ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 227

“ตอนนี้ฉันให้ทางเลือกพวกนายสองอย่าง หนึ่งคือเข้าร่วมพวกเรา ไม่อย่างนั้นก็ออกจากยุทธภพไปซะ แล้วกลับตัวกลับใจเป็นคนดี!”

กับทางเลือกที่เชิ่งหู่ให้มา สมาชิกแก๊งมังกรไม่ลีลาและไม่มีทีท่าว่าต้องพิจารณาเลยสักนิด

“พี่ใหญ่หู่ ผมยินดีเข้าร่วมกับพวกพี่ครับ!”

“ได้ติดตามพี่ใหญ่หู่ ได้ทำงานใต้บัญชาพี่ใหญ่หลิวเป็นเกียรติของพวกเราครับ”

“ผมก็ยินดีเข้าร่วมครับ…..”

ชั่วขณะนั้น สมาชิกแก๊งมังกรเลือกที่จะเข้าร่วมแทบทั้งหมด สมาชิกเซิ่งเหอเซิ่งกลับลังเลไม่กล้าตัดสินใจ

เชิ่งหู่ไม่แปลกใจกับผลลัพธ์เช่นนี้เลยสักนิด

ถึงยังไงฐานทัพใหญ่ของเซิ่งเหอเซิ่งก็อยู่ที่เมืองเอก พวกเขาเลือกไม่ได้ก็ไม่แปลก

แต่แก๊งมังกรไม่เหมือนกัน เมื่อเจอกับการรุมโจมตีจากแก๊งไผ่เขียวและแก๊งเสือดำ แก๊งมังกรจะรอดได้อย่างไร

ไม่มีใครโง่หรอก แม้แต่สมาชิกแก๊งมังกรเองยังไม่คาดหวังกับแก๊งมังกร

ดูมาถึงนี่ เย่เทียนไม่ใส่ใจนัก เขายักไหล่และเตรียมไปจากที่นี่

จี้เยียนหรันสังเกตเห็นท่าทีของเย่เทียนจึงรีบตามขึ้นไป “คุณจะไปไหน”

“เรื่องจบแล้วผมจะอยู่ที่นี่ต่อทำไม ก็ต้องกลับไปอาบน้ำนอนสิ”

เย่เทียนพูดในขณะเดียวกับที่ก้าวขาออกไปข้างนอกด้วยรอยยิ้ม “เหนื่อยมาตั้งนาน ผมเหนื่อยจะตายชักอยู่แล้ว”

จี้เยียนหรันได้ฟังดังนั้นก็ไม่ได้อยู่ที่นี่นาน แต่เดินออกมาข้างนอกพร้อมกับเย่เทียน

แต่พวกเขาเพิ่งเดินมาถึงหน้าประตูใหญ่ของจวี่เค่อโหลว จี้เยียนหรันก็ตาเบิกกว้างและมองร่างสามร่างที่นอนอจมกองเลือดด้วยสีหน้าประหลาด

พวกเขาคือหนิงหยวน หลงเจี้ยนหัว และจูยิ่วฟานสามคนที่โดนลากออกมาก่อน

“ทำ ทำไมพวกเขายังไม่ตาย”

เมื่อเห็นทั้งสามคนที่โอดโอยเสียงแผ่ว จี้เยียนหรันก็หันไปมองเย่เทียนด้วยสายตาตั้งคำถาม

เย่เทียนยิ้มเผยฟันขาวและพูดอย่างไม่สบอารมณ์ “ถามจริง ในสายตาคุณผมเป็นฆาตกรใจเหี้ยมหรือไง”

“อีกอย่าง ปล่อยให้พวกเขาตายง่ายๆแบบนี้ก็สบายพวกเขาเกินไปน่ะสิ ตีให้พวกเขาขาพิการหนึ่งข้างแล้วใช้ชีวิตที่เหลือด้วยการสำนึกเสียใจใคุกถึงจะเป็นการลงโทษที่ดีที่สุดสำหรับพวกเขา”

ขณะที่พูด เย่เทียนก็ควักซองจดหมายปิดผนึกสามซองจากกระเป๋าและยื่นให้จี้เยียนหรัน

“นี่อะไร?”

จี้เยียนหรันรับซองจดหมายมาด้วยความสงสัย

“นี่คือหลักฐานยืนยันความผิดที่พวกเขาสามคนก่อไว้ ต่อให้พวกเขามีคนใหญ่ค้ำฟ้าสนับสนุนอยู่เบื้องหลัง พวกนี้ก็เพียงพอจะส่งพวกเขาเข้าคุกแล้ว”

เย่เทียนพูดประโยคที่ทำให้จี้เยียนหรันตะลึงด้วยท่าทีสบายๆ

จี้เยียนหรันรีบแกะซองจดหมายทีละซองออก และเห็นว่าข้างในเป็นหลักฐานเอาผิดของทั้งสามคนจริงๆ เธออึ้งจนคางแทบลงไปอยู่ที่พื้น

ไม่ว่าจะเป็นหลงเจี้ยนหัวหรือหนิงหยวน แม้กระทั่งจูยิ่วฟานก็เป็นคนที่ชื่อเสียงเลื่องลือในตลาดใต้ดินของเมืองเจียงหวย ช่วยไม่ได้ที่ทางตำรวจไม่มีหลักฐาน ต่อให้จับพวกเขาไปก็ต้องยอมปล่อยอย่างรวดเร็ว

เด็กสาวไม่คิดไม่ฝันว่าหลักฐานที่ตำรวจกลุ้มใจมาหลายปีจะมาอยู่ในมือตัวเองอย่างง่ายดาย

แมวมีเส้นทางของแมว หนูมีถนนของหนู

เรื่องที่ตำรวจทำไม่ได้ ไม่ได้หมายความว่าคนที่อยู่ในตลาดใต้ดินเหมือนกันทำไม่ได้

หลิวชิงสมกับเป็นพี่ใหญ่ของแถบหนึ่ง เล่ห์เหลี่ยมมากจนวางหมากในแก๊งมังกรแต่แรก มองการณ์ไกลกระทั่งเพ่งเล็งเมืองเอกไว้ และมีหลักฐานเด็ดๆในมือไม่น้อย รอเพียงโอกาสดีๆที่จะได้รุกฆาต

แน่นอนว่านี่ก็เป็นวิธีการปกป้องตัวเองในนาทีสุดท้ายของหลิวชิง

“เป็นยังไง? ดีใจมากเลยใช่มั้ย?”