ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 1241

หลังจากจัดการเรื่องที่เมืองเจียงหนันเรียบร้อยแล้ว เย่เทียนก็ขึ้นเครื่องบินพิเศษตรงไปยังสนามบินไป่เยว่

มีคนจัดการให้สะดวกขึ้นเยอะ รู้สึกนั่งได้ไม่นานก็มีคนมาปลุกเขาให้ตื่น

“ท่านจอมพล! มาถึงจุดที่กำหนดแล้ว!”

เย่เทียนรีบลุกขึ้นยืนและโบกมือ “ผมไม่ใช่ท่านจอมพลอะไรหรอก! ยังไงก็ต้องขอบคุณพวกคุณนะ!”

พูดจบ เขาก็ก้าวออกจากเครื่องบิน

อากาศที่ไป่เยว่บริสุทธิ์กว่า เขาเพิ่งลงจากเครื่องบิน ชายคนหนึ่งที่มีใบหน้าแน่วแน่ก็ก้าวไปข้างหน้าแสดงความเคารพแบบทหาร แต่ดูจากรูปลักษณ์ของเขาเย่เทียนสามารถเดาออกว่า เขาเป็นคนของกองกำลังพิเศษ

ในช่วงสามปีที่เย่เทียนหายตัวไป กองกำลังพิเศษก็ได้ปรับโครงสร้างใหม่ครั้งใหญ่

เมื่อก่อนยังมีรหัสกองทหารต่างๆอยู่ แต่ตอนนี้ได้ยกเลิกไปหมดแล้ว

แต่เย่เทียนก็ไม่มีความคิดอะไรพิเศษต่อเรื่องนี้ แต่ระหว่างที่เขาคุยกับเฝิงเจิ้นเหออีกฝ่ายได้เผลอเปิดเผยออกมาอย่างชัดเจนจะก่อตั้งกองกำลังพิเศษใหม่อีกครั้ง

แม้กระทั่งเป็นเพราะครั้งนี้เย่เทียนทำ “ผลงาน” ของตระกูลเจี่ยงออกมา ยิ่งกระตุ้นเมล็ดที่หว่านไว้ให้เติบโตอย่างรวดเร็ว

ว่ากันว่าตอนนี้คนในกองกำลังพิเศษฝึกฝนจนแทบประสาทแล้ว

เกือบแทบทุกวันขังตัวเองอยู่ในห้องมืดเล็กๆฝึกฝนอย่างเอาเป็นเอาตาย โดยพื้นฐานแล้วนอกจากทำภารกิจก็ไม่เห็นมีใครออกมาเลย

“สวัสดีนายพลเย่! ผมชื่ออินเจิ้งเป็นหัวหน้าทีมอดีตหน่วนหม่าป่าของกองกำลังพิเศษ ยินดีที่ได้พบท่าน!”

เห็นได้ชัดว่าอินเจิ้งเป็นชายชาติทหารเต็มตัว

ระหว่างที่พูดดวงตาทั้งคู่จับจ้องไปที่เย่เทียน มือใหญ่ที่หยาบกร้านของเขา แค่ดูก็รู้ว่าได้รับการฝึกฝนมาเป็นเวลาหลายปี

“รบกวนวหน้าอินแล้วนะ!”

เย่เทียนจับมือของฝ่ายตรงข้ามไว้แน่นเขย่าไปมา “แต่คุณเรียกผิดแล้ว ผมไม่ใช่นายพลอะไร!”

“แม่ทัพเย่ล้อเล่นแล้ว! อันที่จริงการแต่งตั้งของท่านได้ประกาศออกมานานแล้ว ท่านดูสิ โทรศัพท์จากนายพลเฝิง!”

“เย่เทียนเอ้ย! คาดว่าคุณก็คงรู้แล้วว่าตัวเองเป็นนายพลแล้วมั้ง! คราวนี้ถือว่าตำแหน่งของพวกเราเท่าเทียมกันแล้วนะ!”

“นายพลเฝิง นี่คุณกำลังพูดอะไรอยู่?”

เย่เทียนส่ายหัวและยิ้มอย่างขมขื่น

“อย่าเข้าใจผิด นี่เป็นตำแหน่งกิตติมศักดิ์อีกอย่าง และที่คุณต้องนำคือกองกำลังพิเศษ เรื่องนี้รอกลับมาแล้วพวกเราค่อยคุยรายละเอียดกันอีกทีนะ! ในเมื่อคุณได้สร้างผลงานใหญ่ขนาดนี้ คนเบื้องบนต้องไม่ลืมคุณแน่นอน!”

เย่เทียนส่ายหัว

ถ้าเป็นเมื่อก่อนเขาอาจจะดีใจกับตำแหน่งนี้ แต่ตอนนี้ยิ่งเขาบำเพ็ญมากเท่าไหร่เขาก็ยิ่งรู้สึกว่าเรื่องทางโลกไม่มีอะไรน่าอาลัย สิ่งที่สำคัญที่สุดคือเขากลัวปัญหา!

