ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 1240

ตอนที่เย่เทียนสิ้นสุดการฝึกฝนก็คือเจ็ดวันต่อมาแล้ว

นี่สำหรับผู้ฝึกวิชาบู๊นั้นกลับไม่ใช่เวลาที่นานมาก และถือว่าเป็นช่วงฝึกฝนเข้าฌานเล็กน้อยเท่านั้น เมื่อเทียบกับการเข้าฌานของผู้มีความสามารถยิ่งใหญ่บางส่วนที่ทำเป็นประจำนับปีแทบจะดูน้อยนิดกว่ามากเลย

แต่เวลาเจ็ดวันนี้ การพัฒนาของเย่เทียนไม่ใช่นิดเดียว

ถ้าพูดถึงสิ่งที่ชัดเจนย่อมเป็นกำลังโจมตีของเขา ดีที่ผ่านการทดลองเข้าฌานครั้งนี้ เขาควบคุมการเปลี่ยนแปลงรูปร่างของชี่ทิพย์ภายในร่างกายได้แล้ว

ถ้าต่อสู้นั่นย่อมใช้ชี่กระบี่เป็นธรรมดา แต่ถ้าไม่ต่อสู้ละก็ ล้วนสามารถใช้พลังชี่แท้มาเลี้ยงดูเส้นลมปราณ

อันหนึ่งแข็งอันหนึ่งอ่อน ช่วยสนับสนุนกันและกัน

บางทีนี่ถึงเป็นวิชายุทธ์ฉบับสมบูรณ์ของแท้!

อีกจุดหนึ่งย่อมเป็นเส้นลมปราณในร่างกายของเขา ไม่เพียงถูกบังคับให้ขยายกว้างอยู่ภายใต้การลอกของชี่กระบี่ ความทนทานก็พัฒนาเพิ่มขึ้นเยอะมาก

“อะไรกัน? นายจะไปไป่เยว่?”

หลังจากเฉินหวั่นชิงรับรู้แผนการของเย่เทียนอดขมวดคิ้วขึ้นไม่ได้

“ใช่! ในเมื่อบางคนเตรียมลงมือแล้ว งั้นควบคุมแหล่งต้นตอของอันตรายเอาไว้ยังค่อนข้างดีกว่า!” เย่เทียนพยักหน้าแล้ว

“งั้นนายระวังตัวไว้บ้าง! ที่บ้านทางนี้นายไม่ต้องเป็นห่วง ยกให้ฉันจัดการก็พอ!”

เฉินหวั่นชิงมองเขาแบบไม่ยินยอมแวบหนึ่ง

ถึงแม้บอกว่าตอนนี้เย่เทียนจะเปลี่ยนมาโหดเหี้ยมอย่างยิ่ง แต่กลับใช้เวลาอยู่กับเธอน้อยลง

จุดนี้เธอเข้าใจได้ วิกฤติหลายครั้งของบริษัทแซ่เฉินยังปรากฏแจ่มแจ้งอยู่ในสมอง เฉินหวั่นชิงก็เป็นผู้หญิงที่เข้าใจหลักการพื้นฐาน ย่อมจะไม่ทำเรื่องที่ถ่วงความเจริญออกมา

“วางใจได้!”

“ใช่แล้ว ดีที่สุดก่อนนายควรจะไปไป่เยว่ไปหานายพลเฝิงสักหน่อยนะ”

“ตอนที่นายเข้าฌานนายพลเฝิงมาหาสองรอบ เห็นนายเข้าฌานอยู่เลยกลับไป แต่ว่าน่าจะไม่ใช่เรื่องเร่งด่วนอะไร”

เย่เทียนพยักหน้าแล้ว “ฉันรู้แล้ว อยากจะไปไป่เยว่ให้เร็วหน่อยยังต้องการความช่วยเหลือของนายพลเฝิงด้วย สบายใจได้ ฉันจะรีบกลับมาให้ไว!”

“งั้นนากะ จิซึรุจะทำอย่างไร?”

เย่เทียนมองเธอแวบหนึ่ง “ทำอะไรไม่ได้! สถานที่แบบนี้หล่อนไปมีแต่จะเป็นตัวถ่วง เธอคิดหาวิธีอย่าให้หล่อนวุ่นวายก็พอ!”

เย่เทียนยอมรับว่านากะ จิซึรุมีฝีมืออยู่บ้าง แต่ภายใต้สถานการณ์ตรงหน้าแบบนี้ นากะ จิซึรุจะมีประโยชน์อะไรได้? ไปแล้วก็ไม่ใช่ไปจะตายเท่านั้นเหรอ ยังไม่ต้องไปวุ่นวายจะดีกว่า

เย่เทียนไม่ชอบความยุ่งยาก

หลังจากเฝิงเจิ้นเหอรู้ว่าเย่เทียนมาถึงวางงานในมือลงฉับพลัน

ได้รับประโยชน์จากความช่วยเหลือของเย่เทียน งานในมือตอนนี้ของเฝิงเจิ้นเหอเพิ่มขึ้นเป็นเท่าตัว ถึงแม้เป็นผู้ยอดฝีมือขั้นฟ้าอย่างเขาคนนี้ก็ยังยากจะประคองไว้อยู่บ้าง

แต่ผลลัพธ์ชัดเจนมากเหมือนกัน สามารถพูดได้ว่าเขาอยู่ในอารมณ์ที่เจ็บปวดและมีความสุขโดยสิ้นเชิง ซับซ้อนมาก

“นายพลเฝิง ถึงเป็นนักบู๊ก็ต้องการการพักผ่อนที่เหมาะสมนะ นี่คุณซูบผอมไปมากเลยนะ!”

“เฮ้อ!” เฝิงเจิ้นเหอถอนหายใจทีหนึ่ง หัวเราะแล้วพูดว่า “ไม่มีทางเลือก ตะกอนในตระกูลบู๊โบราณไม่ใช่ว่าจะย่อยสลายหายไปได้ในช่วงเวลาสั้นๆ กระบวนการนี้ถึงแม้จะทุกข์ทรมานอยู่บ้าง แต่ขอเพียงเกิดผลสำเร็จแล้ว ทุกอย่างนั้นล้วนคุ้มค่า!”

เย่เทียนเพิ่งอยากพูดอะไร ประตูห้องก็ถูกคนผลักออกแล้ว

นักพรตเหอเดินเข้ามาด้วยสีหน้ายินดี “เย่เทียน นายถือว่าออกมาแล้ว ฉันรอนายอยู่ตั้งนานเลย!”

“นักพรตเหอ!”