ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 342

“ไม่ยินยอมเหรอ？เห็นฉันเป็นนายสิ ฉันช่วยคุณได้นะ！”

เย่เทียนเดินเข้าไปอย่างสบายอารมณ์ จากนั้นก็มีเสียงของลูกเด็กบรรจุศพด้วยความโกรธดังขึ้น มุมปากก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มขึ้นมาด้วยความร้ายกาจ

แม้จะบอกว่ามีการฉวยโอกาสจากความอันตรายของคนนั้นอยู่ไม่มากก็น้อย แต่มันก็ประหยัดแรงไปเยอะเหมือนกัน

ลูกเด็กบรรจุศพรู้สึกแปลกใจ เพราะไม่เคยคิดเลยว่าเย่เทียนจะกล้าเข้ามา แล้วยิ่งไม่คิดเข้าไปใหญ่ว่าเขาจะพูดข้อเรียกร้องนี้ขึ้นมา

แต่ทว่า มันกลับทำให้ลูกเด็กบรรจุศพมีหวังขึ้นมา แววตาเลยกลอกไปมา

“ได้ ฉันตกลง！”

นี่มันเป็นแผนที่ลูกเด็กบรรจุศพจะได้ประโยชน์อยู่แล้ว /ด้วยความทะนงตนของเขา จะไปยอมให้ยึดตามเย่เทียนเป็นหลักได้อย่างไรกัน？

เขาไม่คิดว่าเย่เทียนนั้นมีความสามารถพอที่จะฆ่างูพิษม่วง เพียงแค่เย่เทียนสามารถดึงความสนใจจากงูพิษม่วงได้ เขาก็มีโอกาสที่จะหนีตายแล้ว！

เย่เทียนหุบยิ้มอย่างเงียบๆ ลูกเด็กบรรจุศพตอบตกลงอย่างดีอกดีใจขนาดนั้น เขาจะไม่รู้ได้อย่างไรว่าคนตรงหน้านั้นปากไม่ตรงกับใจ

แต่ทว่า เขากลับไม่เคยคิดว่าจะรับลูกเด็กบรรจุศพเป็นลูกน้องได้อย่างง่ายดายขนาดนี้

เมื่อมองโล่กังชี่ที่ลูกเด็กบรรจุศพถือขึ้นบางลงเรื่อยๆ เย่เทียนก็ไม่ลังเลอีกต่อไป ก่อนจะเอาคัมภีร์หวงออกจากร่างกาย แล้วด้านหลังก็มีเงาลวงตี้จวินอันใหญ่โตปรากฏขึ้นมา！

งูพิษม่วงอยู่มานานกว่าร้อยปีแล้ว ความคิดต่างๆไม่ต่างจากคนเลยแม้แต่น้อย เลยรีบหยุดการโจมตีลูกเด็กบรรจุศพ ก่อนจะหันความสนใจไปทางเย่เทียนแทน

“หรือ หรือว่าคุณคือผู้แข็งแกร่งระดับดิน？”

ลูกเด็กบรรจุศพที่พ้นจากอันตรายแล้วงงเป็นไก่ตาแตกอยู่ตรงนั้น

“นี่ นี่มันอะไรกัน？！”

จี้เยียนหรันที่ยืนอยู่ด้านหลังนั้นมองตาไม่กะพริบ พลางอ้าปากด้วยความตกใจ ใบหน้านั้นเต็มไปด้วยความไม่อยากจะเชื่อ

งูพิษม่วงรู้สึกสับส่าย ดวงตาสีเหลืองราวกับวัวนั้นหดลง ก่อนจะอ้าปากพลางพ่นพิษสีเขียวออกมาด้วยความโกรธ ก่อนจะรีบพุ่งเข้าหาเย่เทียน

“เย่เทียน！คุณรีบหลบสิ！”

จี้เยียนหรันเห็นสถานการณ์ดังนั้น ก็มีสติกลับมาจากความตื่นตกใจ ก่อนจะส่งเสียงออกมาด้วยความตกใจ

