“ที่นี่มันใช้ได้เลย ตอนที่สร้างน่าจะลำบากน่าดูเลยใช่มั้ย?”
เย่เทียนไม่ได้สนใจความน่าหลงใหลของฮาชิโมโตะ มินาโตะ มองซ้ายมองขวาแล้วพูดวิจารณ์ “คิดว่าต่อให้แผ่นดินไหวก็คงไม่ได้รับผลกระทบใช่มั้ยครับ?”
“ถึงที่นี่จะอยู่ใต้ดิน แต่อากาศกลับดีตลอดปี เป็นสถานที่ที่สมจะพักอาศัยมาก”
ฮาชิโมโตะ มินาโตะจ้องมองเย่เทียนด้วยสายตาที่ลึกซึ้ง แล้วพูดด้วยรอยยิ้มว่า “ถ้าคุณต้องการ ฉันจัดให้คุณสักห้องก็ได้”
“เยี่ยมไปเลยครับ!”
เย่เทียนตอบรับอย่างไม่ลังเล แล้วยิ้มอย่างขบขัน “เพียงแต่ คุณไม่กลัวผมแอบย่องไปห้องคุณในตอนดึกเหรอครับ?”
“คุณจะลองดูก็ได้”
ฮาชิโมโตะ มินาโตะส่ายหน้าเบาๆ แล้วพูดอย่างสบายๆ ว่า “อย่าหาว่าฉันไม่เตือนแล้วกัน ตอนที่ฉันมาถึง ที่นี่ก็ได้สร้างเสร็จไปแล้ว จนถึงตอนนี้กลไกบางอย่างฉันยังไม่รู้เลย ถ้าคุณเกิดไปแตะต้องกลไกอะไรเข้า จะมาโทษฉันไม่ได้นะ”
พอเย่เทียนได้ยินอย่างนั้น แผนเล็กๆ ที่อยู่ในใจก็ถูกทำลายไปทันที เส้นทางพวกนี้เขาได้มองดูอย่างคร่าวๆแล้ว ที่นี่อย่างน้อยก็น่าจะสร้างมาไม่ต่ำกว่าร้อยปี ถ้าจะมีกลไกอะไรก็ไม่แปลกต่อให้เขาจะเป็นคนที่เก่งกาจแค่ไหน ถ้าไปเจอกับเส้นทางที่พังทลายเข้า เขาเองก็คงถูกฝังทั้งเป็นเหมือนกัน!
“น้าเล็ก หมอนี่มันเป็นพวกไร้ยางอาย อย่าไปข้องเกี่ยวกับมันมากเลยค่ะ!”
ฮาชิโมโตะ คันนะถลึงตาใส่เย่เทียนอย่างไม่เกรงใจ รีบก้าวเข้ามาขวางอยู่ตรงกลางระหว่างเย่เทียนกับฮาชิโมโตะ มินาโตะ
“เดี๋ยวก่อน ทำไมฉันถึงกลายเป็นคนไร้ยางอายไปได้ล่ะ?”
พอเห็นฮาชิโมโตะ คันนะมาบดบังสายตาที่จะมองไปยังฮาชิโมโตะ มินาโตะ เย่เทียนก็ขมวดคิ้วเบาๆ แล้วเผยให้เห็นฟันขาวๆ ซี่หนึ่ง “มา มา มา มาดูฟันขาวๆ ทั้งปากของฉัน ฉันไปหน้าด้านตอนไหนกัน?”
ฮาชิโมโตะ คันนะหางตากระตุก แล้วทำเสียงฮึดฮัดกับการความเอาแต่ใจของเย่เทียน แล้วพูดด้วยความโมโหว่า “ถ้าขืนนายยังพูดอะไรมั่วๆ อีก เดี๋ยวฉันก็สั่งคนให้เอานายไปขังไว้ในคุกใต้ดินหรอก!”
“จิ๊จิ๊ ยังคิดจะจับฉันอีก?”
