ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 449

หยุ่นหมัวเริ่มออกมาท่องยุทธจักรตั้งแต่อายุ23 จนถึงตอนนี้อายุ48แล้ว ผ่านการเข่นฆ่ามา25ปีเต็มๆ แต่ยังเป็นแค่ระดับดินชั้นกลาง

แม้เย่เทียนยั้งพลังไว้ แต่สามารถทำลายแนวตั้งรับของเขาได้ในชั่วพริบตา และทำให้เขาได้รับบาดเจ็บไม่น้อย หยุ่นหมัวคิดถึงความเป็นไปได้นี้อย่างเดียว!

“ระ หรือว่าแกเป็นระดับดินชั้นต่ำ?!”

หยุ่นหมัวเบิกตาโต สีหน้าเหลือเชื่อ

เย่เทียนอายุแค่เท่าไหร่เอง?คงไม่เกิน30? เขาฝึกตนยังไง? หรือมีพรรสววรค์?

อีกอย่างก่อนหมาป่าโลภตาย หยุ่นหมัวก็ไม่เคยได้ยินชื่อเย่เทียนมาก่อน เขามีประสบการณ์การต่อสู้มากมายได้ยังไง?

“ฉันบอกแกแล้ว ว่าแกไม่ใช่คู่ต่อสู้ของฉัน!”

เย่เทียนยิ้มอย่างเหยียดหยาม ไม่ยอมรับแต่ก็ไม่ปฏิเสธ

“แกมันปีศาจ……ไม่! ฉันไม่เชื่อ! ฉันไม่เชื่อ!”

ทันใดนั้นหยุ่นหมัวก็ตะโกนออกมาราวกับคนบ้า

แม้เย่เทียนไม่ได้ให้คำตอบที่แน่ชัด แต่คำตอบที่คลุมเครือนี้กลับทำให้หยุ่นหมัวยิ่งมั่นใจว่าเย่เทียนเป็นผู้แข็งแกร่งระดับดินชั้นต่ำ!

แต่มีหรือที่หยุ่นหมัวจะยอมรับได้!

เขาพเนจรถึง25ปีเต็มๆ ผ่านความยากลำบากมานับไม่ถ้วน หลายครั้งต้องหนีเอาชีวิตรอด จึงจะประสบความสำเร็จได้อย่างทุกวันนี้

ความโกรธที่เรียกว่าริษยาก่อตัวขึ้นในใจหยุ่นหมัวทันที!

คิดเช่นนั้น หยุ่นหมัวมองเย่เทียนด้วยสายตาโกรธแค้นจนแทบจะพ่นไฟออกมา พยายามเก็บความเจ็บปวดที่มีบนร่างกายเอาไว้

เห็นเขาวาดแขนขึ้นสองข้าง จากนั้นมีก้อนน้ำแข็งขนาดเท่าตัวคนปรากฏขึ้นบริเวณพื้นที่ว่างตรงหน้า แหลมคมดั่งลูกศร พุ่งเข้าใส่เย่เทียนอย่างไม่มีอะไรมาหยุดยั้งได้

กำลังภายในที่มองเห็น! สัญลักษณ์ของผู้แข็งแกร่งระดับดิน!

“เหอะ!”

สำหรับสถานการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างกะทันหันนี้ เย่เทียนไม่ทุกข์ร้อนแม้แต่น้อย ยิ้มมุมปากอย่างเย้ยหยัน แวบตัวหลบได้อย่างง่ายดาย

พลั่ก!

ก้อนน้ำแข็งขนาดใหญ่กระแทกลงพื้นอย่างรุนแรง เกิดเป็นหลุมขนาดใหญ่ตรงบริเวณที่เย่เทียนยืนอยู่เมื่อครู่ ภูเขาแทบจะสั่นไหวไปทั้งลูก

ทว่าเย่เทียนไม่ทันได้ระวังการเคลื่อนไหวด้านหลัง สัมผัสได้เพียงเสียงอากาศที่พัดมาจากด้านข้างอย่างกะทันหัน ไม่มีเวลามาสนใจอะไรแล้ว รีบกลิ้งหลบไปทันที

แต่เย่เทียนรู้ตัวได้เร็ว แต่ผมบนยอดศีรษะก็ขาดไปหลายเส้นอยู่ ค่อยๆปลิวตกลงไปบนพื้น

เย่เทียนกลิ้งติดต่อกันหลายตลบ หลบทิ้งห่างมาหลายเมตร จากนั้นจึงจะตั้งตัวยืนขึ้นได้

เมื่อถึงตอนนี้ เย่เทียนก็เห็นถึงสถานการณ์ของหยุ่นหมัวได้อย่างชัดเจนเสียที

เห็นหยุ่นหมัวถือดาบน้ำแข็งที่มีความแวววาวแปลก ๆข้างละเล่ม ปล่อยไอเย็นยะเยือกอันน่าสะพรึงกลัวไปทั่วร่างกายของเขา

เย่เทียนรู้ได้ในทันที ไม่แปลกใจที่หยุ่นหมัวใช้กำลังภายในอย่างไม่นึกเสียดาย สร้างก้อนน้ำแข็งออกมาขนาดใหญ่เช่นนี้ ความรู้สึกเป็นมิตรเป็นแค่การเสแสร้ง ความตั้งใจจริงคืออาศัยก้อนน้ำแข็งซ่อนรูปร่างจริงๆเอาไว้ คิดจะลอบโจมตี!

“ไปตายซะ! ไปตายซะ!”

แต่เย่เทียนยังไม่ทันได้ลงมืออีกรอบ หยุ่นหมัวกลับตะโกนออกมาด้วยความโกรธจัด วาดแขนขึ้นทั้งสองข้าง แล้วปล่อยก้อนน้ำแข็งขนาดเท่ากำปั้น ให้พุ่งไปยังเย่เทียนมืดฟ้ามัวดินอย่างกับพายุฝน ปิดกั้นเส้นทางหลบหนีของเขาทั้งหมด

ทว่าเมื่อครู่เย่เทียนแค่รับมือไม่ทัน ตอนนี้เตรียมป้องกันได้แล้ว มีหรือจะสนใจลูกไม้ตื้นๆของหยุ่นหมัว?

“ท่ามังกรเก้า ท่าแรก……”

เย่เทียนไม่หลบแม่แต่น้อย เร่งคัมภีร์หวงจนถึงขั้นสุดเงาลวงตี้จวินขนาดใหญ่ค่อยปรากฏขึ้นด้านหลัง