แต่ทว่า เย่เทียนกลับไม่สนใจสารเหนียวนั่นเลย พลางยกมือซ้ายขึ้นด้วยความสบายอารมณ์ แล้วพูดคำบางคำออกมาจากปากด้วยความเย็นชา

“ท่ามังกรเก้า ท่าสอง ตี้ถงแปดด้าน！”

ความแข็งแกร่งของงูพิษม่วงนั้นเย่เทียนเองก็เห็นอยู่ บวกกับลูกเด็กบรรจุศพที่ยังตื่นตระหนก เย่เทียนเองก็ไม่ได้อ่อนข้อ พอเข้ามาก็โจมตีเลยทันที！

เงาลวงตี้จวินที่อยู่ด้านหลังของเย่เทียนก็ค่อยๆยกมือซ้ายขึ้นเช่นเดียวกัน ไม่เพียงแค่กันเมือกเหนียวเอาไว้ได้ทั้งหมด แต่ยังจับหัวงูอันใหญ่เอาไว้ได้ด้วย

ปัง！

งูพิษม่วงที่อยู่มาเป็นร้อยปีและมีเกล็ดเหมือนเป็นเหล็กกำบัง ยังไม่ทันจะร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดเลยด้วยซ้ำ หัวงูใหญ่ยักษ์ก็ระเบิดออก เหมือนกับลูกแตงโมยักษ์！

บูม！

งูตัวใหญ่ยาวก็ระเบิดออกทั้งเลือดและเนื้อของมันตามๆกัน ก่อนจะตกลงจากฟ้ามากระแทกพื้น จนสั่นไปทั้งซานกู่ ในขณะเดียวกัน ก็ทำให้ทั้งสามคนเปียกโชกไปด้วยเลือดงู

“นี่ นี่มัน……”

จี้เยียนหรันมองพลางอ้าปากค้าง

แม้จะบอกว่าเธอรู้ว่าเย่เทียนนั้นไม่ธรรมดา แต่สิ่งที่ได้เจอในตอนนี้มันน่าสะพรึงมากเกินไป กว่าเธอจะมีสติกลับมาก็ใช้เวลานานมาก

แต่เธอจะไปรู้ได้อย่างไร ว่าท่าทีของเย่เทียนในตอนนี้ไม่ดีเท่าไหร่

แม้จะบอกว่าเขาไม่ได้รับผลกระทบอะไรมาก แต่กระบวนท่าเมื่อครู่เป็นการโจมตีที่แข็งแกร่งของเขา ชี่ทิพย์ภายในนั้นแทบจะหายไปจนหมด

ถ้าลูกเด็กบรรจุศพทรยศไม่เชื่อฟังในตอนนี้ เย่เทียนก็ไม่มีทางสกัดเอาไว้ได้ มีแต่รอความตายตาปริบๆ！

ยังดีที่ ลูกเด็กบรรจุศพที่รวยรินนั้นตกใจกลับ พลางมองแววตาที่เป็นปกติของเย่เทียนอย่างแปลกใจ โดยที่ไม่กล้าทำอะไรโดยไม่คิดเลย

จากนั้นก็ทำท่าทีปาดเลือดบนใบหน้าด้วยมือ เย่เทียนพลางเอายาเพิ่มพลังยัดใส่ปากไปอย่างเงียบๆ ก่อนจะรู้สึกดีขึ้นบ้าง

“ถ้าฉันได้พลังแบบจุดสูงสุดของชาติก่อนกลับมา กระบวนท่านี้อย่างมากก็เสียพลังไปสองส่วนเท่านั้น มันจะเหนื่อยแบบนี้ที่ไหนกัน？”

เมื่อคิดถึงสไตล์อย่างชาติก่อน เย่เทียนก็รู้สึกจนปัญญาในใจ

หลังจากที่รอให้หยดเลือดค่อยๆหยดลงสู่พื้น จี้เยียนหรันก็มีสติกลับมา ก่อนจะรีบวิ่งเข้ามา

“เย่เทียน คุณไม่เป็นไรใช่ไหม？”