ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 610

เมื่อเย่เทียนกลับมาถึงที่โรงแรม เขาก็รู้สึกแปลกใจที่เห็นจี้เยียนหรันก็อยู่ด้วย และยังนั่งอยู่บนโซฟาด้วยความประหลาดใจ

เมื่อเห็นเย่เทียนกลับมาถึง ฝ่ายหญิงก็ลุกขึ้นมาทันที เธอเหมือนอยากพูดอะไรบางอย่างแต่กลับพูดไม่ออก

เย่เทียนนั้นรู้ดีว่าจี้เยียนหรันนั้นกำลังคิดอะไรอยู่ เขาจึงส่ายหัวแล้วยิ้มพูด "ไม่ต้องห่วงนะ ผมไม่ได้ฆ่าพวกเขาหรอก"

เมื่อได้ยินคำตอบแบบนี้ จี้เยียนหรันก็โล่งอกและถามไปว่า "งั้นคุณได้ข้อมูลอะไรมาบ้าง?"

"ไม่เลย"

เย่เทียนถูจมูกไปมาและพูดอย่างจนใจว่า "หลังจากที่คุณกลับออกมา เดิมทีผมตั้งใจจะกลับไปถามคนกลุ่มนั้น แต่พอผมกลับเข้าไปในบ้านหลังพวกมันก็ไม่มีใครอยู่แล้ว!"

เขาตั้งใจปิดบังเรื่องของผู้หญิงคนนั้น หนึ่งคือเขาไม่อยากให้เธอเป็นกังวล สองคือเขาไม่รู้ว่าจะอธิบายกับเธออย่างไร

เพราะถึงอย่างไรแล้ว ด้วยนิสัยของคนอย่างจี้เยียนหรัน เธอจะถามจนกว่าจะรู้ความจริงให้ได้ ถ้าแบบนั้นเรื่องของเซ่เจียต้องถูกเปิดเผยแน่

"หายไปงั้นเหรอ?!"

คิ้วอันสวยงามของจี้เยียนหรันขมวดขึ้น และมองไปที่เย่เทียนด้วยสายตาแปลกๆ

สำหรับเธอแล้ว เย่เทียนเป็นคนที่แข็งแกร่งที่สุดเท่าที่เคยเจอมา แต่วันนี้กลับมีคนที่รอดพ้นจากน้ำมือของเขา แล้วเธอจะเชื่อได้อย่างไร!

แต่ในขณะเดียวกัน จี้เยียนหรันก็คิดว่าเย่เทียนส่งพวกเขาไปดื่มน้ำชากับยมบาลแล้ว แต่ตั้งใจสร้างเรื่องมาโกหกเธอเท่านั้น

“หืม?!"

เย่เทียนสังเกตเห็นท่าทางแปลกๆ ของจี้เยียนหรัน แล้วจะไม่รู้ได้อย่างไรว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่ จึบรีบพูดไปว่า "เยียนหรัน ผมไม่ได้โกหกคุณจริงๆ นะครับ มีคนมาช่วยพวกนั้นไปจริงๆ!"

"ถ้าคุณไม่เชื่อ ผมมีพยานนะ เดี๋ยวผมจะเรียกเขามาตอนนี้เลย"

เมื่อพูดจบ เย่เทียนทำท่าเหมือนจะหยิบโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋า

"พอแล้ว ฉันเชื่อคุณก็ได้"

จี้เยียนหรันยื่นมือออกไปหยุดเย่เทียนไว้ แต่สีหน้าของเธอยังเต็มไปด้วยความสงสัย

"เยียนหรัน คุณดีจังเลยนะ มา! ขอกอดหน่อย"

เย่เทียนยิ้มและเตรียมอ้าแขนเข้าไปกอดเธอ

"คุณสกปรกมาก ไปอาบน้ำก่อนแล้วค่อยว่ากัน!"

แต่จี้เยียนหรันกลับถอยออกไปพร้อมกับชี้นิ้วไปที่ห้องน้ำด้วยมืออันขาวเนียนของเธอ

"เยียนหรัน งั้นคุณรอผมแป๊บนึงนะ!"

เย่เทียนขยิบตาเจ้าเล่ห์ใส่จี้เยียนหรัน พร้อมกับฮัมเพลงแล้วเดินเข้าไปในห้องน้ำอย่างมีความสุขและได้ใจมาก ขอแค่เป็นคนก็จะรู้ว่าหลังจากเขาอาบน้ำเสร็จ คงไม่ใช่แค่จะกอดแน่นอน

จี้เยียนหรันมองไปที่ห้องน้ำจากด้านหลังพร้อมกับส่ายหัวอย่างจนใจ เธอไม่รู้จะรับมือเย่เทียนคนนี้อย่างไรแล้ว

"ไม่ได้! ในเมื่อปล่อยพวกมันหนีไปได้ งั้นเราก็ต้องแจ้งตำรวจอยู่ดี!"

เมื่อครุ่นคิดแล้ว จี้เยียนหรันก็ไม่ค่อยวางใจ หลังจากฝากข้อความทิ้งไว้ให้กับเย่เทียนแล้วเธอก็ไปที่สถานีตำรวจทันที

เย่เทียนที่กำลังอาบน้ำอยู่ยังไม่รู้ว่าจี้เยียนหรันออกไปข้างนอกแล้ว ในเวลานี้เขายังคิดว่าคืนนี้จะแสดงศักยภาพความแข็งแกร่งให้กับจี้เยียนหรันดู และยังคงฮัมเพลงแล้วอาบน้ำไปอย่างมีความสุข

"น้องเยียนเยียน น้องหรันหรัน ผมอาบน้ำเสร็จแล้วนะครับ คุณจะอาบต่อไหมครับ?"