รอจนว่านชิงเฟิงสั่งให้คนไปจัดการ รปภ โรงพยาบาลสิบกว่าคนเรียบร้อยแล้ว คนทั้งหมดก็ไม่เสียเวลาต่อ เดินลงไปที่ห้องคนไข้ของตู้เคอหลินชั้นล่าง
“ท่านปู่ว่าน คุณมาอยู่ที่นี่ได้ยังไงครับ”
เมื่อเห็นเจ้าหน้าที่โรงพยาบาลทำตัวนบนอบกับว่านชิงเฟิง เย่เทียนก็ทนสงสัยไม่ไหวจนเอ่ยถามออกไป
“ได้ดีตามพี่หยู ฉันก็ย้ายมาที่เมืองจินแล้ว”
ว่านชิงเฟิงหัวเราะและอธิบาย “หุ้นส่วนที่ใหญ่ที่สุดของโรงพยาบาลนี้ก็คือพวกเราสมาคมแพทย์แผนจีน ผู้อำนวยการคนก่อนเกิดอุบัติเหตุก่อนหน้านี้ เลยให้พี่หยูมาดูแล”
“แต่นายน่าจะพอรู้นิสัยของพี่หยูอยู่ เขาจะดูแลโรงพยาบาลใหญ่ขนาดนี้ได้ยังไงเล่า ก็เลยลากฉันมาจากเจียงหนัน”
เย่เทียนหัวเราะ ปกติหยูเกาหมิงจะร่อนเร่ไปทั่วประเทศ อิสระจนติดเป็นนิสัยแล้ว จู่ๆจะมากักขังเขาไว้ที่เมืองจิน ไม่มีคนช่วยคงไม่ได้จริงๆ
ทั้งสามคนเดินไปตามทางเดิน ทุกคนสังเกตเห็นภาพนี้หมด จึงอดคาดเดากันเองไม่ได้ว่าเย่เทียนเป็นใครมาจากไหน ทำไมถึงสนิทชิดเชื้อกับผู้ยิ่งใหญ่ทางการแพทย์อย่างหยูเกาหมิงและว่านชิงเฟิง
“ครั้งนี้เถ้าแก่ตู้โชคร้ายจริงๆ ถึงได้พานพบกับตัวเคราะห์ร้ายเช่นนี้”
“ถ้าให้ฉันพูดนะ เถ้าแก่ตู้มีลูกชายอย่างตู้เคอหลินต่างหากที่ถือว่าโชคร้ายจริงๆ”
“เดี่ยวสิ พูดกันมาตั้งเยอะแยะ เจ้านั่นเป็นใครกันแน่ พวกนายมีใครรู้จักมั้ย”
พอถามแบบนี้ ทุกคนมองหน้ากันไปมา ไม่มีใครรู้ว่าเย่เทียนโผล่มาจากไหนกันแน่
ว่านชิงเฟิงไม่สนใจคำนินทาของคนพวกนี้หรอก เขาโอบไหล่เย่เทียนอย่างไม่แคร์สายตา และถามด้วยรอยยิ้มกริ่ม “ว่าแต่นายเนี่ย มาเมืองจินตั้งแต่เมื่อไหร่”
เย่เทียนยิ้มเล็กน้อย ไม่ได้ปิดบัง เขาบอกไปตามตรง “เพิ่งมาเมื่อวันครับ มาจัดการอะไรนิดหน่อย อีกไม่กี่วันก็กลับแล้วครับ”
“เสี่ยวเย่ ในเมื่อเป็นแบบนี้ไม่รู้ว่าพรุ่งนี้นายว่างมั้ย”
ทันใดนั้นหยูเกาหมิงก็ส่งเสียงไถ่ถาม “พรุ่งนี้ฉันจะไปร่วมกิจกรรมทางทหารที่สำคัญมาก ถ้านายมีเวลาก็ไปกับฉัน ฉันจะแนะนำเพื่อนเก่าเพื่อนแก่ให้นายรู้จัก”
“กิจกรรมทางทหารที่สำคัญมาก?”
เย่เทียนผงะ ก่อนจะตั้งสติได้ และเกาจมูกตามสัญชาตญาณ พูดด้วยน้ำเสียงประหลาด “ท่านปู่หยู กิจกรรมสำคัญที่คุณว่านี่คงไม่ใช่งานคัดเลือกสมาชิกทีมสายฟ้าหรอกนะครับ”
“หืม?!”
หยูเกาหมิงไม่คิดว่าเย่เทียนก็รู้เรื่องนี้เหมือนกัน เขาหัวเราะ “นายก็รู้เหรอ ที่มาเมืองจินคราวนี้ก็เพราะเรื่องนี้โดยเฉพาะเลยล่ะสิ”
“ใช่แล้วครับท่านปู่หยู ที่ผมมาเมืองจินครั้งนี้ก็เพื่องานคัดเลือกในวันพรุ่งนี้จริงๆ”
เย่เทียนอมยิ้ม ไม่ได้บอกว่าตัวเองไปร่วมงานคัดเลือกในฐานะอะไร
“ในเมื่อเป็นแบบนี้ พรุ่งนี้นายถึงแล้วมาหาฉันหน่อย ถึงตอนนั้นเดี๋ยวฉันแนะนำเพื่อนเก่าเพื่อนแก่ให้รู้จัก”
หยูเกาหมิงพยักหน้าอย่างใช้ความคิด นึกว่าเย่เทียนเป็นเหมือนตัวเอง เข้าร่วมงานคัดเลือกเพราะถูกจัดให้เป็นเจ้าหน้าที่พยาบาล
นี่ก็เป็นเรื่องที่ช่วยไม่ได้ เขากับว่านชิงเฟิงมาเมืองจินได้สักพักแล้ว ไม่ได้รับผิดชอบสมาคมแพทย์แผนจีนสาขาเจียงหนันแล้ว จึงคิดว่าหัวหน้าสมาคมคนปัจจุบันเป็นคนส่งเย่เทียนมา
ยังไงซะนอกจากเย่เทียนจะเป็นสมาชิกระดับไดมอนต์ของสมาคมแพทย์แผนจีนแล้ว ยังรู้วิชาควบคุมเข็มด้วยชี่ทิพย์ มีสิทธิ์เต็มร้อย!
เย่เทียนได้ฟังก็มองหยูเกาหมิงสูงขึ้นอย่างอดไม่ได้ เขาทำเช่นนี้ ตั้งใจจะปูทางให้ตัวเองชัดๆ
ยังไงซะถ้าได้รู้จักผู้ยิ่งใหญ่ในวงการแพทย์เยอะๆ ต้องเกิดประโยชน์ต่อเส้นทางในอนาคตของเขาแน่นอน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่