ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 320

“นายบ้ามาก แต่คนที่บ้าเกินไปจะต้องชดใช้เข้าสักวัน”

หลี่หยางก็โกรธขึ้นมานิดหน่อย เขามองเย่เทียนอย่างมีความหมายก่อนจะหันหลังเดินไปที่รถของเขา

ยังไงซะเขาก็เตือนแล้ว แต่เย่เทียนไม่ฟังเอง เขาก็ทำอะไรไม่ได้

“เย่เทียน นายวู่วามไปหน่อยนะ”

เมื่อหลี่หยางไปแล้ว ฮั่วยั่นจือก็ส่งเสียงตื่น “หลี่หยางคนนี้เป็นนักแข่งรถที่ขึ้นชื่อเรื่องความเร็ว และวิ่งบนเขาวั่วหลงแห่งนี้มาแล้วไม่ต่ำกว่าร้อยครั้ง ต่อให้ปิดตาเขา เขาก็ยังขับไปได้ถึงจุดหมาย นายใช้ออดี้ที่ไม่ได้ตกแต่งเพิ่มเติมอะไรเลยไม่มีทางชนะหรอก”

“ไม่เป็นไร แค่การแข่งขันเท่านั้น อีกอย่าง ฉันไม่คิดว่าฉันจะแพ้หรอก”

เย่เทียนยิ้มอย่างมั่นใจ ก่อนจะทอดสายตาไปที่ฮั่วยั่นจือ “เป็นยังไงครับคุณหนูฮั่วจะนั่งไปกับผมสักรอบมั้ย?”

เห็นท่าทางมั่นอกมั่นใจของเย่เทียนแล้ว แววตาฮั่วยั่นจือฉายแววซับซ้อน แม้ว่าเธอจะรู้จักเย่เทียนได้ไม่นาน แต่เธอรู้ว่าเจ้าคนตรงหน้านี้มั่นใจมาก

ต่อให้ไม่รู้ว่าความมั่นใจนี้เขาเสแสร้งขึ้นมาหรือเพราะมีความสามารถจริงๆ

บัดนี้เห็นว่าเย่เทียนชวนเธอ ฮั่วยั่นจือครุ่นคิดก่อนจะเอ่ยขึ้น “งั้นก็ดี ฉันจะนั่งไปกับนายสักรอบ จะได้คอยเตือนนายเกี่ยวกับสภาพถนนด้วย”

เมื่อเธอเอ่ยคำนี้ออกมา เย่เทียนก็หัวเราะอย่างอดไม่ได้ แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรอีก เขาเปิดประตูรถอย่างรวดเร็วและมุดเข้าไป

ฮั่วหลิงเยว่ที่เห็นแบบนี้อดเซ็งไม่ได้ เธอเอ่ยขึ้น “ฉันก็อยากไปด้วย!”

ฮั่วยั่นจือหันกลับมาพูดกับเธอ “เธอไม่ต้องไป อันตรายเกินไป รอฉันอยู่ที่นี่แหละ”

“อืม….”

สีหน้าฮั่วหลิงเยว่หม่นหมองลง ก่อนจะหันไปพูดกับเย่เทียนต่อ “เจ้าหลี่หยางนั่นน่ารังเกียจชะมัด ถ้านายเอาชนะเขาไม่ได้ก็ไม่ต้องกลับมาเจอฉันอีก”

เมื่อได้ยินแบบนี้แล้วเย่เทียนอดขำไม่ได้ ก่อนจะส่งสายตามั่นใจให้เธอพร้อมกล่าว “วางใจเถอะ รอฉันกลับมาพร้อมกับชัยชนะนะ!”

พูดจบเย่เทียนก็สตาร์ทรถ ขับไปที่จุดออกตัวของเส้นทางแข่งขัน

หลี่หยางขับรถโรลส์-รอยซ์รุ่นเรธเปิดประทุน เนื่องจากผ่านการแต่งมา เสียงสตาร์รถของเขาจึงดังกระหึ่มอย่างดุดัน

“ไอ้หนุ่มนี่ตายแน่!”

“พวกนายว่าหลี่หยางจะถึงก่อนกี่นาที?”

“ไม่รู้สิ สถิติคราวก่อนของเขาคือเก้านาทีครึ่ง ตอนนี้เขาไปเพิ่มสมรรถภาพรถมาอีกหน่อย คงจะใช้เวลาไม่ถึงเก้านาที”

ทุกคนวิจารณ์กันเสียงเบา

ส่วนคนอื่นๆทอดสายตาไปที่เส้นทางแข่ง รอคอยให้การแข่งขันเริ่ม

“นายรอไสหัวออกจากจ๊กกลางได้เลย!”

หลี่หยางที่นั่งอยู่บนรถยกนิ้วโป้งให้เย่เทียน ก่อนจะหมุนและชี้นิ้วโป้งไปด้านล่างด้วยความท้าทายสุดขีด

สำหรับเรื่องนี้ เย่เทียนไม่แม้แต่จะมองเขาด้วยซ้ำ มือซ้ายของเขาพิงกับหน้าต่างพยุงหัวตัวเอง รอให้การแข่งขันเริ่มต้นเงียบๆ

ฮั่วยั่นจือเห็นแบบนั้นแล้วขมวดคิ้วเล็กน้อย รำพึงในใจ เจ้านี่มั่นใจจริงๆหรือแค่เสแสร้งแกล้งทำ?

ในนั้นเอง เริ่มมีรถสปอร์ตขับเข้ามากัน เนื่องจากเส้นทางแข่งแคบเกินไป จึงมีรถเข้าร่วมได้เพียงสี่คันเท่านั้น

แต่การแข่งขันของพวกเขาดำเนินไปตามลำดับ มีทั้งหมดสี่รอบด้วยกัน มีเพียงคนที่ได้ที่หนึ่งเท่านั้นถึงสามารถเข้าร่วมในรอบต่อไปของการแข่งขัน และชิงเงินรางวัลมหาศาลถึงห้าล้าน

ในไม่ช้ารถทั้งสี่คันก็ทยอยเข้ามาจอด นาทีที่หญิงสาวแต่งตัวเปิดเผยคนหนึ่งสะบัดธง รถทั้งสี่คันก็ทะยานออกไปอย่างแรงราวกับจรวด

ในหมู่พวกเขารถของหลี่หยางเร็วที่สุด เขานำโดดไปเพียงคนเดียว เขานำหน้าไปไกลเท่ารถสองคันเกือบจะทันที

"โอ้โห เจ้าหลี่หยางเก่งจริงๆ!"

"เขาติดตั้งเทอร์โบในรถของเขาด้วย นี่เป็นอะไหล่รถแข่งที่ทันสมัยที่สุด หลี่หยางตั้งใจซื้อมาจากประเทศM ก่อนเริ่มเขาได้อุ่นเครื่องก่อนแล้ว เร็วได้ขนาดนี้ถือเป็นเรื่องปกติ"

มีคนวิเคราะห์อย่างใจเย็น

เมื่อได้ยินเช่นนี้ทุกคนอดเซ็งไม่ได้ "ก็หมายความว่าหลี่หยางชนะแน่ๆน่ะสิ?"

"จะแข่งกันได้ยังไง แค่อะไหล่ก็ห่างชั้นกันแล้ว!"

ทันใดนั้นทุกคนก็สิ้นหวังขึ้นมาในใจ