เย่เทียนเซ็งสุดๆ
ถึงแม้เขาอุตส่าห์มาที่โรงพยาบาลเพื่อพบตู้เฮิงฉุน แต่ตอนนี้มีคนดูอยู่มากมาย เขาไม่อาจถามข้อมูลของแก๊งหย่งเย่กับเขาได้จริงๆ
ถึงยังไงด้วยความลึกลับของแก๊งหย่งเย่ โอกาสน้อยมากที่ตู้เฮิงฉุนจะเต็มใจบอก เขาจะไต่สวนตู้เฮิงฉุนต่อหน้าคนมากมายขนาดนี้ก็คงไม่ได้
ในเมื่อข่มเหงด้วยบารมีไม่ได้ เย่เทียนมีแต่ต้องใช้วิธีเอาผลประโยชน์เข้าล่อ นี่ก็เป็นเหตุผลที่ทำไมเขาถึงเลือกสกัดจุดของตู้เคอหลิน
ตอนนี้เขาแค่ต้องถ่วงเวลาออกไปเท่านั้น จนกว่าตู้เฮิงฉุนจะพบความผิดปกติของตู้เคอหลิน!
“เถ้าแก่ตู้ คุณคิดไว้ดีเกินไปรึเปล่าครับ ถ้าคำขอโทษมีประโยชน์ จะมีตำรวจและกฎหมายไปทำไมครับ?!”
เมื่อเห็นว่าตู้เฮิงฉุนพูดเพียงไม่กี่คำพี่พยาบาลสาวก็มีความคิดจะยอมจบ เย่เทียนยอมที่ไหน
“แกพูดถูก ถ้าคำขอโทษมีประโยชน์ จะมีตำรวจและกฎหมายไว้ทำไม”
แต่เย่เทียนไม่พูดอะไรยังดี พอเขาพูดปุ๊บก็เรียกความไม่พอใจจากตู้เฮิงฉุนมาทันที “ไอ้หนุ่ม ฉันไม่สนว่าแกจะเป็นใครมาจากไหน ยังไงซะแกก็หักแขนหักขาของลูกชายฉัน แกจะต้องชดใช้!”
“เถ้า เถ้าแก่ตู้ครับ เหมือนคุณชายตู้จะผิดปกติไปนะครับ!”
แต่ไม่รอให้เย่เทียนตอบอะไร พี่หวังด้านข้างก็พบความผิดปกติของตู้เคอหลินซะก่อน และปริปากบอกตู้เฮิงฉุนด้วยเสียงเจื่อนๆ “คุณ คุณชายตู้ทำหน้าแบบนี้ตลอดเลยครับ ไม่แม้แต่กระพริบตา…..”
"หืม?!"
ตู้เฮิงฉุนผงะ เขารีบหันหลังกลับและตะโกนใส่ตู้เคอหลิน "ลูกชาย เป็นอะไรมั้ย"
น่าเสียดายที่ตู้เคอหลินผู้โดนเย่เทียนสกัดจุดไม่สามารถแม้แต่จะกะพริบตาได้ อย่าว่าแต่ขานตอบตู้เฮิงฉุนเลย
ตู้เฮิงฉุนกังวลขึ้นมาทันที เขารีบยื่นมือไปคว้าตู้เคอหลินมาเขย่าไปมา แต่ตู้เคอหลินก็ยังไม่มีปฏิกิริยาตอบสนอง
ถ้าไม่ใช่ว่าดวงตาของตู้เคอหลินยังกลอกไปมาได้อยู่ ตู้เฮิงฉุนเกือบจะคิดว่าเขาตายไปแล้ว
"แกทำอะไรกับลูกชายของฉัน?!"
แต่ตู้เฮิงฉุนไม่ใช่คุณชายเจ้าสำราญอย่างตู้เคอหลิน แม้ว่าเขาจะยังไม่สามารถเข้าใจได้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ไม่เป็นอุปสรรคที่เขาจะพุ่งความสงสัยไปที่เย่เทียน
นี่ก็เป็นเรื่องที่ปกติมาก ในห้องคนไข้ก็มีเย่เทียนนี่แหละที่มีสีหน้าสบายใจที่สุด
"เถ้าแก่ตู้ ผมว่าคุณเปลี่ยนไปแซ่โบ้ยก็ได้นะครับ ทำไมถึงชอบโบ้ยทุกอย่างให้ผมล่ะครับ"
เย่เทียนทำท่าทางใสซื่อ “ที่คุณชายตู้เป็นอย่างตอนนี้ คงเพราะสวรรค์ต้องการลงโทษเขา”
เมื่อเห็นว่าตู้เฮิงฉุนเริ่มจะเครียดขึ้นมา เย่เทียนก็รู้ว่าปลาเข้ามาติดเบ็ดแล้ว หากเขาจากไป ตู้เฮิงฉุนต้องตามมาแน่นอน ถึงตอนนั้นค่อยหาสถานที่ที่ไม่มีคน แล้วจะต้องกังวลอีกเหรอว่าตู้เฮิงฉุนจะไม่ยอมบอกข้อมูลของแก๊งหย่งเย่?
"เอาล่ะ ผมยังมีธุระให้ทำต่อ ไม่มีเวลามาเสียอยู่ที่นี่ขนาดนั้น!"
พูดจบ เย่เทียนก็หันหลังกลับโดยไม่ลังเล ก้าวฉับไวออกจากห้องคนไข้
"แกพาลูกชายฉันไปตรวจร่างกายก่อน ถ้าเขาเป็นอะไรไป แกได้ใช้ครึ่งชีวิตที่เหลือในคุกแน่!"
ตู้เฮิงฉุนร้อนใจขึ้นมาทันที เขาไม่สนอะไรอีก รีบเรียกพี่หวังมาดูแลตู้เคอหลิน ก่อนจะไล่ตามเย่เทียนออกไปอย่างเร่งรีบ
"ไอ้หนุ่ม อย่าเพิ่งไป! หยุดเดี๋ยวนี้นะ!"
แต่พอวิ่งมาถึงหน้าห้องคนไข้ ตู้เฮิงฉุนก็ลังเลขึ้นมา แม้ว่าเขายังอยู่ในวัยที่มีพละกำลัง แต่เขามีฐานะสูงส่ง เขาไม่กล้าที่จะทำให้เรื่องมันใหญ่โตเมื่อต้องเผชิญกับเด็กอย่างเย่เทียน
"เถ้าแก่ตู้ ผมไม่ใช่ลูกชายของคุณนะครับ คุณบอกให้หยุดผมก็ต้องหยุดเหรอ?"
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่