ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 222

เสียงฆ่าฟันในจวี่เค่อโหลวดังสนั่น เหมือนมีเพียงไม่กี่คนที่ปรากฏตัว แต่กลับทำให้เซิ่งเหอเซิ่งกับแก๊งมังกรลำบากจนถึงขั้นนี้

ความจริงแล้ว ภายในจวี่เค่อโหลวนั้น มีคนของเซิ่งเหอเซิ่งกับแก๊งมังกรอยู่สามสิบกว่าคน จริงๆ มันไม่ควรปล่อยให้คนเพียงไม่กี่คนบุกเข้ามาง่ายๆ แบบนี้

แต่พวกเขาแค่ส่งลูกพี่มาร่วมงานเลี้ยงก็เท่านั้น คาดไม่ถึงว่าจะมีใครใจกล้ามาหาเรื่องถึงตรงนี้

ตอนนี้เซิ่งเหอเซิ่งกับแก๊งมังกรยังไม่ได้ตกลงว่าจะร่วมมือกันอย่างเป็นทางการ สถานการณ์จึงออกมาค่อนข้างวุ่นวายยากที่จะร่วมมือกันสวนกลับอย่างมีประสิทธิภาพได้

บวกกับคนที่หลิวชิงพามาต่างก็เป็นนักสู้ระดับหัวแถวของแก๊งไผ่เขียวทั้งนั้น ต่างเป็นคนเก่งที่สามารถสู้กับสองคนขึ้นไป ทำเอาลูกน้องของเซิ่งเหอเซิ่งกับแก๊งมังกรพ่ายแพ้ไปตามๆ กัน โดยไม่สามารถต่อกรได้เลย

ไม่ใช่แค่ประตูหน้า แม้ทางประตูหลังก็มีคนโจมตีมาอย่างกะทันหันเหมือนกัน และคนที่นำทีมนอกจากเชิ่งหู่แล้วจะเป็นใครได้อีก?

การต่อสู้ในคืนนี้มันส่งผลต่อการอยู่รอดของทั้งสองแก๊งในอนาคต มีหรือที่เชิ่งหู่กับหลิวชิงจะลังเล หลังจากปิดตายประตูหน้าประตูหลังแล้ว ก็ตัดสินใจอย่างแน่วแน่ว่าจะขังหลงเจี้ยนหัวไว้ในนี้ให้ได้

ช่วงเวลาหนึ่ง ภายใต้การปิดล้อมจากหน้าหลังของเชิ่งหู่กับหลิวชิง คนของเซิ่งเหอเซิ่งกับแก๊งมังกรก็ไม่สามารถออกจากจวี่เค่อโหลว ทำได้แค่ล่าถอยไปข้างบน

“พี่ใหญ่! แย่แล้ว! เกิดเรื่องใหญ่ขึ้นแล้วครับ!”

ลูกน้องของเซิ่งเหอเซิ่งวิ่งแตกตื่นไปชั้นสามของจวี่เค่อโหลว กระแทกประตูเข้ามาอย่างแรง ยังไงก็มีคนนอกอย่างหลงเจี้ยนหัวอยู่ด้วย การที่ลูกน้องทำตัวแตกตื่นแบบนี้ มันจึงทำให้หนิงหยวนรู้สึกไม่ค่อยชอบใจเท่าไหร่

“แตกตื่นอะไร? ทำตัวดีๆ หน่อย! เกิดเรื่องอะไรขึ้น?”

ลูกน้องคนนั้นทำห้าร้อนรน พูดตะกุกตะกักว่า “พี่ใหญ่ แย่แล้ว ประตูหน้าประตูหลังของจวี่เค่อโหลวถูกคนล้อมไว้หมดแล้ว!”

“ว่าไงนะ!?”

ไม่รอให้หนิงหยวยได้ทันตั้งสติ จูยิ่วฟานก็ชิงตกใจจนส่งเสียออกมาก่อน เขาตั้งใจเลือกจวี่เค่อโหลวแห่งนี้ ไม่นึกเลยว่าจะยังเกิดเรื่องอยู่ดี

ไม่ใช่แค่จูยิ่วฟานกับหนิงหยวนเท่านั้น แม้แต่หลงเจี้ยนหัวสีหน้าก็ยังเปลี่ยนเลย

“รู้รึเปล่าว่าเป็นฝีมือของใคร?”

“เนื่องจากที่นี่ไม่ใช่เมืองเอก เราเลยไม่…..”

ไม่รอให้ลูกน้องของเซิ่งเหอเซิ่งคนนั้นได้พูดจบ ลูกน้องที่เชื่อใจได้ของหลงเจี้ยนหัวก็วิ่งเข้ามา แล้วตะโกนอย่างแตกตื่นว่า “ลูกพี่ แย่แล้ว ไอ้ชาติชั่วหลิวชิงกับเชิ่งหู่ได้ปิดทางเข้าออกไว้หมดแล้วครับ!”

เมื่อคำพูดนี้ออกมา สามคนที่อยู่ให้ห้องสีหน้าก็เปลี่ยนไปทันที เห็นได้ชัดว่าคาดไม่ถึงที่หลิวชิงกับเชิ่งหู่ที่ไม่ถูกกันจะร่วมมือกันได้ ยิ่งนึกไม่ถึงว่าพวกเขาจะกล้าถึงขนาดนี้

“พวกมันมากันกี่คน?”

“คะ แค่สิบกว่าคน…”

“มากันแค่ไม่กี่คนไม่ใช่เหรอ? ฉันยังนึกว่ายกพวกมาใหญ่โตซะอีก!”

หนิงหยวนได้ยิ้มออกมาอย่างเหี้ยมโหด ยังไงเขาก็เป็นถึงนักบู๊ระดับเหลืองตอนกลาง กะอีแค่คนสิบกว่าคนมันก็ไม่ได้อยู่ในสายตาของเขาเลย

“ในเมื่อหลิวชิงกับเชิ่งหู่ไม่รู้จักความหวังดีที่คนอื่นมีให้ ฉันเองก็อยากรู้เหมือนกัน ว่าพวกเขามีดีอะไรกันแน่ ถึงกล้าเล่นอะไรแบบนี้!”

ระหว่างที่พูด หนิงหยวนก็เดินออกไปข้างนอกก่อนใคร

พอมองลงไปจากโถงทางเดินของชั้นสาม ก็พบเข้ากับหลิวชิงเชิ่งหู่และคนอื่นๆ

แต่ว่าบรรดาลูกน้องของแก๊งมังกรกับเซิ่งเหอเซิ่งได้ถูกล้อมเอาไว้แล้ว ดูท่าน่าจะโดนจัดการในไม่ช้าแล้ว

“ลูกพี่หลง เห็นทีวันนี้ผมคงทานอาหารกับคุณอย่างสงบไม่ได้แล้ว แต่ว่า…..”

“คืนนี้ผมจะมอบของขวัญชิ้นใหญ่ให้คุณ เชิ่งหู่กับหลิวชิง สองคนที่ไม่รักดีนั่น วันนี้ในปีหน้าก็จะเป็นวันครบรอบวันตายของพวกมัน!”