ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 616

ชายร่างกำยำดูหมิ่นเย่เทียนจากใจลึกๆ อย่างเห็นได้ชัด ต่างก็พุ่งไปตรงหน้าเย่เทียนด้วยความอึกทึก หมัดใหญ่เท่าหม้อพุ่งใส่ตรงหน้าของเย่เทียน

ดูจากสภาพแบบนั้นแล้ว ถ้าพูดจากใจจริง เกรงว่าเย่เทียนไม่ตายก็คงบาดเจ็บสาหัส!

“หมานจือ นายคอยดูไว้เถอะ ข้าพนันว่าไอ้หมอนั่นต้องโดนหมัดนี้จนทรุดลงบนพื้นแน่นอน!”

พวกโอชิเห็นสถานการณ์แบบนี้ ต่างก็ปั้นหน้าตื่นเต้นดีใจขึ้นมา

เพียงแต่ว่า พวกเขาเพิ่งจะพูดจบ ทุกคนที่กำลังรับชมต่างก็หดหู่ใจไปทันที ไม่เข้าใจจริงๆ ว่านี่มันสถานการณ์อะไรกันแน่

ในชั่ววินาทีนั้น อันที่จริงพวกเราเห็นหมัดของชายร่างกำยำกำลังกระแทกลงบนร่างของเย่เทียน ทว่าเย่เทียนกลับไม่รู้ว่าใช้วิธีอะไร กลับหลบหมัดนั้นได้ ทว่าในสายตาของเขา เย่เทียนเหมือนไม่ได้ขยับเลยสักนิด

แม้กระทั่งพวกผู้ชมยังเป็นแบบนี้ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงชายร่างกำยำที่เป็นคู่กรณี ยังคงทำหน้าฉงนสงสัย เหมือนไม่เข้าใจจริงๆ ว่าเย่เทียนใช้วิธีอะไรหลบหมัดหนักนี้ของตัวเองไปได้

“คุณช้าเกินไป”

เย่เทียนส่ายหัวเล็กน้อย แล้ววิพากษ์วิจารณ์ “ต่อให้กำลังของคุณจะแข็งแกร่งแค่ไหน แม้แต่หลบศัตรูยังไม่ได้เลย สุดท้ายก็ต้องแพ้อย่างไร้ข้อสงสัยอยู่แล้ว!”

ขณะที่พูด เย่เทียนก็ขยับขาราวกับเสือชีตาห์ที่วิ่งไปโผล่ด้านข้างของชายร่างกำยำคนนั้นทันที

สิ่งที่ทำให้คนไม่คาดคิดก็คือชายร่างกำยำกลับโมโหเป็นฟืนเป็นไฟ เอี้ยวตัวขว้างหมัดไปอีกครั้งโดยไม่คิด

เย่เทียนไม่ได้มีอารมณ์มาเล่นกับชายร่างกำยำ เห็นว่าอีกฝ่ายกำลังขว้างหมัดเข้ามา กลับจึงขยับลำตัวเข้าไปใกล้เหมือนมองไม่เห็น

ตอนที่หมัดของชายร่างกำยำกำลังจะสัมผัสกับตัวเอง เย่เทียนก็เอี้ยวคอเล็กน้อย ขณะที่หลบหลีกด้วยความเสี่ยงอันตราย มือขวาแตะร่างของชายร่างกำยำอย่างว่องไวไปสองสามที

อย่าเห็นว่าการแตะแค่สองสามทีนั้นดูธรรมดา ทว่าเย่เทียนเล็งไปที่เส้นลมปราณของชายร่างกำยำอย่างแม่นยำ ขณะที่รับประกันได้ว่าชายร่างกำยำคนนี้จะขาดความสามารถในการต่อสู้ และยังทำให้เขาไม่ได้รับบาดเจ็บอะไรอีกต่อไป

ไม่ว่ายังไงชายร่างกำยำคนนี้ก็คือทหารโดดเด่นคนหนึ่งที่คุ้มครองประเทศชาติ ถ้าต้องถอนตัวออกจากการแข่งขันครั้งนี้ ก็คงจะไม่คุ้มค่าเกินไป

เย่เทียนรู้สึกว่าตัวเองยังรักชาติมาก แล้วจะให้เสาหลักของประเทศชาติได้รับบาดเจ็บได้ยังไง?

พอนึกถึงแบบนี้ ไหวพริบอันฉับไวของเย่เทียนประดุจภูตผี แล้วเอาฝ่ามือฟาดไปบนร่างของชายร่างกำยำอีกหนึ่งที

“อึก...”

ชายร่างกำยำอดโอดอวยไม่ได้ ร่างขนาดใหญ่วาดเป็นเส้นโค้งอันสง่างามในอากาศ และตกลงไปตรงตำแหน่งที่ออกห่างสามเมตรอย่างหนัก

เขามีใจที่อยากจะลุกขึ้นต่อสู้ต่อ ทว่าร่างกายกลับอ่อนเพลียมาก เหมือนว่าได้ใช้แรงงานมาทั้งวัน ไม่มีเรี่ยวแรงแม้แต่น้อย แม้แต่ลุกขึ้นยังยาก!

“กรรมการ เขาลุกขึ้นมาไม่ได้ทันที คุณยังไม่ประกาศผลอีกเหรอ?”

เย่เทียนยังคงยืนอยู่ที่เดิมที่สภาพที่สมบูรณ์ แล้วตะโกนใส่กรรมการที่กำลังถมึงทึงอยู่ที่ไม่ไกล

กรรมการก็คาดคิดไม่ถึงว่าจะกลายเป็นแบบนี้ จึงมองเย่เทียนด้วยสายตาลุ่มลึก แล้วป่าวประกาศออกมา “เขาไม่มีแรงจะต่อสู้อีกแล้ว การแข่งขันครั้งนี้ คุณเป็นฝ่ายชนะ!”

ต้องรู้ว่ายังไงนี่ก็คือการแข่งขันความสามารถของทีมสายฟ้า ผู้เข้าแข่งขันไม่ใช่คนธรรมดา ผู้ที่สามารถเป็นกรรมการได้ ก็ต้องไม่ใช่บุคคลธรรมดาอะไรอยู่แล้ว แล้วจะมองไม่ออกได้อย่างไรว่าชายร่างกำยำเป็นยังไงบ้าง

“เยี่ยมมาก!”

ได้คำตอบที่แน่ชัดแล้ว เย่เทียนก็ขยับสิ่งที่อยู่ในมือเล็กน้อย เข็มชี่ทิพย์ดีดขนาดเล็กดีดออกมาอย่างไม่ทิ้งร่องรอยใด ทิ่มแทงลงบนร่างของชายร่างกำยำทันที

ไหนๆ ไม่ได้ทำร้ายคน และไม่ได้ทำร้ายตัวเอง สำหรับผลสรุปแบบนี้ เย่เทียนยังรู้สึกพึงพอใจมาก