ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 267

ในความเป็นจริง เมื่อจี้เยียนหรันหยุดอยู่ข้างๆเย่เทียน เฉินหวั่นชิงก็ยังคงจ้องมองทั้งสองคนตลอด

เธอจำได้คร่าวๆว่าก่อนหน้านี้เคยเห็นเย่เทียนและจี้เยียนหรันอยู่ด้วยกันมาก่อน เวลานั้นยังไม่รู้สึกอะไร แต่ตอนนี้เธอกลับรู้สึกว่าจี้เยียนหรันมีอะไรเปลี่ยนแปลงเป็นพิเศษ

นี่เป็นความรู้สึกที่แปลกมาก และเฉินหวั่นชิงไม่สามารถบอกได้อย่างชัดเจนว่ามันคืออะไร ดังนั้นเธอจึงให้ความสนใจกับทั้งสองคน

ปรากฏว่าความรู้สึกของเธอไม่ผิด

หลังจากที่ได้เห็นความสนิทสนมของจี้เยียนหรันที่มายู่ข้างหูของเย่เทียน เฉินหวั่นชิงก็ทนไม่ไหวอีกต่อไปและเดินไปs]kpก้าว

“คุณหนูจี้ โปรดระวังภาพลักษณ์ของคุณด้วย!”

ในเวลานี้จี้เยียนหรันก็รู้สึกเขินอายกับสิ่งที่เธอพูดกับเย่เทียนเมื่อครู่ คำพูดของเฉินหวั่นชิงทำให้เธอตกใจ ทันใดนั้นเธอก็เหมือนกับชายโฉดหญิงชั่วที่ถูกจับได้ ใบหน้าที่สวยงามของเธอเต็มไปด้วยความตื่นตระหนก

“ไม่ใช่ คุณเฉินอย่าเข้าใจฉันผิด เย่เทียนกับฉันไม่ใช่อย่างที่คุณคิด...”

เพียงแต่ ไม่รอให้จี้เยียนหรันพูดจบเฉินหวั่นชิงก็ขัดจังหวะเธออย่างเย็นชา

“ไม่ว่าฉันกำลังคิดอะไร ฉันก็ไม่สนว่าคุณกับเย่เทียนมีความสัมพันธ์อะไรกัน”

“เย่เทียนกับฉันเป็นคู่สามีภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมาย รบกวนคุณอย่ามาทำกิริยาใกล้ชิดกับสามีของฉันเช่นนี้!”

หลังจากพูดแบบนั้น เฉินหวั่นชิงก็ลากเย่เทียนออกไป โดยไม่ให้โอกาสจี้เยียนหรันอธิบายแม้แต่น้อย

เธอเป็นผู้นำในการดูแลพนักงานหลายพันคน และเธอก็เป็นผู้หญิงด้วย!

แม้ว่าจี้เยียนหรันทำท่าทางอธิบาย แต่เฉินหวั่นชิงกลับไม่เห็นความตื่นตระหนกบนใบหน้าของเธอ

ใช่สิ! เมื่อครู่ตัวเองคิดอะไรกันแน่? แต่สุดท้ายเย่เทียนก็แต่งงานกับเฉินหวั่นชิง!

จี้เยียนหรันสูดใจเข้าข้างใน แต่ไม่กล้าที่จะตามไป คิดแต่ว่าครั้งต่อไปค่อยตามหาเย่เทียน

“ไม่ใช่ สะใภ้ ผมกับตำรวจจี้ไม่ใช่อย่างที่คุณคิด เมื่อครู่เธอแค่...”

หลังจากรอเดินออกไปในระยะครึ่งเมตร เย่เทียนถึงจะมีปฏิกิริยาเถียงตอบโต้ ร้องไห้หัวเราะอธิบายขึ้นมา

“เย่เทียน เมื่อครู่ฉันพูดชัดเจนหมดแล้วนะ”

“ฉันไม่สนหรอกคุณกับเหลียงเยว่หรูหรอก ยังมีจี้เยียนหรันคนนั้นมีความสัมพันธ์อะไรกันแน่ แม้กระทั่งคุณต้องการจะหย่ากับฉัน ฉันก็สามารถเซ็นมันได้ทันที แต่...”

“ทั้งหมดนี้คุณทนไว้ก่อน รอเรื่องวันนี้ผ่านไปแล้วพวกเราค่อยมาหารือใหม่!”

เฉินหวั่นชิงไม่ฟังคำอธิบายใดๆของเย่เทียนเหมือนเดิม หายใจเข้าลึกๆทำให้กระปรี้กระเปร่าหน่อย ก็มีเสียงดังขัดจังหวะคำพูดเย่เทียน

“สะใภ้ ผมไม่คิดจะหย่ากับคุณ ผมแค่...”

เย่เทียนกระวนกระวายทันที ในหัวกลับปิ๊งไอเดีย แต่เขากลับยิ้มโง่ๆขึ้นมาอีกครั้ง “สะใภ้ เมื่อก่อนคุณไม่เคยกังวลกับผมขนาดนี้ ไม่ใช่ว่าหึงผมแล้วนะ?”

"ฉัน……"

เฉินหวั่นชิงอึ้ง ในใจรู้สึกตะลึงเล็กน้อย

ตามที่เย่เทียนพูด ไม่ว่าเมื่อก่อนเย่เทียนจะทำอะไร แม้ว่าเธอจะโกรธ แต่นั่นโกรธเพราะว่าไม่เอาไหน

แต่วันนี้เกิดอะไรขึ้น? ทำไมเธอถึงกังวลเมื่อเห็นเย่เทียนอยู่ใกล้ชิดสนิทสนมกับผู้หญิงคนอื่นขึ้นมา? หรือว่าตัวเองจะหึงจริงๆ?

เป็นไปไม่ได้ เป็นไปไม่ได้เลย ตัวเองจะตกหลุมรักโคลนชิ้นนี้ที่ไม่เอาไหนได้อย่างไร?

หลังจากสับสนกับตัวเองอยู่ครู่หนึ่ง เฉินหวั่นชิงก็หาเหตุผลที่ปลอบตัวเองได้ในที่สุด

“คุณอย่าคิดมาก ฉันเพียงแค่คิดถึงข่าวการแต่งงานของเราถูกพาดหัวข่าวไปเมื่อไม่กี่วันก่อน วันนี้เป็นวันเกิดของคุณปู่อีก หลังจากวันนี้ฉันไม่ต้องการให้ตระกูลเฉินกลายเป็นตัวตลกของทุกคน!”

“สรุปคือ คุณช่วยดูสถานะตัวเองหน่อย ฉันจะไปแต่งหน้าแล้ว ถ้าออกมาแล้วยังเห็นคุณยุ่งอยู่ คอยดูว่าฉันจะจัดการยังไงกับคุณ!”

พูดจบ เฉินหวั่นชิงก็ไม่รอเย่เทียนตอบกลับ หันหลังกลับและรีบไปที่ห้องน้ำทันที

เพียงแต่ เมื่อมองไปที่ด้านหลังของหญิงสาวที่กำลังวิ่งหนี เย่เทียนไม่เพียงแต่ไม่บ่นแม้แต่น้อยแต่ยังยิ้ม