ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 300

ตอนเย่เทียนนั่งลงอยู่ที่ห้องรับแขก ขณะเดียวกันก็ฟังจ้าวเสว่เฟินเล่าถึงเหตุผลที่ให้ซูเหมยกลับมา ส่วนด้านในรถยนต์สีดำคันหนึ่งที่อยู่ไม่ไกลจากประตูใหญ่ของคฤหาสน์ตระกูลซู

มือทั้งสองของผู้ชายที่สวมเสื้อผ้าทันสมัยและทำผมตามกระแสออกแรงจับพวงมาลัยไว้แน่น จ้องหน้าประตูใหญ่ของตระกูลซูตาไม่กะพริบ ในสายตาเผยความเกลียดชังที่เข้มข้นออกมา

ถ้าเย่เทียนอยู่ตรงนี้ล่ะก็ ต้องสามารถจำได้แน่ว่าเจ้าหมอนี่คือคนคุ้นเคย——หลิวจื่อหยัง

เขาคือหมายเลขหกสิบเก้าที่ช่วงชิงกล้วยไม้เจียผีในงานประมูลสมุนไพรล้ำค่าขนาดเล็ก!

หลังจากงานประมูลเสร็จสิ้นลง เขาอาศัยข้อได้เปรียบออกไปก่อน ตอนที่กลับถึงลานจอดรถเตรียมออกไป กลับพบเจอร่องรอยของเย่เทียนแล้ว จากนั้นถึงแอบตามหลังเข้ามาตลอดทาง

ก่อนหน้าตอนที่อยู่เจียงหนัน หลิวจื่อหยังโดนเย่เทียนถีบจนไร้สมรรถภาพทั้งชีวิต หลิวเหวินซวุ่ผู้เป็นบิดาถึงแก่ความตาย ตระกูลหลิวที่ใหญ่โตแตกร้าว

แม้กระทั่ง ถ้าไม่ใช่พ่อบ้านหวางซานส่งเขากลับมาที่สำนักหวู่หัน เขาคงโดนฆ่าไปตั้งนานแล้วเช่นกัน

ความอาฆาตแค้นใหญ่หลวงระดับนี้ ถ้าบอกว่าหลิวจื่อหยังไม่ตำหนิเย่เทียนเลยสักนิดนั่นคงโกหกเป็นแน่

“เย่เทียน เดิมทีฉันอยากรอจัดการเรื่องทางนี้จบแล้วค่อยกลับเจียงหนันไปคิดบัญชีกับแก นึกไม่ถึงแกจะวิ่งมาที่จ๊กกลางแล้ว”

“ในเมื่อสวรรค์หวังว่าแกจะได้ตายเร็วหน่อย งั้นอย่าโทษฉันแล้วกัน!”

หลิวจื่อหยังบ่นพึมพำแบบหน้าตาดุร้าย คลำหามือถือออกจากในกระเป๋าเสื้อแล้วต่อสายไปที่หมายเลขหนึ่ง

“หัวหน้าสำนัก มีอะไรสั่งการครับ?”

ไม่นานก็มีคนรับสายโทรศัพท์ เสียงผู้ชายที่เคารพนับถือดังขึ้น

ถูกต้อง! หลิวจื่อหยังในปัจจุบันนี้ไม่ใช่คุณชายเสเพลผู้ไม่มีที่ไปคนนั้นอีกแล้ว แต่ว่าเป็นหัวหน้าสำนักคนปัจจุบันของสำนักหวู่หันเต็มตัว ดูแลนักบู๊ในสังกัดเกือบร้อย เทียบกับสถานะของคุณชายใหญ่ตระกูลหลิวสมัยก่อนแล้วยังสูงศักดิ์กว่ามาก

เวลาสองสามวันแรกที่เข้าสำนักหวู่หัน ภายใต้ความบังเอิญอันโชคดีหลิวจื่อหยังได้ฝากตัวกับอาจารย์แล้ว เรียนรู้วิชาครอบงำที่ดูดพลังคนอื่นได้——วิชาดูดพลัง!

รอได้รับวิชาดูดพลังจนถึงที่สุด เขาถึงรู้ว่าอาจารย์คนนี้ของตนเองคาดไม่ถึงคือยอดปีศาจที่ทารุณทุกคนของวงการต่อสู้ โดนหลายสำนักในวงการต่อสู้ร่วมมือกันต้องการสังหาร!

