ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 583

ระหว่างมองดูคนสวมหน้ากากที่นำทาง เย่เทียนก็แอบพยักหน้า ไอ้หมอนี่ใช้ได้เลยนี่!

พอเปลี่ยนความคิด เย่เทียนก็เดินตามคนสวมหน้ากากไป ก้าวออกไปข้างนอกอย่างมั่นหน้ามั่นโหนก

“ปลายสุดของเส้นทางนี้มีลิฟต์อยู่ หลังจากที่นายเข้าไปจะมีคนกดใช้งาน หัวหน้าจะรอนายอยู่ชั้นล่างสุด!”

หลังกลับมาที่ตรงกลางของทางแยกมากมาย คนสวมหน้ากากก็ไม่ได้พูดอะไรมาก แค่ชี้ไปยังอุโมงค์เส้นหนึ่ง

“ชั้นล่างสุด?”

เย่เทียนยักคิ้ว ตอนแรกเขายังคิดว่าในนี้มีแค่ชั้นเดียวซะอีก ไม่นึกเลยว่าข้างล่างยังมีพื้นที่ว่างอีก

อุโมงค์มากมายขนาดนี้ พื้นที่ๆกว้างขวางขนาดนี้ ไม่รู้ต้องใช้เวลาเท่าไหร่ถึงจะสร้างเสร็จ

พอนึกถึงกิลด์แห่งความลับที่มีมานับร้อยๆ ปี เย่เทียนก็แอบดีใจ ที่ตัวเองไม่ได้ไปมีเรื่องกับสิ่งที่ยิ่งใหญ่แบบนี้ ดูท่ามันก็จะเป็นการเลือกที่ฉลาดเหมือนกัน!

“จริงด้วย เด็กสาวที่เข้ามาพร้อมกับผมล่ะ? คุณรู้รึเปล่าว่าเธอไปไหนแล้ว?”

ทันใดนั้น เย่เทียนก็นึกถึงเรื่องที่พนันกับฮาชิโมโตะ คันนะเอาไว้

คนสวมหน้ากากพูดไปตามจริง “นายหมายถึงคุณคันนะใช่มั้ย? เธอได้ลงไปก่อนแล้ว ถ้าไม่มีอะไรผิดพลาด เธอน่าจะอยู่กับหัวหน้า”

“อยู่กับหัวหน้าอย่างนั้นเหรอ?”

จู่ๆ สายตาของเย่เทียนก็เป็นประกาย เย่เทียนนั้นรู้จักจุดเดือดของฮาชิโมโตะ คันนะดี ยังไงที่นี่ก็เป็นแค่สาขาย่อย แต่ฮาชิโมโตะ คันนะกลับสามารถเข้าใกล้ผู้นำของที่นี่ได้ ดูท่าผู้นำของที่นี่น่าจะเป็นพวกเดียวกับฮาชิโมโตะแน่นอน

บางที อาจะเป็นคนที่คุ้นเคยก็ได้!

พอคิดได้แบบนั้น เย่เทียนก็ไม่รีรอ เดินตามทางที่คนสวมหน้ากากชี้จนถึงสุดทาง แล้วก็ได้พบกับลิฟต์ที่ว่า

หน้าลิฟต์ไม่มีปุ่มอะไรให้กดเลย แต่การปรากฏตัวของเย่เทียนมันก็ทำให้ประตูลิฟต์เปิดออกโดยอัตโนมัติ เห็นได้ชัดว่ามีคนควบคุมอยู่

เข้าไปในลิฟต์ก็ไม่มีอะไรให้กดเหมือนเดิม พอประตูลิฟต์ปิดสนิทแล้ว เย่เทียนก็รับรู้ได้ว่าลิฟต์กำลังเลื่อนลงอย่างชัดเจน

ผ่านไปประมาณสิบวิ ลิฟต์ถึงได้หยุดลง เมื่อประตูลิฟต์เปิดออกอีกครั้ง เย่เทียนก็รับรู้ถึงแสงสว่างที่อยู่ตรงหน้า!

สิ่งที่ปรากฏอยู่ในสายตาคือห้องโถงที่กว้างประมาณสองสนามบาสได้ คนเดินตรวจตราเต็มไปหมด คนยืนเฝ้ายามก็มีอย่างหนาแน่น บอกได้เลยว่าระบบรักษาความปลอดภัยนั้นสุดยอด

ทันทีที่เย่เทียนก้าวออกจากลิฟต์ ฮาชิโมโตะ คันนะก็ได้พุ่งออกจากอุโมงค์เส้นหนึ่งที่เชื่อมต่อกับห้องโถง แล้วโบกไม้โบกมือให้เขาทั้งที่ยังอยู่ห่างกันอีกไกล เพื่อส่งสัญญาณให้เขาไป

สีหน้าของเด็กสาวดูไม่ได้เลย ตอนแรกคิดว่าให้เงาทมิฬออกโรงจะสามารถสั่งสอนคนบ้ากามอย่างเย่เทียนได้ แต่ไม่นึกเลยว่าเงาทมิฬจะไม่ได้เรื่องขนาดนี้ แค่กระบวนท่าเดียวของเย่เทียนยังรับไม่ได้เลย

เย่เทียนค่อยๆ เดินเข้าไป แล้วแสร้งพูดอย่างตกใจว่า “นี่แม่หนู ทำไมเธอถึงมาอยู่ที่นี่ได้ล่ะ?”

เมื่อรับรู้ถึงความตกใจบนสีหน้าของเย่เทียน ฮาชิโมโตะ คันนะก็แอบได้ใจอยู่ลึกๆ เบ้ปากแล้วพูดไปว่า “การที่ฉันมาอยู่ที่นี่มันแปลกมากเลยเหรอ? ฉันไม่ได้ไปขวางทางนายสักหน่อย!”

“ใครว่าเธอไม่ได้ขวางทางฉันกัน?”

เย่เทียนยักไหล่ แล้วพูดอย่างเป็นจริงเป็นจังว่า “ฉันมาที่นี่เพื่อพบกับหัวหน้าสาขา เมื่อกี้ฉันฟังจากเสียงพูดของเธอ ก็รู้ได้ทันทีว่าเธอต้องเป็นหญิงงามที่หาชมได้ยากมากแน่ๆ!”

“การที่เด็กไม่บรรลุนิติภาวะอย่างเธอมาอยู่ที่นี่ ก็เพื่อต้องการมาขวางการพลอดรักของเราสองคนไม่ใช่รึไง?”

ฮาชิโมโตะ คันนะที่ได้ยินอย่างนั้น ก็โกรธจนหน้าแดงทันที และได้พูดสวนอย่างโมโหว่า “นายบอกว่าจะไปพลอดรักกับใครห๊ะ!”

“ฉันขอเตือนไว้เลยนะ นายห้ามทำอะไรกับน้าเล็กเด็ดขาด และเลิกคิดเรื่องที่จะจีบน้าเล็กไปได้เลย ไม่อย่างนั้นฉันจะให้พ่อของฉันมาจัดการนายเลยคอยดู!”