เย่เทียนหัวเราะคิคิ แล้วสายตาคู่นั้นก็แสดงแววตาที่ข่มขู่ออกมา “หรือว่า เธอลืมเรื่องที่พบเจอตอนอยู่ข้างนอกไปแล้วอย่างนั้นเหรอ?”
พอถูกเย่เทียนพูดเตือนแบบนี้ ฮาชิโมโตะ คันนะก็ถึงกับแตกตื่น และอุทานออกมาด้วยความตกใจ แล้ววิ่งไปหลบอยู่ด้านหลังฮาชิโมโตะ มินาโตะด้วยความเขินอาย
พอเห็นฮาชิโมโตะ คันนะหวาดกลัวเย่เทียนถึงขนาดนั้น ฮาชิโมโตะ คันนะก็ไม่รู้ว่าจะยิ้มหรือไม่ยิ้มดี
ต้องรู้ก่อนว่า ฮาชิโมโตะ คันนะด้วยบารมีของนายท่าน ตอนอยู่ที่ประเทศหยิงเธอนั้นเป็นถึงปีศาจน้อยที่ทำอะไรไม่สนกฎหมายเลยแต่ตอนนี้กลับถูกเย่เทียนเอาซะอยู่หมัด มันช่างตรงกับคำๆหนึ่งซะจริง คนชั่วมันก็ต้องมีคนที่ชั่วยิ่งกว่า!
ดูท่า ต่อไปถ้ามีเย่เทียนอยู่ด้วย เธอก็คงปวดหัวน้อยลงแน่ๆ!
“น้าเล็ก ไอ้หมอนี่มันชั่วช้าเกินไปแล้ว! น้าช่วยฉันสั่งสอนมันหน่อยสิคะ!”
ฮาชิโมโตะ คันนะหลบอยู่ข้างหลังฮาชิโมโตะ มินาโตะ ยื่นออกมาแค่หน้า แล้วใช้สายตาที่โกรธเกรี้ยวคู่นั้นจ้องมองมาที่เย่เทียน ถ้าใช้สายตาฆ่าคนได้ เย่เทียนก็คงตายไปไม่รู้กี่รอบต่อกี่รอบแล้ว
“คันนะ นาคิดว่าคุณชายเย่ก็เป็นคนดีออก”
“ก่อนหน้านี้เธอเอาแต่บอกว่าอยากก้าวขึ้นไปอยู่ระดับเดียวกับพ่อของเธอใช่มั้ย? ตอนนี้ถือเป็นโอกาสดี ฝึกฝนกับคุณชายเย่ให้ดี เชื่อว่าไม่เกินหนึ่งปีต้องเห็นผลอย่างแน่นอน!”
ฮาชิโมโตะ มินาโตะนั้นไม่รู้หรอกว่าเย่เทียนกับฮาชิโมโตะ คันนะมีความสัมพันธ์อะไรกัน ยิ่งไม่รู้หรอกว่าเย่เทียนไปตีก้นของฮาชิโมโตะ คันนะอย่างไม่กลัวตาย และได้ยิ้มสนับสนุนขึ้นมา
แน่นอนว่า จากการต่อสู้ของเย่เทียนเมื่อก่อนหน้านี้ มันก็ทำให้เธอมองความสามารถที่ยิ่งใหญ่ของเย่เทียนออก!
ยิ่งไปกว่านั้น เธอนั้นได้รู้ตัวตนของเย่เทียนแล้ว และแอบคาดเดาว่าเบื้องหลังของเย่เทียนต้องมีคนคอยหนุนหลังอย่างแน่นอน จึงถือโอกาสนี้ให้ฮาชิโมโตะ คันนะไปสืบดูสักหน่อย
ยังไงซะ ต่อให้แย่แค่ไหน เย่เทียนก็น่าจะแก้นิสัยที่โผงผางของฮาชิโมโตะ คันนะได้ละมั้ง?
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่