ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 309

“พี่เย่ มีอะไรก็พูดกันดีๆ มีอะไรค่อยๆ พูดกัน นายปล่อยคุณฮั่วก่อนนะ”

ตอนที่เย่เทียนบีบคางฮั่วเยี่ยนจือเอาไว้ ในที่สุดซูเย่าหมิงวิ่งเข้ามาแล้ว รีบห้ามปราบเย่เทียนทันที

“หล่อนยังไม่ได้ชดใช้ค่าเสียหายให้ฉันเลย!”

เย่เทียนไม่ขยับเขยื้อนตั้งแต่แรก ยังคงล็อกฮั่วเยี่ยนจือไว้แน่นอยู่ตามเดิม

“รถเป็นเรื่องเล็ก เรื่องเล็กเอง ไม่ต้องชดใช้ก็ไม่เป็นไร”

ตามองเห็นฮั่วเยี่ยนจือโดนบีบจนสีหน้าแดงขึ้นจนกลายเป็นสีเลือดหมูแล้ว ซูเย่าหมิงรีบส่งเสียง ในใจกลับกำลังเจ็บช้ำ

ลัมโบร์กีนีคันนี้เป็นของขวัญอายุครบสิบแปดปีของเขา ราคาสูงถึงเจ็ดล้านRMB สำหรับเขาซึ่งเป็นคุณชายที่ยังไม่ได้ออกจากรั้วโรงเรียน นี่เป็นเงินจำนวนมากก้อนหนึ่ง เขาจะไม่ปวดใจได้เหรอ?

แต่เมื่อเปรียบเทียบกันขึ้นมา เขาไม่อาจทนมองฮั่วเยี่ยนจือถูกบีบจนตายไปต่อหน้าต่อตาได้หรอกมั้ง?

ในใจซูเย่าหมิงรู้ดีว่า ความขัดแย้งครั้งนี้ต้องจบสิ้นลง เพียงหวังว่าฮั่วเยี่ยนจือจะสามารถรักษาสติสัมปชัญญะไว้ได้ เล็งไฟแค้นไปยังเย่เทียนก็พอ อย่ามาหาเรื่องเดือดร้อนทางตระกูลซูโดยเด็ดขาด

“ค่าเสียหายที่ฉันหมายถึงไม่ใช่รถของนาย!”

แต่ เย่เทียนกลับกวาดตามองซูเย่าหมิงที่ตึงเครียดอย่างเย็นชา พูดแบบมีเหตุผลและถูกต้อง “ฉันหมายถึงว่าค่าทำขวัญของฉัน ค่าที่โดนคนอื่นมองเป็นตัวตลก ค่าตกใจเกินขนาด......”

“พวกนี้รวมกันขึ้นมาถ้าไม่ชดใช้ให้ฉันสักสามถึงห้าล้านล่ะก็ เรื่องในวันนี้ฉันจะไม่ยอมเลิกรากับพวกเธอแน่!”

“......” ซูเย่าหมิงหางตากระตุกเล็กน้อย รถคันหนึ่งของฉันก็ตั้งเจ็ดล้าน นี่นายไม่ชดใช้อะไรเลย พอเอ่ยปากก็เรียกค่าเสียหายสามถึงห้าล้าน ยังทำเกินไปมากกว่าปล้นกันเสียอีก!

“นายมันสารเลว ปล่อยพี่สาวฉันนะ!”

เวลานี้ ในที่สุดฮั่วหลิงเยว่เดินลงมาจากในรถแล้ว ผมเพ้ายุ่งเหยิงเหมือนรังนก แอบดูมีความกระเซอะกระเซิงด้วย คิดว่าการชนเมื่อสักครู่คงไม่ได้รู้สึกดีสักเท่าไร

ระหว่างที่พูด ฮั่วหลิงเยว่รีบร้อนพุ่งเข้ามาหา ใช้เท้าถีบไปบริเวณอ่อนไหวของเย่เทียนอย่างโหดเหี้ยม

ป้าบ!

แต่ เย่เทียนจะโดนโจมตีเข้าได้ง่ายๆ ได้อย่างไรล่ะ?

ชั่วขณะที่ฮั่วหลิงเยว่ยกเท้าขึ้น มือซ้ายที่เย่เทียนว่างอยู่ออกโจมตีฉับพลัน บีบหลังคอที่ขาวดุจหิมะของฮั่วหลิงเยว่ไว้ได้อย่างแม่นยำเหมือนกัน ทำให้การโจมตีของหล่อนพังทลายในพริบตาเดียว

“ปล่อย ปล่อยหลิงเยว่นะ ฉันจะชดใช้เงินให้นาย!”

รอถึงตอนนี้ ฮั่วเยี่ยนจือที่โดนบีบคอเอาไว้ตอนแรกสุดถือว่าฟื้นกลับสู่สภาพปกติแล้ว ฝืนพูดออกมาจากในร่องฟันสักหน่อย

“นี่เธอพูดเองนะ ถ้าพูดกลับไปกลับมาไม่ชดใช้ งั้นอย่าหาว่าฉันไม่เกรงใจ”

เย่เทียนกวาดสายตามองฮั่วเยี่ยนจือแวบหนึ่ง ขณะเดียวกันปล่อยมือที่บีบสองพี่น้องเอาไว้ออกมา

แคกๆ!