โดยเฉพาะอย่างยิ่ง สามารถพอจะดูดพลังคนได้ วิชาอันนี้ความจริงช่างบ้าอำนาจ และผิดปกติเกินไปแล้ว

หลังจากนั้นหลิวจื่อหยังก็เคยถามยอดปีศาจว่าทำไมถึงรับเขาเป็นศิษย์

คำตอบที่ได้รับทำให้เขารู้สึกเกินคาด ยอดปีศาจเป็นเหมือนกันกับเขา ล้วนถูกคนทำให้ไร้ทายาท นี่ถึงสร้างวิชาดูดพลังที่ทำให้คนอื่นเสียประโยชน์แต่ตนเองได้รับแทนออกมา

บางทีพอประสบพบเจอแบบเดียวกัน ทำให้หลิวจื่อหยังเปิดประตูหัวใจถึงที่สุด และติดตามอย่างสุดจิตสุดใจต่ออาจารย์คนนี้

สุดท้ายภายใต้การวางแผนของยอดปีศาจ เขาก็ดูดพลังทั้งหมดของหัวหน้าสำนักเดิมของสำนักหวู่หันที่เข้าฌานในตอนนั้นได้สำเร็จแล้ว จากคนธรรมดาที่ไม่มีอะไรพิเศษคนหนึ่งพลิกตัวทีเดียวก็เปลี่ยนร่าง เปลี่ยนเป็นยอดฝีมือของระดับดำชั้นกลาง

เดิมทีหลิวจื่อหยังพึงพอใจมากและอยากจะกลับเจียงหนันไปหาเรื่องเย่เทียน แต่ใครจะไปคิดว่ากลับได้ข่าวว่าผู้อาวุโสทั้งสามหายตัวมาเสียก่อน

คนอื่นอาจไม่รู้ชัดว่าผู้อาวุโสสามคนไปเจียงหนันทำอะไร แต่เขาจะไม่รู้ได้อย่างไรว่าผู้อาวุโสทั้งสามไปเจียงหนันตามหาเย่เทียนเพื่อแก้แค้น

ปัจจุบันนี้ผู้อาวุโสทั้งสามไร้ข่าวคราว เกรงว่าคงเจอเรื่องไม่คาดคิดเข้า ตายอยู่ในมือของเย่เทียนแล้ว

แม้แต่ผู้อาวุโสทั้งสามยังไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเย่เทียน มีเพียงเขาที่อยู่ระดับดำชั้นกลางขืนกลับไปเกรงว่าคงทำได้เพียงไปตายเสียเปล่า

สติปัญญาทำให้หลิวจื่อหยังกดความวู่วามที่อยากแก้แค้นลงไว้ ทำตามคำแนะนำของยอดปีศาจอย่างเชื่อฟัง คอยดูดพลังลูกศิษย์ที่ฝึกขั้นลึกล้ำของสำนักหวู่หันสามสี่คน นำความสามารถมาพัฒนาจนขึ้นถึงระดับดำชั้นล่างแล้ว

ไม่เพียงแค่นี้ ยิ่งกลายเป็นคนที่ความสามารถแกร่งสุดของสำนักหวู่หัน กระทำครั้งเดียวก็ได้นั่งตำแหน่งหัวหน้าสำนักคนใหม่ของสำนักหวู่หัน

ส่วนยอดปีศาจอาศัยชื่อเสียงของลูกศิษย์น่าภูมิใจคนนี้ หลบในสำนักหวู่หันอย่างเงียบๆ ถือว่าได้รับโอกาสผ่อนคลายนิดๆ ภายใต้การตามฆ่าของสำนักใหญ่ๆ ของวงการต่อสู้

เรื่องมาถึงขั้นนี้ หลิวจื่อหยังจิตใจฮึกเหิมและองอาจห้าวหาญกำลังคิดจะนำสมาชิกกลุ่มหนึ่งของสำนักหวู่หันกลับไปแก้แค้นที่เจียงหนัน ใครจะคิดว่าดันมีข่าวของเหมืองหินหยกในจ๊กกลางออกมาเสียก่อน

โดยเฉพาะ ในบรรดาผู้อาวุโสทั้งสามมีสองคนคือระดับดำชั้นต่ำ เย่เทียนสามารถจัดการผู้อาวุโสทั้งสามได้ งั้นเกรงว่าความสามารถต่ำที่สุดคือระดับดำชั้นต่ำ

เพื่อประกันความปลอดภัย ถึงแม้เป็นหลิวจื่อหยังระดับดำชั้นต่ำ ยังคิดรอคอยแย่งเหมืองหินหยก ใช้หินทิพย์ด้านในมาพัฒนาระดับขั้นแล้วจากนั้นค่อยไปหาเย่เทียนเพื่อแก้แค้น

แต่เขาคิดคำนวณอย่างไร ก็นึกไม่ถึงว่าเย่เทียนจะปรากฏตัวที่จ๊กกลาง โดยเฉพาะมีความเป็นไปมากว่ายังพุ่งเป้ามาที่เหมืองหินหยก นี่ทำให้หลิวจื่อหยังไม่ดีใจได้อย่างไร?

ความจริงคือ: ตามหาเขามาเสียเนิ่นนาน พอหันหน้ามาฉับพลัน เขากลับอยู่ตรงนั้น ตรงที่แสงไฟไม่สว่าง

“ฉันเจอคนร้ายที่ฆ่าผู้อาวุโสทั้งสามแล้ว ให้ลูกศิษย์ในสำนักที่ระดับดำขึ้นไปทั้งหมดมาที่จ๊กกลาง ฉันจะชำระแค้นแทนผู้อาวุโสทั้งสาม!”

