ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 309

“พี่เย่ มีอะไรก็พูดกันดีๆ มีอะไรค่อยๆ พูดกัน นายปล่อยคุณฮั่วก่อนนะ”

ตอนที่เย่เทียนบีบคางฮั่วเยี่ยนจือเอาไว้ ในที่สุดซูเย่าหมิงวิ่งเข้ามาแล้ว รีบห้ามปราบเย่เทียนทันที

“หล่อนยังไม่ได้ชดใช้ค่าเสียหายให้ฉันเลย!”

เย่เทียนไม่ขยับเขยื้อนตั้งแต่แรก ยังคงล็อกฮั่วเยี่ยนจือไว้แน่นอยู่ตามเดิม

“รถเป็นเรื่องเล็ก เรื่องเล็กเอง ไม่ต้องชดใช้ก็ไม่เป็นไร”

ตามองเห็นฮั่วเยี่ยนจือโดนบีบจนสีหน้าแดงขึ้นจนกลายเป็นสีเลือดหมูแล้ว ซูเย่าหมิงรีบส่งเสียง ในใจกลับกำลังเจ็บช้ำ

ลัมโบร์กีนีคันนี้เป็นของขวัญอายุครบสิบแปดปีของเขา ราคาสูงถึงเจ็ดล้านRMB สำหรับเขาซึ่งเป็นคุณชายที่ยังไม่ได้ออกจากรั้วโรงเรียน นี่เป็นเงินจำนวนมากก้อนหนึ่ง เขาจะไม่ปวดใจได้เหรอ?

แต่เมื่อเปรียบเทียบกันขึ้นมา เขาไม่อาจทนมองฮั่วเยี่ยนจือถูกบีบจนตายไปต่อหน้าต่อตาได้หรอกมั้ง?

ในใจซูเย่าหมิงรู้ดีว่า ความขัดแย้งครั้งนี้ต้องจบสิ้นลง เพียงหวังว่าฮั่วเยี่ยนจือจะสามารถรักษาสติสัมปชัญญะไว้ได้ เล็งไฟแค้นไปยังเย่เทียนก็พอ อย่ามาหาเรื่องเดือดร้อนทางตระกูลซูโดยเด็ดขาด

“ค่าเสียหายที่ฉันหมายถึงไม่ใช่รถของนาย!”

แต่ เย่เทียนกลับกวาดตามองซูเย่าหมิงที่ตึงเครียดอย่างเย็นชา พูดแบบมีเหตุผลและถูกต้อง “ฉันหมายถึงว่าค่าทำขวัญของฉัน ค่าที่โดนคนอื่นมองเป็นตัวตลก ค่าตกใจเกินขนาด......”

“พวกนี้รวมกันขึ้นมาถ้าไม่ชดใช้ให้ฉันสักสามถึงห้าล้านล่ะก็ เรื่องในวันนี้ฉันจะไม่ยอมเลิกรากับพวกเธอแน่!”

“......” ซูเย่าหมิงหางตากระตุกเล็กน้อย รถคันหนึ่งของฉันก็ตั้งเจ็ดล้าน นี่นายไม่ชดใช้อะไรเลย พอเอ่ยปากก็เรียกค่าเสียหายสามถึงห้าล้าน ยังทำเกินไปมากกว่าปล้นกันเสียอีก!

“นายมันสารเลว ปล่อยพี่สาวฉันนะ!”

เวลานี้ ในที่สุดฮั่วหลิงเยว่เดินลงมาจากในรถแล้ว ผมเพ้ายุ่งเหยิงเหมือนรังนก แอบดูมีความกระเซอะกระเซิงด้วย คิดว่าการชนเมื่อสักครู่คงไม่ได้รู้สึกดีสักเท่าไร

ระหว่างที่พูด ฮั่วหลิงเยว่รีบร้อนพุ่งเข้ามาหา ใช้เท้าถีบไปบริเวณอ่อนไหวของเย่เทียนอย่างโหดเหี้ยม

ป้าบ!

แต่ เย่เทียนจะโดนโจมตีเข้าได้ง่ายๆ ได้อย่างไรล่ะ?

ชั่วขณะที่ฮั่วหลิงเยว่ยกเท้าขึ้น มือซ้ายที่เย่เทียนว่างอยู่ออกโจมตีฉับพลัน บีบหลังคอที่ขาวดุจหิมะของฮั่วหลิงเยว่ไว้ได้อย่างแม่นยำเหมือนกัน ทำให้การโจมตีของหล่อนพังทลายในพริบตาเดียว

“ปล่อย ปล่อยหลิงเยว่นะ ฉันจะชดใช้เงินให้นาย!”

รอถึงตอนนี้ ฮั่วเยี่ยนจือที่โดนบีบคอเอาไว้ตอนแรกสุดถือว่าฟื้นกลับสู่สภาพปกติแล้ว ฝืนพูดออกมาจากในร่องฟันสักหน่อย

“นี่เธอพูดเองนะ ถ้าพูดกลับไปกลับมาไม่ชดใช้ งั้นอย่าหาว่าฉันไม่เกรงใจ”

เย่เทียนกวาดสายตามองฮั่วเยี่ยนจือแวบหนึ่ง ขณะเดียวกันปล่อยมือที่บีบสองพี่น้องเอาไว้ออกมา

แคกๆ!

กลับมาหายใจได้สะดวกอีกครั้ง สองพี่น้องตระกูลฮั่วอดไอออกมาโดยอัตโนมัติไม่ได้ นี่ถือว่ากลับมาหายใจปกติแล้ว

“ฉันจะไปเอากระเป๋ามาเขียนเช็คให้นาย”

ฮั่วเยี่ยนจือมองเย่เทียนแบบแฝงไปด้วยความหมายลึกล้ำ หมุนตัวไปหยิบกระเป๋าด้านในรถเฟอร์รารี่

“นายมันสารเลวรังแกพวกเราสองคนพี่น้อง ฉันจะตีนายให้ดูเอง!”

กลับเป็นฮั่วหลิงเยว่น้องสาวคนนี้ เคยโดนปฏิบัติอย่างหยาบคายเช่นนี้มาก่อนตั้งแต่เมื่อไรกัน ขณะที่ฟื้นกลับสู่สภาพปกติ ก็กระโจนเข้ามาทางเย่เทียนราวกับแม่เสือ

เย่เทียนขยับเท้านิดหน่อย หลบฮั่วหลิงเยว่ที่กระโจนมาฆ่าแล้ว ดึงแขนที่กวัดแกว่งของฮั่วหลิงเยว่ไว้แบบตอบสนองฉับไว ป้องกันหล่อนออกแรงมากเกินจนกระโจนล้มลงพื้นไป

แน่นอนว่า เย่เทียนหรือจะมาใจดีขนาดนี้จริงๆ หลังจากหยุดโอกาสที่ฮั่วหลิงเยว่จะหกล้มไว้ได้แล้ว ยังพลิกมือตบบนก้นของหล่อนอย่างแรงทีหนึ่ง

ปั๊วะ!