ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 256

เหลียงเหวินเห้าพอใจในตัวเย่เทียนมาก

ความจริงตั้งแต่ที่เย่เทียนเริ่มข้องแวะกับเหลียงเยว่หรู คนเป็นพ่ออย่างเขาก็สั่งคนไปสืบภูมิหลังของเย่เทียนด้วยความระแวง

พูดแบบไม่เกินจริงเลยว่าเขาเห็นการเปลี่ยนแปลงของเย่เทียนในหลายเดือนมานี้ทั้งหมด

แน่นอนว่าเย่เทียนในฉบับนี้เป็นฉบับที่เขาทราบผ่านคนอื่น หากไม่ลองหยั่งเชิงด้วยตัวเองคงไม่เป็นที่พอใจของคนเข้มงวดเช่นเขา

เดี๋ยวนี้คนที่ทั้งเก่งทั้งฉลาด มีไหวพริบ ฝีมือดีไม่เป็นที่ขาดแคลนแล้ว แต่คนที่มีจิตใจแข็งแกร่งดุจหินผานั้นขาดแคลนมาก

การจะเป็นลูกเขยของเขาเหลียงเหวินเห้าย่อมต้องพัวพันกับผลประโยชน์จากรูปแบบต่างๆ ขึ้นสูงและร่วงแรง หากแบกรับความลำบากและความผิดหวังไม่ได้เลยจะมอบความสุขให้เหลียงเยว่หรูได้ยังไง

ในด้านนี้เขาไม่กล้าชะล่าใจแม้แต่น้อย

เหลียงเยว่หรูเป็นครอบครัวเพียงคนเดียวของเขา ลูกสาวที่เขารักมากที่สุด หากเป็นเรื่องเกี่ยวกับเธอ เขาประมาทไม่ได้เลย

เมื่อกี้เขาจงใจทดสอบเย่เทียน แม้ว่าเรื่องนี้จะทำให้เหลียงเยว่หรูไม่พอใจ เขาก็จะทำ

โชคดีที่เย่เทียนเป็นตามที่เขาหวังไว้ ไม่ทำให้เขาผิดหวัง

หากจะหาจุดที่เหลียงเหวินเห้าไม่พอใจ เห็นทีคงจะเป็นความเป็นที่นิยมในหมู่ผู้หญิงของเย่เทียน

แต่เมื่อมาอยู่ในตำแหน่งของเขา ได้เห็นความสกปรกของแวดวงไฮโซมาหมดแล้ว จะสนทำไม

สำหรับเขา เหลียงเยว่หรูมีความสุขคือเรื่องที่สำคัญที่สุด

แม้จะคิดแบบนั้น แต่เหลียงเหวินเห้าไม่ได้แสดงความคิดที่แท้จริงในใจออกไป กลับมองเย่เทียนด้วยรอยยิ้มจางๆ

“เมื่อก่อนฉันเคยพูดไว้ ฉันไม่เชื่อว่านายจะมอบความสุขให้เสี่ยวเยว่ได้”

“นอกจากว่านายจะช่วยอะไรฉันสักอย่าง”

เย่เทียนผงะ มองเหลียงเหวินเห้าอย่างมีความหมาย เขาจะไม่รู้ได้ยังไงว่าที่ก่อนหน้านี้เหลียงเหวินเห้าแกล้วทำตัวเป็นปรปักษ์คงเพราะไม่อยากให้ตัวเองมีเหตุผลในการปฏิเสธ

แม้จะไม่พอใจอย่างมาก แต่ถึงยังไงอีกฝ่ายก็เป็นพ่อของเหลียงเยว่หรู เย่เทียนได้แต่ข่มความไม่พอใจเอาไว้

“คุณอาเหลียง มีอะไรอาพูดมาตรงๆเถอะครับ”

“ตรงไปตรงมาดี!”

เหลียงเหวินเห้าได้ฟังก็เผยรอยยิ้มพึงพอใจ และพูดตรงเข้าประเด็น “นายอาจจะยังไม่รู้ว่าตระกูลเหลียงของเราทำธุรกิจเพชรพลอยเป็นหลัก”

“ก่อนหน้านี้เพื่อนคนหนึ่งของอาเหลียงที่จ๊กกลางบอกอาว่าเหมือนที่นั่นขุดเจอเหมืองหยก อาอยากให้เสี่ยวเย่ช่วยจัดการเอาสิทธิการขุดมาให้อา”

“จ๊กกลาง? เหมืองหยก?”

เย่เทียนใจกระตุกวูบ จุดรวมพลของทีมจัดศพอยู่ที่จ๊กกลาง คงไม่บังเอิญขนาดนั้นหรอกใช่มั้ย?

ถึงยังไงหินทิพย์ก็หล่อหลอมขึ้นจากหินหยกโดยใช้เวลาหลายร้อยปี

คิดมาถึงตรงนี้ สีหน้าเย่เทียนเริ่มประหลาดขึ้น เขาถามหยั่งเชิง “คุณอาเหลียงครับ ด้วยความสามารถของตระกูลเหลียง แค่จะขอสิทธิการขุดของเหมืองหยกคงจะไม่ยากนะครับ”

“ถ้าเป็นที่เจียงหนันด้วยความสามารถของตระกูลเหลียงเราไม่ใช่เรื่องยาก”

เหลียงเหวินเห้าส่ายหัวอย่างอ่อนใจ พร้อมยิ้มเฝื่อนๆ “แต่เหมืองหยกอยู่ที่ภูเขาหยุนติ่งในจ๊กกลาง อิทธิพลท้องถิ่นจ๊กกลางต่างหมายตาเหมืองหยกไว้”

เป็นแบบนี้จริงๆด้วย!

เมื่อได้รับคำตอบจนแน่ใจแล้ว เย่เทียนอดถอนหายใจไม่ได้

ทีแรกเขาคิดว่าขอเพียงจัดการทีมจัดศพได้แล้วหาทางเหมาโครงการไว้ ก็จะสามารถครอบครองสิทธิการขุดได้อย่างถูกกฎหมาย

นี่เป็นความตั้งใจของเย่เทียนแต่แรก เขาไม่คิดจะวิ่งเข้าไปขุดเหมืองกลางเขาทุกวันหรอกนะ การจ้างทีมงานเป็นวิธีที่ดีที่สุด

แต่ตอนนี้ข่าวรั่วไหลออกไปแล้ว ความตั้งใจในตอนแรกของเขาคงเป็นได้เพียงอดีต