขามักจะถูกชี่กระบี่ของตนเองทำให้บาดเจ็บ แต่จากการที่เขายิ่งควบคุมต่อชี่กระบี่ได้รวดเร็วและง่ายดายขึ้นเรื่อยๆ บาดแผลที่ชี่กระบี่มีต่อเขานับวันยิ่งลดลง

แน่นอนว่า อาจจะเป็นเส้นลมปราณของเขาโดนชี่กระบี่ตัดขาดมาหลายครั้งจนความทนทานพัฒนาเพิ่มขึ้นมาก

“เย่เทียน นี่คือนาย......”

เฉินหวั่นชิงผลักประตูเปิด มองเห็นสภาพในห้องก็อดอ้าปากกว้างไม่ได้

“ฝึกฝนเท่านั้นเอง เธอไม่ต้องเข้ามาชั่วคราวนะ!” เย่เทียนรีบลืมตาขึ้นทันที

“ตอนนี้ฉันกำลังอยู่ในช่วงเวลาสำคัญของการฝึกฝน เจอใครไม่ได้ทั้งนั้น!”

ตอนนี้เฉินหวั่นชิงถือว่าเป็นคนในวิชาบู๊แล้ว ถ้าเป็นเมื่อก่อนเจอเย่เทียนในสภาพนี้คงสงสัยมากแน่ แต่หลังจากเธอฝึกฝนวิชาน้ำชุ่มจึงเข้าใจจุดสำคัญของตอนฝึกฝนวิชามาก

“ได้! ฉันจะแจ้งลงไปให้ทราบ ก่อนที่นายจะฝึกฝนสิ้นสุดจะไม่มีใครเข้ามารบกวน!”

เฉินหวั่นชิงพูดจบรีบร้อนออกไปทันที

ส่วนเย่เทียนก็ค่อยๆ หลับตาลง

ชี่กระบี่เข้าสู่ร่างกาย คำนี้โลกบู๊โบราณบางทียังมีคนเคยได้ยิน แต่ไม่มีใครเคยเห็นเด็ดขาด

แม้กระทั่งมีสักวันหนึ่งเย่เทียนเข้าสู่โลกบู๊โบราณ ปรากฏการณ์อันนี้จะต้องดึงดูดแรงกระเพื่อมมหาศาลแน่ เพียงแต่บางทีพวกเขาอาจจะไม่รู้ไปตลอดกาลว่าสิ่งที่กระตุ้นเย่เทียนให้เกิดความเปลี่ยนแปลงแบบนี้คาดไม่ถึงจะมาจากของสะสมของตระกูลเจี่ยง

ทำลายสิ่งของเสียหายตามอำเภอใจ เป็นแบบนี้นี่เอง

เย่เทียนเหยียดหยามตระกูลเจี่ยงสักหน่อย จากนั้นจมอยู่ในการฝึกฝนโดยสิ้นเชิง