แม้ว่าเย่เทียนทำอะไรจะโหดเหี้ยมและเด็ดขาด แต่สำหรับคนของตนเองเขาก็ดูแลเป็นอย่างดี

มาเป็นนายพลนำพากองกำลังพิเศษ? เขารู้สึกเรื่องนี้เป็นเรื่องที่ยุ่งยากจริงๆ! ถ้าพูดอย่างไม่น่าฟังก็คือ สมาชิกของกองกำลังพิเศษมาอยู่กับเขาเป็นเพียงตัวภาระ?

ช่างเถอะ เฝิงเจิ้นเหอวางสายไปแล้ว หากมีเรื่องอะไรกลับไปแล้วค่อยคุยก็ได้

“วหน้าอิน ต้องรบกวนคุณพาผมไปที่เมืองอิงเฉิง!”

เมืองอิงเฉิงเป็นเมืองเล็กๆที่ค่อนข้างห่างไกล แต่ที่นี่ในโลกบู๊ก็มีชื่อเสียงมาก เนื่องจากที่นี่เป็นเมืองที่อยู่ใกล้กับหุบเขาหนอนมากที่สุด และมีนักสำรวจจำนวนมากมาที่นี่เกือบทุกปี

นอกจากนี้ยังมีตำนานมากมายเกี่ยวกับเรื่องรวยในชั่วข้ามคืน แต่ก็มีผู้คนที่สละชีวิตทิ้งไว้ที่นี่มากมาย

ผู้คนมักที่จะชอบเห็นสิ่งที่พวกเขาต้องการเห็น หรือแม้กระทั่งทุกคนก็รู้ดีว่ามีคนสิบคนเข้าไปในหุบเขาหนอนมีแค่สามคนสามารถรอดออกมาได้ก็ถือว่าสุดยอดแล้ว สำหรับผลเก็บเกี่ยวก็ยิ่งไม่มีอะไรที่น่าพูดถึง

แต่สำหรับการที่อยากรวยชั่วข้ามคืนกลับไม่เคยหยุดนิ่ง

“ได้ครับ ผมจัดรถให้เรียบร้อยแล้ว!”

อินเจิ้งพูดอ้ำๆอึ้งๆ มีลังเลเล็กน้อย

“คำไหนคำนั้น!”

เย่เทียนโบกมือ จากนั้นก็เดินไปทางเมืองอิงเฉิง

ทิวทัศน์โดยรอบของเมืองอิงเฉิงนั้นเป็นธรรมชาติและสวยงามมาก และริมถนนก็เต็มไปด้วยดอกไม้หลากสีสัน ซึ่งเห็นแล้วทำให้ผู้คนรู้สึกรื่นเริงอย่างมาก

ในระหว่างการเดินทางของเย่เทียนยังมีนักท่องเที่ยวจำนวนมากที่กำลังเพลิดเพลินกับทิวทัศน์ที่สวยงามของที่นี่

“เฮ้ยๆ!”

“หลีกไป! ตาบอดหรือไง!”

ช่างเป็นช่วงเวลาที่หายากที่จะเข้ากับธรรมชาติทันใดนั้นก็ถูกเสียงดังและความโกลาหลขัดจังหวะ

จากนั้นเสียงรถมอเตอร์ไซค์ก็ดังขึ้น และตูดมอเตอร์ไซค์มากกว่าสิบคันที่มีควันสีน้ำเงินก็พุ่งเข้ามาโดยตรง ทำลายภาพที่สวยงามในทันที

เย่เทียนขมวดคิ้ว

เดิมทีอารมณ์ที่ค่อนข้างดีถูกคนพวกนี้ทำลายจนหมดสิ้น จากนั้นอากาศก็มีแต่กลิ่นน้ำมันดีเซลแรงมาก ซึ่งไม่เข้ากับทิวทัศน์ที่สวยงามรอบๆเลย

“ไอ้พวกเลวแก๊งอันธพาลดำกลุ่มนี้เอง! ทำไมพวกเขาถึงกลับมาอีกล่ะ?”

“ชู้ว! ลดเสียงลงหน่อย! คนเหล่านี้ล่วงเกินไม่ได้! หรือว่าคุณลืมไปแล้วหรือว่าตอนนี้หวังซานมีจุดจบยังไง?”

“แต่ว่าคนพวกนี้ดีใจได้ไม่กี่วันหรอก แม้ว่าหุบเขาหนอนจะเป็นแหล่งที่มีสมบัติล้ำค่า แต่ทุกครั้งก็ต้องมีเลือดไหลเป็นสายน้ำ? หึหึ! ผมว่าครั้งนี้พวกเขาคงไม่มีใครรอดชีวิตออกมาสักคน!”

ชาวบ้านในพื้นที่ของเมืองอิงเฉิงหลายคนบ่นพึมพำสองสามคำ สุดท้ายพวกเขาก็ได้แต่ส่ายหัวและเดินจากไปอย่างจนปัญญา

เย่เทียนได้ยินอย่างชัดเจน อดไม่ได้ที่จะหรี่ตาลง

ดูเหมือนว่าข้อความการ์ดเชิญนี้ไม่ใช่คำเท็จทั้งหมด สมบัติล้ำค่าอาจมีจริงๆ แต่อีกฝ่ายต้องมีแผนชั่วรอตนเองอยู่อย่างแน่นอน หรือว่าจะเป็นนานาโกะ?