ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 308

แต่ ไม่ว่าจะพูดอย่างไร หลังจากโดนชนครั้งแรก ความเหนื่อยหน่ายบนหน้าของเย่เทียนในที่สุดก็เลือนหายไป ควบคุมพวงมาลัยไว้อย่างรอบคอบ โยกขึ้นมาตามจังหวะการส่ายไปมาของเฟอร์รารี่

ฉากนี้อยู่ในสายตาของคนนอก ทันใดนั้นเกิดภาพลวงตาขึ้นอย่างหนึ่ง นี่เดิมทีไม่ใช่รถสองคันที่กำลังฆ่าซึ่งกันและกันเหรอ

แต่ทว่ายังเหมือนการแข่งแสดงของสองคนมากยิ่งกว่า เฟอร์รารี่กับลัมโบร์กีนีทั้งสองคันอยู่ด้านซ้ายและขวา มีสัญญาลับที่รู้กันถึงขั้นสุด

เย่เทียนรู้สึกขมขื่นใจ นึกไม่ถึงโดยสิ้นเชิงว่าฮั่วเยี่ยนจือจะบ้าคลั่งถึงเพียงนี้

เมื่อสักครู่ยังขอร้องให้แข่งกันสักรอบแบบเป็นมิตรอยู่เลย นี่ผ่านมานานแค่ไหนกลับคิดจะแสดงอุบัติเหตุทางรถยนต์แบบฆ่าตัวตายออกมา

แต่ที่นี่เป็นเขตเมืองผู้คนพลุกพล่าน หน้าหลังล้วนมีรถสัญจรหนาแน่น ถ้าอยากหลุดพ้นจากพวกเธอเดิมทีไม่ใช่เรื่องง่ายดายเลย

ภายใต้ความจำใจ เย่เทียนได้เพียงรักษารัศมีวงกลมการส่ายให้สอดคล้องกับที่เฟอร์รารี่ทำออกมา แบบนี้พอจะลดแรงพุ่งชนลงได้มาก

ถึงจะพูดเช่นนี้ แต่ตัวรถของลัมโบร์กีนีก็ยังคงโดนขูดเป็นรอยใหญ่อย่างเลี่ยงได้ยาก แม้กระทั่งตรงประตูรถมีรอยบุบลงไปที่โดนชนอันใหญ่กว่า

ถึงจะบอกว่าลัมโบร์กีนีให้ความรู้สึกของโครงร่างดูเต็ม ตัวรถสวยงดงาม แต่ขอเพียงมีจุดหนึ่งโดนทำพัง นั่นจะกระทบต่อความงามทั้งหมด ดูขึ้นมาแล้วให้ความรู้สึกที่ค่อนข้างหัวมังกุท้ายมังกรระดับหนึ่ง

ฮั่วเยี่ยนจือกลับยิ่งชนดวงตายิ่งแวววาวเพิ่มขึ้น และแน่ใจเพิ่มด้วยว่าฝีมือการขับรถของเย่เทียนไม่ธรรมดาเด็ดขาด ไม่อย่างนั้นจะควบคุมลัมโบร์กีนีหลบการจงใจชนของเธออย่างไม่ติดขัดได้อย่างไรล่ะ?

“พี่คะ ชนเข้าไป! ชนเข้าไปเลย! ประตูรถของเขาใกล้จะหลุดลงมาแล้ว!”

ฮั่วหลิงเยว่ฮึกเหิมจนแก้มน้อยๆ แดงระเรื่อขึ้น ชี้ลัมโบร์กีนีที่เย่เทียนขับพลางร้องตะโกนแข่ง ตื่นเต้นจนเหมือนกับเด็กน้อยที่ฉลองปีใหม่

ตึง!

เพียงแต่ คำพูดของฮั่วหลิงเยว่เพิ่งจบลงไป ประตูรถของเฟอร์รารี่กลับทนรับการชนที่ดุเดือดเช่นนี้ไม่ไหวไปก่อนก้าวหนึ่ง

ประตูรถส่วนใหญ่หลุดลงบนพื้น เหลือเพียงส่วนหนึ่งเกาะบนโครงรถอยู่ โดนลากไว้วิ่งไปแบบนี้ ขูดจนเกิดประกายไฟจ้าตาออกมาแล้ว

ฮั่วหลิงเยว่ทำปากอ้ำๆ อึ้งๆ พูดทอดถอนใจว่า “รถคันนี้ทำไมไม่กันกระแทกขนาดนี้? รู้แต่แรกคงขับฮัมเมอร์คันนั้นในบ้านออกมา......”

“นี่ พวกเธอยัยบ้าสองคนนี้ก่อกวนพอแล้วรึยัง!”

เย่เทียนตะโกนส่งเสียงมา พี่น้องสองคนนี้เป็นคนบ้าโดยสมบูรณ์ นี่กำลังเล่นเดิมพันชีวิตอยู่ชัดๆ

ฮั่วเยี่ยนจือพูดยืนหยัดว่า “งั้นนายยอมมาแข่งกับฉันสักรอบไหมล่ะ?”

“ฉันจะไม่แข่งกับพวกเธอหรอก รีบหยุดรถลงเดี๋ยวนี้!”

“เมื่อกี้ฉันเคยเตือนสติพวกเธอแล้ว รถคันนี้ไม่ใช่ของฉัน ตอนนี้ถูกพวกเธอทำจนเป็นสภาพนี้ ถ้าพวกเธอไม่ชดใช้ ฉันจะไม่ยอมเลิกรากับพวกเธอแน่!”

เย่เทียนถูกกระตุ้นความโกรธขึ้นมาไม่น้อย โดนชนแบบไร้สาเหตุ เกรงว่าเปลี่ยนเป็นใครคงต้องมีโกรธเคืองทั้งนั้น

เดิมทีฮั่วเยี่ยนจือไม่มัวพูดไร้สาระกับเย่เทียน ใช้การกระทำมอบคำตอบที่ดีที่สุดให้เย่เทียนโดยตรง

เฟอร์รารี่เอียงออกไปด้านนอกอีกครั้ง แล้วรีบชนกลับมายังลัมโบร์กีนีอย่างรุนแรงอีกที

ตึง!

โครม!

รถคันเล็กด้านหลังต่างลดความเร็วลงกันหมด กลัวว่าจะประสบภัยอันตรายที่ไม่มีเค้ามาก่อน แต่ลูกตาของพวกเขายังแอบเผยความหมายอิจฉาออกมากัน

โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ไม่ใช่ใครก็ได้ที่สามารถขับรถแข่งมาชนกันและกันได้ คนด้านในรถสองคันนั้นคงไม่ใช่ที่บ้านล้วนมีเหมืองกันหรอกมั้ง?

“นี่พอเทียบตัวเองกับคนอื่นแล้วมันน่าโมโหจริงๆ แอคคอร์ดคันนี้ของฉันเป็นสิ่งล้ำค่าเทียบได้กับเมียเลยนะ คนอื่นเขาแม้แต่เฟอร์รารี่ยังกล้าชนมั่วซั่ว”

“นี่คือคุณชายเสเพลของสองตระกูลไหนกัน? เล่นชนรถกันบนถนนใหญ่ นี่คืออยากตายงั้นเหรอ?”