สั่งการไปแล้ว หลิวจื่อหยังก็รีบวางสายโทรศัพท์ และต่อสายไปยังหมายเลขที่อยู่อันดับแรกในรายชื่อแล้ว

“ลูกศิษย์ มีอะไรเหรอ?”

หลังจากใช้เวลาไม่กี่วินาที ในที่สุดมีคนรับโทรศัพท์ เสียงที่ต่ำและแหบแห้งดังขึ้น

“อาจารย์ครับ ผมเจอศัตรูที่ฆ่าคุณพ่อผมคนนั้นที่จ๊กกลางแล้ว เกรงว่าคงมาเพื่อเหมืองหินหยกด้วยเหมือนกันครับ”

หลิวจื่อหยังพูดอย่างเคารพ “ผมให้สมาชิกในสำนักที่ระดับดำขึ้นไปออกเดินทางมาที่จ๊กกลางแล้วครับ เพื่อป้องกันความผิดพลาด ผมหวังว่าอาจารย์ท่านจะเข้ามาด้วยกันครับ”

“ได้! ฉันจะร่วมกับด้านในสมาชิกของสำนักเข้าไปด้วยกัน”

อาจารย์ของหลิวจื่อหยังแทบจะไม่ลังเลเลย พยักหน้ารับปากโดยตรง

แน่นอนว่า แก้แค้นศัตรูที่ฆ่าพ่อของหลิวจื่อหยังลูกศิษย์คนนี้เป็นอีกเรื่องหนึ่ง ที่สำคัญกว่าคือเขามีความคิดอยากได้เหมืองหินหยกมาครอบครองเหมือนกัน ย่อมไม่อนุญาตให้เกิดอุบัติเหตุไม่คาดฝันแม้สักนิด

วางโทรศัพท์ลงอีกครั้ง หลิวจื่อหยังมองยังทิศทางของตระกูลซูด้วยสายตาเคียดแค้นและกัดฟันแน่น

“เย่เทียนนะเย่เทียน ฉันไม่เชื่อว่าแกยังมีสามหัวหกแขนจริง ครั้งนี้ฉันจะต้องทำให้แกอยู่ที่จ๊กกลางไปตลอดกาล!”

......

ในขณะเดียวกัน หัวหน้าสำนักการจราจรของจ๊กกลางยืนหน้าประตูบ้านของตระกูลฮั่วอย่างกังวลใจ

ก่อนหน้านี้สองชั่วโมง เขาได้รับโทรศัพท์มาจากเบื้องบนกะทันหัน สั่งให้เขานำวงจรปิดถนนของเขตสนามถึงในเมืองช่วงเช้ามาส่งที่ตระกูลฮั่ว

หลังจากสอบถามจนรู้แน่ชัดว่าตระกูลฮั่วแห่งไหน เขาก็ยืนไม่มั่งคงอีกแล้ว ความรู้สึกทั้งกลัดกลุ้มทั้งตื่นเต้น

เขารู้ว่า เรื่องนี้ถ้าทำให้สองสาวตัวร้ายของตระกูลฮั่วพอใจแล้ว ไม่แน่ว่าอาจสามารถอาศัยที่พึ่งใหญ่อันนี้ไว้ได้เลื่อนตำแหน่งขึ้นสูงอีก แต่ถ้าเกิดทำพังล่ะก็ เดาว่ายศที่มีอยู่กับตัวคงรักษาเอาไว้ไม่รอด

หลังกดกริ่งประตูจึงรอสักครู่หนึ่ง ก็มีหญิงสาวที่อายุไม่มากหน้าตาสวยคนหนึ่งวิ่งออกมาด้านใน นั่นก็คือฮั่วหลิงเยว่ลูกคนรองของตระกูลฮั่ว

“คุณฮั่ว นี่คือวงจรปิดเส้นทางของลัมโบร์กีนีสีเหลืองคันนั้นที่พวกคุณต้องการหาครับ”

ถึงแม้อายุของฮั่วหลิงเยว่จะต่างกันไม่มากกับลูกสาวของเขา แต่หัวหน้าสำนักการจราจรไม่กล้ามาทำโอ้อวด ยื่นUSBในมือให้ด้วยความเคารพ

“รบกวนแล้วนะคะ” ฮั่วหลิงเยว่ยิ้มเล็กน้อย

“ไม่รบกวน ไม่รบกวนครับ นี่คือผม......”

หัวหน้าสำนักการจราจรเพิ่งเตรียมพูดพอเป็นพิธีสักหน่อย ประตูใหญ่กลับปิดลงไปเรียบร้อยอีกครั้ง

นี่ทำให้หางตาเขากระตุกนิดหนึ่งทันที หลังจากตะลึงอยู่ไม่กี่วินาทีในที่สุดทอดถอนใจสักหน่อย “ไม่รู้ว่าครั้งนี้เป็นพวกดวงซวยที่ไหนกระตุ้นความสนใจของคุณหนูสองคนของตระกูลฮั่ว หวังว่าครั้งนี้จะไม่สร้างเรื่องราวใหญ่เกินไป......”