กลับมาหายใจได้สะดวกอีกครั้ง สองพี่น้องตระกูลฮั่วอดไอออกมาโดยอัตโนมัติไม่ได้ นี่ถือว่ากลับมาหายใจปกติแล้ว

“ฉันจะไปเอากระเป๋ามาเขียนเช็คให้นาย”

ฮั่วเยี่ยนจือมองเย่เทียนแบบแฝงไปด้วยความหมายลึกล้ำ หมุนตัวไปหยิบกระเป๋าด้านในรถเฟอร์รารี่

“นายมันสารเลวรังแกพวกเราสองคนพี่น้อง ฉันจะตีนายให้ดูเอง!”

กลับเป็นฮั่วหลิงเยว่น้องสาวคนนี้ เคยโดนปฏิบัติอย่างหยาบคายเช่นนี้มาก่อนตั้งแต่เมื่อไรกัน ขณะที่ฟื้นกลับสู่สภาพปกติ ก็กระโจนเข้ามาทางเย่เทียนราวกับแม่เสือ

เย่เทียนขยับเท้านิดหน่อย หลบฮั่วหลิงเยว่ที่กระโจนมาฆ่าแล้ว ดึงแขนที่กวัดแกว่งของฮั่วหลิงเยว่ไว้แบบตอบสนองฉับไว ป้องกันหล่อนออกแรงมากเกินจนกระโจนล้มลงพื้นไป

แน่นอนว่า เย่เทียนหรือจะมาใจดีขนาดนี้จริงๆ หลังจากหยุดโอกาสที่ฮั่วหลิงเยว่จะหกล้มไว้ได้แล้ว ยังพลิกมือตบบนก้นของหล่อนอย่างแรงทีหนึ่ง

ปั๊วะ!

เสียงตบก้นที่ดังกังวานลอยก้องออกมาบนถนนใหญ่ที่คึกคัก ชั่วขณะหนึ่งทำเอาฮั่วหลิงเยว่ที่โมโหเดือดดาลตกใจค้างแล้ว

แม้แต่ซูเย่าหมิงยังตกใจจนอ้าปากกว้าง มองเย่เทียนด้วยหน้าตาเต็มไปด้วยความไม่อยากเชื่อ

ผู้ชายที่กลับมาจากเจียงหนันกับพี่สาวคนนี้ค่อนข้างดิบเถื่อนเกินไปกระมัง? แม้แต่ยัยตัวแสบของตระกูลฮั่วยังกล้าตี โดยเฉพาะยังเป็นตำแหน่งนั้นด้วย จงใจรนหาที่ตายเหรอ? หรือว่าจงใจวอนหาที่ตายล่ะ?

“ด่าใครสารเลวกัน? ทั้งที่พวกเธอมาชนฉัน ทำไมเหมือนว่าพวกเธอกลับมีเหตุผลมากกว่าฉันแล้วล่ะ?”

“ฉันรู้ว่าอาจจะเป็นเพราะฐานะทางบ้านพวกเธอไม่ธรรมดา ถูกโอ๋ถูกเอาใจมาตั้งแต่เด็กจนโต แต่ฉันไม่ใช่พ่อใช่แม่ของพวกเธอ ไม่จำเป็นต้องตามใจพวกเธอ!”

เย่เทียนยักไหล่ราวกับทำเรื่องที่เล็กน้อยมากเรื่องหนึ่งเท่านั้น ไม่ได้เก็บเรื่องเล็กน้อยนี้มาใส่ใจโดยสิ้นเชิง

ถึงพูดเช่นนี้ แต่ในใจเย่เทียนกลับแอบดีใจ ยัยหนูคนนี้ไม่เสียแรงเป็นคุณหนูตระกูลร่ำรวย คาดไม่ถึงมีน้ำมีนวลเสียจริง

พูดได้คำเดียวว่า ดี!

ฮั่วหลิงเยว่ค่อยๆ หมุนตัวกลับมา ลูกตาที่เปล่งประกายผุดไอหมอกขึ้นแล้ว เหมือนว่าจะน้ำตาไหลลงได้ทุกเมื่อ

“นี่คือการชดใช้ของพวกฉันให้นาย ไม่ต้องพูดว่าค่าทำขวัญอะไรแล้ว มันเพียงพอให้นายเปลี่ยนรถคันหนึ่งได้เลย!”

เมื่อสักครู่ชั่วขณะที่ฮั่วเยี่ยนจือกำลังมุดเข้าไปหยิบกระเป๋าในตัวรถ เดิมทีจึงไม่ทันสังเกตเห็น รีบเดินกลับมายื่นเช็คในมือเข้าไปให้

เย่เทียนรับเช็คมากวาดตามองแวบหนึ่ง เก็บใส่กระเป๋าเสื้อแบบคาดไม่ถึงอยู่บ้าง จ้องฮั่วเยี่ยนจือด้วยสายตาตรงไปตรงมา

“อย่าคิดว่ามีเงินมากหน่อยแล้วจะสามารถทำอะไรได้ตามชอบใจ ครั้งนี้ฉันถือว่าจบแบบนี้ได้ ถ้ายังมีครั้งหน้า งั้นคงไม่ใช่แค่ชดใช้ด้วยเงินแบบง่ายดายขนาดนั้นแล้ว!”

