ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 598

“เสี่ยวเย่ เกิดอะไรขึ้น ทำไมฉันรู้สึกว่านายไปที่ไหน ที่นั่นก็จะมีเรื่องมีราวล่ะ”

ใต้การนำของหยูเกาหมิง สิบกว่าคนที่เดินมาพากันเข้ามาหาเย่เทียนและตู้เฮิงฉุน

“ท่าปู่หยู ใช่ว่าคุณไม่รู้จักผมซะหน่อย ผมเป็นพวกเห็นความอยุติธรรมไม่ได้ ต้องเข้าไปยุ่งร่ำไป ที่ไหนมีความต้องการ ผมย่อมไปปรากฏตัวที่นั่น”

เย่เทียนยิ้มเล็กน้อย ทอดสายตาไปที่ตู้เฮิงฉุนด้วยสายตาเปี่ยมความหมาย

โดนเย่เทียนจ้องด้วยสายตาแบบนี้ ความดีใจบนใบหน้าตู้เฮิงฉุนมลายหายไปจนสิ้น อารมณ์ซับซ้อนเต็มหน้าเข้ามาแทนที่ คิดไม่ถึงเลยว่าเย่เทียนรู้จักกับหยูเกาหมิง

ถึงหยูเกาหมิงจะเป็นเพียงแพทย์แผนจีน แต่เขาไม่ใช่หมอธรรมดา เป็นถึงหนึ่งในสิบแพทย์มือพระกาฬของประเทศจีน ไม่รู้ว่าคนมีอำนาจมากมายขนาดไหนที่ติดหนี้บุญคุณเขา!

นี่ก็เป็นเรื่องปกติ ไม่มีใครทำด้วยเหล็ก ต้องมีช่วงเวลาที่ป่วยอยู่แล้ว ต่อให้จ่ายค่ารักษา ก็ต้องติดหนี้บุญคุณอยู่ดี

ยังไงซะนั่นก็บุญคุณช่วยชีวิตนะ!

อีกอย่าง ต่อให้ตัวเองไม่ป่วย ใครจะรับประกันได้ว่าครอบครัวคนรอบกายจะไม่ป่วย?

พูดง่ายๆก็คือ ต่อให้ไม่พูดถึงความสามารถส่วนตัวของเย่เทียน หากหยูเกาหมิงยืนหยัดจะอยู่ข้างเดียวกับเย่เทียน ตู้เฮิงฉุนไม่กล้าคิดเรื่องแก้แค้นจริงๆ

แน่นอนว่าสิ่งที่สำคัญที่สุดของที่สุดคือหยูเกาหมิงดันเป็นคนที่เขาเชิญมา ความตั้งใจเดิมคือมารักษาแขนขาของตู้เคอหลิน ขืนมีปัญหากับหยูเกาหมิง แล้วลูกชายจะทำยังไง

ต่อให้จะบาดหมาง ต่อให้จะแก้แค้น ก็ต้องรอให้หยูเกาหมิงรักษาลูกชายให้เสร็จก่อน!

“เถ้าแก่ตู้ ไม่ทราบว่าเพื่อนตัวน้อยของผมคนนี้ล่วงเกินอะไรคุณเหรอครับ”

หยูเกาหมิงไม่รู้ว่าตู้เฮิงฉุนคิดอะไรอยู่ เขาสังเกตเห็นสายตาของเย่เทียน นัยน์ตาขุ่นมัวคู่นั้นกวาดมอง รปภ โรงพยาบาลที่นอนหมอบอยู่บนพื้น แล้วจึงทอดไปที่ตัวตู้เฮิงฉุน

ตาของตู้เฮิงฉุนกระตุกเล็กน้อย ความโชคดีที่รู้สึกขึ้นในใจหายไปในทันที และรู้สึกหวาดกลัวขึ้นมาลางๆ พึมพำในใจว่าแย่แล้ว

"ท่านปู่หยู ดูพูดเข้าสิครับ หมายความว่ายังไงที่ผมไปล่วงเกินเขา!"

แต่ไม่รอให้ตู้เฮิงฉุนพูดอะไร เย่เทียนกลับชิงพูดขึ้นมาก่อน “คนบางคนทำเรื่องไม่ดีที่เขาโมโหกันทั้งบาง แล้วผมบังเอิญไปเห็นพอดีต่างหากครับ”

ตู้เฮิงฉุนแทบจะกระอักเลือดออกมา ด่าเย่เทียนในใจว่าต่ำช้า เขาตั้งใจมาหาตัวเองแท้ๆ แต่บังเอิญไปเห็นเรื่องไม่ดีของลูกชายตัวเองเท่านั้น

"ใช้คำว่าโมโหกันทั้งบางเลยเหรอ"

หยูเกาหมิงหัวเรา พูดกับเย่เทียน "งั้นนายลองบอกมาซิว่านายก่อเรื่องอะไรอีก"

"ท่านปู่หยู ผมยอมรับว่าโมโหกันทั้งบางออกจะเกินไปหน่อย"

เย่เทียนเกาจมูกและพูดเสียงเจื่อนๆ "จะว่าไปก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรครับ ก็แค่ลูกชายของเถ้าแก่ตู้ คุณชายตู้ลวนลามพยาบาลสาวของโรงพยาบาลกลางวันแสกๆ แล้วผมบังเอิญไปเห็นพอดี"

"คุณก็น่าจะรู้นิสัยผมว่าร้อนแค่ไหน ตอนนั้นก็เลยไม่พูดพร่ำทำเพลง อัดคุณชายตู้ไปอย่างหนักเลยครับ"

"คุณชายตู้อาจจะกินดีอยู่ดีมานาน ผมไม่ทันระวังจึงตีจนแขนขาของคุณชายตู้หัก เถ้าแก่ตู้ที่เป็นพ่อเลยมาหาผมเพื่อขอคำอธิบาย”

"นี่มัน……"

เย่เทียนพูดอย่างสงบ หยูเกาหมิงก็เข้าใจลับลมคมในในนี้ แต่ยังไงซะเย่เทียนก็หักแขนหักขาของตู้เคอหลิน จนเขาก็ไม่รู้จะพูดยังไงดี

ยังไงซะไม่ว่าใคร ต่อให้ลูกชายของตัวเองเป็นฝ่ายผิดก่อน แต่โดนคนอื่นหักแขนหักขาแบบนี้ก็ลงโทษหนักเกินไป