ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 404

หมับ!

แม้ว่าเย่เทียนจะลงมือทีหลัง แต่ฝ่ามือของเขาชิงนาบไปกับหน้าอกของเจ็ดสังหารอย่างแรง และบีบอย่างไม่เกรงใจ!

ถึงแม้เจ็ดสังหารจะเป็นนักฆ่าเลือดเย็น แต่ยังไงก็เป็นผู้หญิง โดนโจมตีตรงจุดสำคัญก็อดถอยหลังหนึ่งก้าวด้วยสัญชาตญาณไม่ได้

แต่พอเป็นแบบนี้ การจู่โจมของเธอที่เล็งหัวของเย่เทียนในตอนแรกกลับจู่โจมไปที่แขนของเย่เทียนที่เก็บกลับไปไม่ทัน

เจ็ดสังหารคลี่ยิ้มอำมหิตที่มุมปาก เล็บของเธอเคลือบด้วยพิษพิฆาต ขอเพียงเป็นแผลถลอกแค่นิดเดียว อีกฝ่ายต้องสลบภายในไม่กี่วิอย่างแน่นอน!

แต่ในตอนที่เล็บของเธอกำลังจะแตะโดนแขนของเย่เทียน เจ็ดสังหารถึงขั้นจินตนาการภาพเย่เทียนที่โดนฟาดด้วยแส้รนด้วยเทียน ทว่าจู่ๆมือของเย่เทียนก็หายวับไป

การเปลี่ยนแปลงโดยฉับพลันนี้ส่งผลให้เจ็ดสังหารผงะ ตั้งตัวไม่ทัน

แต่ในช่วงเวลาสั้นๆที่เธอชะงักไป เย่เทียนหายวับไปจากที่นั่งไวดุจสายฟ้า กระโจนไปอยู่ด้านหลังเธอและกอดเธอไว้อย่างแรง

ขณะเดียวกันกับที่พันธนาการเจ็ดสังหารอย่างแน่นหนา เย่เทียนจงใจสูดดมอย่างแรง และพูดยุแหย่ “แหมๆ หอมเชียวนะ”

“คุณเจ็ดสังหาร ไม่ทราบว่าคุณใช้แชมพูอะไรเหรอครับ กลับไปผมจะได้ให้หมาที่บ้านใช้บ้าง”

“ไอ้สารเลว ปล่อยฉันนะ”

เจ็ดสังหารโมโหยิ่งกว่าเดิม สองมือพยายามดิ้นให้หลุดจากพันธนาการ

“เรื่องนั้นไม่ได้หรอก สาวฝรั่งอย่างพวกคุณตัวสูงใหญ่เป็นทุนเดิมอยู่แล้ว นักฆ่าอย่างคุณยิ่งดุร้ายเข้าไปใหญ่ ถ้าปล่อยคุณไปผมไม่โดนคุณข่วนแย่เลยเหรอ?!”

“คุณก็รู้ว่าผมมีเมียแล้ว ขืนโดนคุณข่วนเข้าตอนกลับบ้านผมคงต้องคุกเข่าสำนึกบนเปลือกทุเรียน”

แต่เธอจะสลัดพันธนาการของเย่เทียนหลุดได้ยังไงกันล่ะ สิ่งที่ได้มามีเพียงคำหยอกล้อที่หนักขึ้นกว่าเดิมจากเย่เทียน

“ไอ้สารเลว ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้เลยนะ!”

เจ็ดสังหารร้องเสียงหวาน พอเห็นว่าส่วนมือสลัดไม่หลุด ส่วนขารีบเตะและพยายามบีบบังคับให้เย่เทียนถอยไป

ป้าบ!

น่าเสียดายที่เย่เทียนกันท่านี้ของเธอไว้ก่อนแล้ว สองขาของเขาหนีบอย่างฉับพลัน ล็อคขาของเจ็ดสังหารได้อย่างแม่นยำ

“ว้า ไหนเมื่อกี้คุณบอกว่าอยู่เป็นเพื่อนผมได้ไง ทำไมตอนนี้ถึงเตะตรงนั้นล่ะ?”

“คุณเจ็ดสังหาร บางทีคุณอาจไม่รู้ว่าฉันชอบเข้าจากด้านหลังที่สุด!”

ขณะที่พูด เย่เทียนออกแรงอย่างฉับพลัน กดเจ็ดสังหารลงไปบนที่นั่ง

เจ็ดสังหารรู้สึกเหมือนโดนทับด้วยภูเขาลูกใหญ่ในบัดดล ไม่อาจกระดิกตัวได้เลยสักนิด นัยน์ตาฉายแววเย็นเยียบ เธออ้าปากกว้างโดยพลันและกัดไปที่ข้อมือของเย่เทียน

“โอ๊ยนังบ้า หล่อนเกิดปีจอหรือยังไง?”

เย่เทียนชะงัก รีบปล่อยมือและถอยหลังไปหลายก้าว คิดไม่ถึงเลยว่านักฆ่าหญิงเลื่องชื่ออย่างเจ็ดสังหารจะไม่สนฐานะ และตอบโต้ด้วยวิธีรุนแรงขนาดนี้

“เย่เทียน ฉันให้โอกาสนายตามคำสั่งของผู้นำแล้วนะ ในเมื่อนายไม่เห็นค่า ก็อย่าหาว่าฉันไม่เกรงใจแล้วกัน!”

ในที่สุดก็สลัดหลุดจากการควบคุมของเย่เทียนได้แล้ว เจ็ดสังหารถอยกรูดไปหลายก้าวและมองเย่เทียนด้วยสีหน้าเย็นชา

เธอหยิบหนังยางตรงข้อมือมาช้าๆ มัดรวบผมยาวถึงไหล่เป็นหางม้าสะอาดสะอ้าน

ปึ้กปึ้ก!

หลังจากนั้น เจ็ดสังหารเตะส้นสูงของตัวเองหักอย่างง่ายดาย เอียงคอวอมร่างกาย ก่อนจะยื่นมือเรียวยาวออกมาโบกใส่เย่เทียน

เย่เทียนผงะเล็กน้อย เขามองเจ็ดสังหารตั้งแต่หัวจรดเท้า และแสยะยิ้มมุมปากออกมาอย่างอดไม่ได้

เจ็ดสังหารเป็นคนที่มีชื่อเสียงทัดเทียมกับหมาป่าโลภ ต่อให้แข็งแกร่งกว่าหมาป่าโลภแล้วจะมากกว่าสักแค่ไหนเชียว