ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 591

โรงพยาบาลพิเศษเมืองจิน

สีหน้าเย่เทียนสลดขณะเดินตามทาง พลันนึกไปถึงสิ่งที่เกิดขึ้นในตอนเช้าแล้วก็ปวดหัว จนอดเสียสมาธิอยู่นิดหน่อยไม่ได้

เมื่อคืนนี้กว่าเขาจะกลับถึงโรงแรมก็เกือบตีสี่ นอนได้ไม่ถึงสามชั่วโมงก็โดนจี้เหยียนหรัน หยุนเหมิงหยัน และเซวหมานจื่อปลุก โดนลากไปเข้าร่วมพิธีเปิดงานคัดเลือกที่เขตทหารเมืองจินแต่เช้า

และประกาศว่าจะเริ่มการทดสอบอย่างเป็นทางการในวันพรุ่งนี้!

ยืดเวลาไปจนถึงสิบโมงกว่า การทรมานจากทางการถึงสิ้นสุดลง แต่ไม่รอให้เขาได้พักผ่อนหย่อนใจก็ได้รับสายจากหยางซิงไห่

หลังจากสอบถามอย่างละเอียดถึงได้รู้ว่าคนที่ว่าจ้างพวกหยางซิงไห่ไม่ใช่คนตระกูลเย่อย่างที่เย่เทียนคาดเดา แต่เป็นผู้ช่วยคนสนิทของตู้เฮิงฉุน บวกกับจนป่านนี้ตู้เฮิงฉุนยังไม่ติดต่อมา จนเย่เทียนอดสงสัยไม่ได้

นี่ไงล่ะ หลังจากวางสายจากหยางซิงไห่แล้ว เย่เทียนก็ระงับความอยากรู้อยากเห็นไม่ได้ จนสั่งให้เซวฟู่ยี่ไปตรวจสอบโรงพยาบาลที่ตู้เคอหลินรักษาตัวอยู่ และไปหาถึงที่

บูม!

ทันใดนั้น เงามนุษย์คนหนึ่งก็พุ่งพรวดออกจากห้องคนไข้ด้านข้าง เย่เทียนถอยกลับไปครึ่งก้าวด้วยสัญชาตญาณ และซ่อนตัวอย่างว่องไว

"โอ๊ย!"

ร่างนั้นกระแทกลงพื้นก้นจ้ำเบ้า จนอดร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดไม่ได้

เย่เทียนเพ่งสายตามองไป เงาเล็กอ้อนแอ้นเงาหนึ่งนั่งกองกับพื้น มีหมอกหนาปกคลุมดวงตา ราวกับเจ็บปวดถึงขีดสุด

"คุณเป็นไรมั้ย?"

แม้ว่าอีกฝ่ายจะพุ่งเข้ามาชนเอง แต่ยังไงซะก็ไม่โดนตัวเอง เย่เทียนพลันรู้สึกอึดอัดขึ้นมาเล็กน้อย จีงรีบเอื้อมมือไปช่วยพยุงพยาบาลสาว

"คุณ คุณคะ ช่วยฉันด้วย! ขอร้องล่ะช่วยฉันด้วยนะคะ!"

แต่พยาบาลตัวน้อยกลับมีอาการตื่นตระหนก ไม่ได้สนใจความเจ็บปวดของตัวเอง แต่จับมือเย่เทียนไว้ด้วยความวิตก

"ช่วยคุณ?"

เย่เทียนผงะ ยังไม่ทันได้ไถ่ถาม เสียงลามกเสียงหนึ่งก็ดังออกมาจากห้องคนไข้ เย่เทียนรู้สึกคุ้นเคยอยู่นิดหน่อย

“คนสวย อย่าหนีสิ ใช่ว่าคุณไม่รู้ว่าฉันเป็นใคร มาอยู่กับฉันรับประกันเลยว่าจากนี้ไปคุณจะมีชีวิตที่สุขสบาย ไม่ต้องทนรับอารมณ์คนอื่นในโรงพยาบาลเส็งเคร็งนี้หรอก!”

“คุณ คุณตู้ ฉันบอกคุณไปแล้วนะคะว่าฉันมีแฟนแล้ว คุณปล่อยฉันไปเถอะค่ะ”

ใบหน้างดงามของพยาบาลสาวเต็มไปด้วยความหวาดกลัว เธอรีบยันตัวเองขึ้นจากพื้น

“แล้วยังไง? สมัยนี้ต่อให้แต่งงานแล้วก็หย่าได้ แล้วนี่แค่แฟน”

เห็นพยาบาลสาวขอร้องด้วยท่าทีน่าสงสาร คนในห้องคนไข้กลับเดินบีบคั้นเข้ามาใกล้ ขู่อย่างไม่เกรงกลัวใดๆ “ฉันจะบอกคุณให้ สิ่งที่ฉันตู้เคอหลินอยากได้ไม่เคยไม่ได้มาครอบครอง!”

“อย่าหาว่าฉันไม่เตือนนะ คุณยอมมาอยู่กับฉันแต่โดยดีดีกว่า มิฉะนั้นไม่ว่าจะเป็นคุณหรือครอบครัวของคุณ กระทั่งแฟนคนนั้นของคุณ ชาตินี้ก็อย่าหวังว่าจะได้หากินในเมืองจินอีก!”

ที่นี่คือโรงพยาบาลระดับสูงสุดในเมืองจิน บุคคลที่เข้ารักษาที่นี่ได้แทบจะไม่มีคนธรรมดาเลยสักคน

แต่เจ้าหน้าที่ของที่นี่แตกต่างออกไป เห็นได้ชัดว่าพยาบาลสาวคนนี้เป็นคนธรรมดา พอได้ยินตู้เคอหลินพูดแบบนี้ ร่างบางก็สั่นขึ้นมาอย่างอดไม่ได้ เห็นได้ชัดว่ากลัวถึงขีดสุด

กลับเป็นเย่เทียนที่ยืนอยู่ด้านข้างแสยะยิ้มมุมปาก คิดไม่ถึงว่าที่เหม่อลอยไปเมื่อกี้ได้เดินมาถึงหน้าห้องคนไข้ของตู้เคอหลินแล้ว และยิ่งคิดไม่ถึงว่าถึงปุ๊บก็ได้เห็นอะไรสนุกๆขนาดนี้

“นี่คุณชายตู้ ยังไงซะคุณก็เป็นผู้ชายอกสามศอก รังแกเด็กผู้หญิงแบบนี้ใช้ได้ที่ไหน”

เย่เทียนก้าวไปข้างหน้าเล็กน้อย มองตู้เคอหลินด้วยรอยยิ้มจางๆ “คนเราอ้ะนะ ต้องมีความสำเหนียกเจียมตัว พี่พยาบาลเขาบอกแล้วไงว่าไม่ชอบคุณ คุณตามตื๊อแบบนี้จะได้ประโยชน์อะไร?”

ตู้เคอหลินเดินค้ำกำแพงมาจนถึงหน้าประตูพอดี มือซ้ายและขาขวาใส่เฝือกหนา แต่หน้าตาโอหังสุดๆ ไม่เหมือนคนป่วยเลยสักนิด