ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 419

เนื่องจากสาวทั้งสามเกาะกลุ่มซุบซิบ ข้าวมื้อนี้เย่เทียนกินอย่างหดหู่มาก ไม่ใช่ว่าเขาไม่เคยลองเข้าไปเข้าร่วม แต่พอเขาออกเสียง สาวทั้งสามก็รีบส่งเสียงให้เขาหุบปาก แทบจะบีบจนเขาช้ำใน

“ผมไปเข้าห้องน้ำนะ”

ท้องไส้ปั่นป่วนเมื่อเห็นว่าทั้งสามสาวยังคงพูดคุยเรื่องต่างๆ เย่เทียนส่ายศีรษะอย่างช่วยไม่ได้ ลุกขึ้นและเดินออกจากห้องแต่ เย่เทียนไม่ได้สังเกตก็คือ ตรงปลายระเบียงทางเดินฝั่งตรงข้ามห้องน้ำ มีเงาร่างหนึ่งกำลังซ่อนอยู่ตรงแจกันดอกไม้ จ้องมองด้านหลังเย่เทียนด้วยท่าทางที่อาฆาตแค้น

คนนี้นอกจากพานเหลียงผิงคนที่ในใจเต็มไปด้วยแก้แค้นจะเป็นใครได้อีก?

ครืดๆ!

ในเวลานี้ ในกระเป๋าพานเหลียงผิงมีเสียงมือถือดังขึ้นเบาๆ แทบจะทำให้เขาตกใจจนอาการหัวใจกำเริบ

พานเหลียงผิงรีบหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาและเหลือบมอง ดวงตาเป็นประกาย เขาถอยกลับไปที่มุมทางเดินอย่างระมัดระวัง จากนั้นเขาก็รับสาย

“เฮียเมิ่งถึงหรือยัง?”

“คุณชายพาน พวกเราถึงชั้นล่างแล้ว นายอยู่ไหนล่ะ?”

อีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์มีเสียงผู้ชายที่ต่ำและหยาบ

“เฮียเมิ่ง อยู่ชั้นสองหน่ะ! ไอ้หนุ่มนั่นเพิ่งเข้าห้องน้ำพอดี!”

พานเหลียงผิงดีใจขึ้นมาทันที เมื่อนึกถึงฉากที่เย่เทียนถูกทุบตีจนร้องไห้หาพ่อแม่ ก็มีคำเยาะเย้ยปรากฏขึ้นที่มุมปากของเขาโดยไม่ตั้งใจ

“จริงเหรอ? มาได้เวลาจริงๆเหมือนมาได้จังหวะพอดีเลย! ผมกำลังไปเดี๋ยวนี้!”

วางสายโทรศัพท์ เฮียเมิ่งก้าวขาเข้าไปในฉินโหลว เป้าหมายชั้นสองชัดเจน

เดิมทีเขาเป็นหนึ่งในผู้นำของแก๊งถุงซิง นำคนหกและเจ็ดคนเข้าสู่สังคมนักเลง และใช้ชีวิตที่เรียกว่าสง่างาม

แต่วันนี้ตอนเช้าเดิมทีคนที่น่าสมเพชเวทนาต่างลุกขึ้นมา ประกาศโดยไม่ลังเลว่าเขาจะยึดครองโลกใต้ดินเจียงหนันอีกครั้งโดยปราศจากความปราณี

ที่สำคัญก็คือ หลิวชิงและคนอื่นๆยังเผยข้อความที่สำคัญ2ประการ!

ประการแรก คือคนป่าที่มีพลังมหาศาลและทำให้หลิวชิงและเชิ่งหู่เต็มใจที่จะรวมตัวกันกลับสู่เจียงหนัน

ประการที่สอง ก็คือผู้นำสมาคมเดียวกัน เดิมหยางซิงผู้นำระดับสูงของมังกรฟ้าถูกประหารชีวิต

เงื่อนไขสองอย่างนี้ทำให้เกิดพายุโหมกระหน่ำที่ไม่หยุดอย่างไม่ต้องสงสัยงานสมาคมที่สูญเสียผู้นำไปก็แตกแยกทันที

ผู้นำระดับกลางและระดับสูงของสมาคมถงซิงรีบเก็บกระเป๋าและวิ่งหนีไปพร้อมกับเงินที่พวกเขาได้รับในช่วงเวลานี้ เนื่องจากกลัวว่าจะถูกตอบโต้โดยหลิวชิงและคนอื่นๆ

เฮียเมิ่งเดิมก็เก็บกระเป๋าเรียบร้อยแล้ว เตรียมตัวจะจากเจียงหนันไปที่อื่น ออกไปหลบอยู่ที่อื่น กลับคิดไม่ถึงจะได้รับโทรศัพท์จากพานเหลียงผิง

พานเหลียงผิงสัญญายื่นเสนอเงินสำหรับการแก้แค้นจำนวนมาก เขาวางแผนหาเงินก่อนค่อยจากไป

ในเมื่อ เดินทางต้องเตรียมเงินหน่อยก็ไม่เลว!

เมื่อคิดถึงตรงนี้ เฮียเมิ่งรู้สึกตื่นเต้นมากจนแทบรอไม่ไหวที่จะขอบคุณไอ้หนุ่มใจกล้าที่ชกพานเหลียงผิงนั่น ไม่เช่นนั้นอย่างน้อยก็ใช้เงินทุนจำนวนมากสำหรับการหนี!

“น้องชาย เห็นแก่ที่นายช่วยฉัน อีกสักพักฉันจะให้ลูกน้องลงมือเบาหน่อย ถือว่าชดเชยให้นาย!”

เฮียเมิ่งรู้สึกขัดแย้งในใจ เรียกลูกน้องที่พามาเข้าไปในฉินโหลว

กลุ่มคนเจ็ดคนบุกเข้าไปในฉินโหลว โดยมีเป้าหมายที่ชัดเจนที่จะตรงไปที่ห้องน้ำบนชั้นสอง

โดยธรรมชาติแล้ว เย่เทียนไม่รู้ว่าพานเหลียงผิงจะไม่ยอมตายใจ และเขายังกล้าเรียกคนมาจัดการกับตัวเอง เปิดน้ำล้างมืออย่างสบายๆ ล้างเสร็จแล้วเตรียมตัวจะจากไป

แต่เขาพึ่งเดินมาถึงประตู พวกเฮียเมิ่งถือว่ามาทันเวลา แต่ละคนมองเย่เทียนแล้วยิ้มอย่างเย็นชา ใบหน้าเต็มไปด้วยสีหน้าที่ไม่เจตนาดี

“น้องชาย อย่ารีบไปสิ!”

“พวกนายเป็นใคร?”