ฮั่วเยี่ยนจือสัมผัสได้อย่างแหลมคมถึงความตกใจตอนที่เย่เทียนมองเห็นจำนวนตัวเลข ยังคิดว่าเขาเป็นคนโลภ ตอนนี้ในใจก็มีแผนการทันใด

“คุณผู้ชายครับ ฝีมือขับรถของคุณยอดเยี่ยมมาก พรุ่งนี้ที่เขาวั่วหลงที่ชานเมืองมีการแข่งรถ ผู้ชนะจะได้รับเงินรางวัลห้าล้าน ผมหวังว่าคุณจะมาเข้าร่วมด้วยนะครับ”

เริ่มแรกเย่เทียนยังอยากปฏิเสธ แต่ได้ยินว่าเงินรางวัลห้าล้านก็ลังเลขึ้นมา

ถึงแม้ตอนนี้บนตัวเขายังมีอยู่หลายสิบล้าน แต่วันนี้ตอนบ่ายที่ประมูลตัวยาสมุนไพรใช้จ่ายเงินไปมากแค่ไหนเขาก็ประสบพบเจอมาแล้ว

ว่าตามแนวโน้มการใช้เงินแบบนั้น ถึงแม้ให้เงินเขาพันล้านมาซื้อสมุนไพรปรุงยา เกรงว่ามากที่สุดคงได้เพียงฝึกถึงประมาณฝึกพลังชั้นแปดเท่านั้น

เนื้อยุงถึงจะน้อยนั่นยังคือเนื้อ นับประสาอะไรกับห้าล้านที่ไม่ใช่เงินจำนวนน้อย

“ฉันจะไป!”

พิจารณาถึงตรงนี้ เย่เทียนพยักหน้าเล็กน้อย ตอบรับไปอย่างสบายใจ

พูดจบ เย่เทียนขี้เกียจอยู่ต่อไปกับหญิงสาวบ้าบอสองคนนี้อีก ทิ้งซูเย่าหมิงที่อยู่ในสภาพตกตะลึงไว้หมุนตัวเดินออกไป เข้าอาวดี้R8แล้วไปอย่างรวดเร็ว

ล้อเล่นอะไรกัน เช็คใบนั้นของฮั่วเยี่ยนจือคือสิบล้านเต็มๆ ไม่รีบหนีไปเบิกเงิน ถ้าเกิดคนอื่นเขาเสียใจขึ้นมาล่ะ?

สำหรับอุบัติเหตุที่คนก่อขึ้นฉากนี้ เย่เทียนเชื่อว่า หญิงสาวบ้าบอสองคนนั้นต้องมีวิธีเก็บกวาดแน่

รอตอนที่อาวดี้R8ค่อยๆ ขับออกไปไกล ในที่สุดฮั่วหลิงเยว่ก็ได้สติกลับมาจากอาการตกตะลึง ส่งเสียงร้องไห้แงๆ ออกมา

“หลิงเยว่ ไม่ใช่ว่าไม่เจ็บอะไรเหรอ ไม่ร้องนะไม่ร้องแล้ว”

ฮั่วเยี่ยนจือที่มุมปากเพิ่งเผยรอยยิ้มชั่วร้ายที่เป็นต่อออกมารีบโอบไหล่ของน้องสาวเข้ามา ตบด้านหลังของหล่อนเบาๆ ปลอบใจขึ้นมา

“พี่คะ ไอ้สารเลวนั้นตีก้นฉัน! แม้แต่พ่อยังไม่เคยตีก้นฉันเลย นึกไม่ถึงไอ้สารเลวคนนั้นกล้ามาตีก้นฉันด้วย!”

ฮั่วหลิงเยว่ฟุบลงบนไหล่ของฮั่วเยี่ยนจือ สะอึกสะอื้นเล่าเรื่องน่าอายเมื่อสักครู่ออกมาแล้ว

ฮั่วเยี่ยนจือตะลึง ชั่วพริบตาเดียวใบหน้างดงามอึมครึมลงมา ยิ่งกุมหมัดทั้งคู่แน่นกว่าเดิม

เหมือนกับที่ฮั่วหลิงเยว่บอกมา แม้แต่บิดาของพวกเธอยังไม่เคยตีพวกเธอเลย คาดไม่ถึงเย่เทียนจะกล้าตีฮั่วหลิงเยว่ กล้าตีน้องสาวสุดที่รักของเธอ เรื่องนี้เธอจะยอมได้อย่างไร?

พอนึกถึงเย่เทียนรับปากจะไปแข่งขันในวันพรุ่งนี้ สีหน้าฮั่วเยี่ยนจือยิ่งหนาวเย็นลงมา พรุ่งนี้คือโอกาสแก้แค้นอันดีที่สุด!