ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 611

ด้วยการนำทางของเซวหมานจื่อผู้มีประสบการณ์ในก่อนหน้านี้ ทั้งสี่คนก็ลงจากรถแล้วขึ้นไปบนเฮลิคอปเตอร์

นี่คือเฮลิคอปเตอร์ขนาดใหญ่ลำหนึ่ง ซึ่งด้านในเครื่องมีชายหลายคนนั่งอยู่บวกกับสีหน้าที่ดูเย็นชาและแผ่ออร่าความอันตรายออกมาจากตัวทุกคน ซึ่งเห็นได้ชัดว่าพวกเขาต้องไม่ใช่คนธรรมดาอย่างแน่นอน

เซวหมานจื่อกับหยุนเหมิงหยานดูสนิทกับพวกเขามากโดยที่ไม่ต้องสงสัย หลังจากขึ้นเครื่องแล้วทั้งสองก็กล่าวทักทายกับชายกลุ่มนั้น จากนั้นแนะนำเย่เทียนกับจี้เยียนหรันให้พวกเขา

จี้เยียนหรันค่อยยังชั่ว เพราะเธอคือสาวสวย เชื่อว่าไม่มีชายใดในโลกจะปฏิเสธที่จะรู้จักสาวสวยเช่นนี้อย่างแน่นอน

แต่ตรงกันข้าม เพราะชายจากกองทัพกลุ่มนี้ไม่อยากสนใจเย่เทียนเลย และในสายตาของพวกเขานั้น เย่เทียนก็คือไอ้หน้าจืดคนหนึ่งที่ไม่ได้มีความสามารถอะไรเลย ที่ตามไปก็แค่อยากเป็นผู้รับชมคนหนึ่งเท่านั้น

ด้วยเหตุนี้ พวกเขาจะสนใจเย่เทียนได้อย่างไร?

แต่เย่เทียนก็ไม่ได้สนใจพวกเขาเช่นกัน เขากระทั่งมีความสุขกับเวลาว่างและเริ่มหลับตาพักผ่อน

เวลาผ่านไปอีกสักพัก หลังจากที่เฮลิคอปเตอร์เต็มไปด้วยผู้คน ในที่สุดพวกเขาก็ออกเดินทางไปยังจุดหมายปลายทาง

“เย่เทียน การแข่งขันในครั้งนี้จะดูแตกต่างจากครั้งก่อนเล็กน้อยนะ”

ในเวลานี้ เซวหมานจื่อที่ทักทายกลุ่มเพื่อนทหารเสร็จก็เข้ามาพูดคุยกับเย่เทียน “เมื่อกี้ผมได้ยินจากพวกเขาว่า การแข่งขันในครั้งนี้คนจะมากขึ้น และคนส่วนใหญ่ก็จะเป็นคนที่มาจากโลกแห่งศิลปะการต่อสู้อีกด้วย”

“จะว่าไป คุณรู้จักผู้คนหนึ่งที่มีอายุราว 24 ถึง 25 ไหม? ฝีมือของเธออยู่ในระดับดำตอนปลาย เธอสามารถควบคุมงูได้ 7 ถึง 8 ตัว และหนึ่งตัวในนั้นคืองูหลามยักษ์ที่มีความยาวมากกว่า 20 เมตร”

เย่เทียนที่กำลังพักสายตาอยู่ เมื่อได้ยินเสียงพูดของจี้เยียนหรันกับหยุนเหมิงหยาน เขาก็หันมองไปแต่แสร้งทำเป็นไม่สนใจ

“ควบคุมงูได้ด้วย?”

เซวหมานจื่อครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วส่ายหัวตอบ “ไม่รู้จักนะ ทำไมเหรอ? ผู้หญิงที่คุณพูดถึงจะมาเข้าร่วมการแข่งขันคัดเลือกด้วยเหรอ?”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ ดวงตาสีเข้มของเย่เทียนก็ฉายแสงขึ้นมาทันที แม้แต่เซวหมานจื่อยังไม่รู้จักผู้หญิงที่ว่าเลย แสดงว่าสถานะของผู้หญิงคนนี้ต้องลึกลับแน่นอน!

ด้วยความสามารถที่ว่านั้น ภูมิหลังของเธอต้องไม่ธรรมดาอยู่แล้ว แต่ในเมื่อเซวหมานจื่อไม่รู้จักเธอ หมายความว่าเธอต้องมาจากโลกแห่งศิลปะการต่อสู้แน่!

เมื่อรวมกับคำพูดของเซวหมานจื่อก่อนหน้านี้ เย่เทียนในตอนนี้ก็เริ่มสงสัยมากขึ้น สรุปแล้วเกิดอะไรขึ้นกันแน่? หรือว่าผู้คนในโลกแห่งศิลปะการต่อสู้กำลังวางแผนอะไรบางอย่าง? ทำไมปีนี้ถึงมีคนเยอะขนาดนี้ด้วย?

เมื่อคิดเช่นนี้ เย่เทียนก็เริ่มกังวลเล็กน้อย เพราะเกรงว่าจะมีเรื่องอะไรที่ไม่คาดคิดเกิดขึ้น

แต่ไม่นานหลังจากนั้น ความกังวลเหล่านี้ก็หายไป เพราะเย่เทียนเป็นนักสู้ที่มากความสามารถและเป็นผู้กล้าหาญ ฉะนั้นเขาไม่จำเป็นต้องกังวลเรื่องพวกนี้อยู่แล้ว

“ถึงอย่างไรแล้ว การแข่งขันคัดเลือกในครั้งนี้ไม่จำเป็นต้องไปถึงแชมป์ถึงจะเข้าร่วมทีมสายฟ้าได้ ขอแค่รักษาอันดับต้นๆ ไว้ ใครกล้ามาขวางเราเจอดีแน่!”

เย่เทียนคิดในใจและกำหมัดขึ้นโดยไม่รู้ตัว

เฮลิคอปเตอร์บินมาเกือบชั่วโมง ซึ่งได้ออกจากเขตของเมืองจินแล้ว และในที่สุดก็ได้ดิ่งลงในเขตแดนรกร้างแห่งหนึ่ง

เย่เทียนเหลือบมองลงไปและเห็นเหมืองแร่ที่เพิ่งปรับสถานที่เสร็จ ซึ่งดูแล้วที่นี่ต้องเป็นสถานที่ในการจัดการแข่งขันคัดเลือกในครั้งนี้แน่นอน

เวลาเพียงครู่เดียว ในที่สุดเฮลิคอปเตอร์ก็ลงจอดอย่างราบรื่น จากนั้นเย่เทียนแตะเท้าเบาๆ แล้วกระโดดลงพื้นอย่างง่ายดาย

“ตามผมมาครับ!”

บนพื้นมีคนรออยู่สักพักแล้ว เมื่อเห็นทุกคนลงจากเครื่องกันหมด เขาก็ตะโกนเสียงดังแล้วเดินนำหน้าไปก่อน

ในเวลาเพียงไม่กี่นาที พวกเขาก็ได้เดินมาถึงพื้นที่ราบที่ค่อนข้างกว้างแห่งหนึ่ง ซึ่งมีเต็นท์กันแดดมากมายตั้งอยู่ราวกับกำลังรับสมัครงาน

เต็นท์กันแดดเหล่านี้ถูกจัดวางอย่างเป็นระเบียบ และด้านหน้าของเต็นท์ทั้งหมดยังมีธงตระกูลขนาดใหญ่ตั้งอยู่