ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 622

เปลี่ยนกำลังภายในให้เป็นพลัง ควบคุมทุกสรรพสิ่งมาได้ดั่งใจ นี่แหละคือสัญญาลักษณ์ของผู้แข็งแกร่งระดับดิน เมื่อเย่เทียนแสดงความสามารถออกมา สีหน้าของทุกคนก็เปลี่ยนไปทันที

“เชี่ย! ไอ้หมอนั่นมันโผล่มาจากไหนกัน? อายุแค่นี้ก็ฝึกจนถึงระดับดินแล้ว ไม่แน่ต่อไปอาจจะก้าวถึงระดับฟ้าก็ได้!”

“ถึงว่าทำไมการประลองในปีนี้ เขตทหารเจียงหนันถึงส่งเขามาแค่คนเดียว แค่เขาคนเดียวก็พอแล้ว!”

“ดูท่า ถ้าไม่มีอะไรผิดพลาด แชมป์ของการประลองในรุ่นนี้ต้องเป็นของเขาอย่างแน่นอนแล้ว”

ระหว่างที่พูดอย่างนั้น สายตามากมายที่มองไปยังเย่เทียนก็ซับซ้อนขึ้นมาทันที มีความสนใจแอบแฝง แค่ความนับถือกลับมามากกว่า!

เย่เทียนไม่คาดคิดว่า ตัวเองแค่เผยความสามารถออกมาแค่นิดเดียวก็ทำให้ทุกคนแตกตื่นถึงขนาดนี้ จึงได้หันมองพวกเขาด้วยความแปลกใจไปหลายที

ในเวลาสั้นๆ ก่อนหน้า เขาไม่ได้คิดมากอะไรขนาดนั้น แค่คิดว่าการที่เจี่ยเฉิงสามารถเข้ามาถึงรอบสิบหกคนได้ต้องไม่ธรรมดาแน่นอน เพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลา จึงได้ทำการโจมตีอย่างคาดไม่ถึงเพื่อล้มอีกฝ่ายในทันที!

ตอนนี้เจี่ยเฉิงตั้งสติได้แล้ว หลังจากที่ยืนตั้งหลักได้ หลังจากที่ได้รู้ว่าเย่เทียนเป็นผู้แข็งแกร่งระดับดิน เขาก็รู้ตัวว่าการประลองในครั้งนี้ตนต้องแพ้อย่างแน่นอน

แต่ว่า เขากลับไม่ได้รู้สึกไม่พอใจแม้แต่น้อย และกลับกันด้วยซ้ำ เขานั้นแสดงความนับถือเย่เทียนอย่างถึงที่สุด

“ไม่นึกเลยว่าคุณจะเป็นผู้แข็งแกร่งระดับดิน ไม่สู้แล้วไม่สู้แล้ว ผมขอยอมแพ้!”

เจี่ยเฉิงประกาศยอมแพ้ในทันที หลังจากที่พูดเขาก็ไม่ได้จากไป แต่กลับหันมองเย่เทียนด้วยสายตาที่เร่าร้อน “แต่ว่า ถ้าวันหน้ามีโอกาส ผมอยากขอสู้กับคุณอีกครั้ง แต่ครั้งหน้า ผมจะไม่มีทางแพ้ให้กับคุณเร็วขนาดนี้เด็ดขาด!”

“ตกลง! แล้วผมจะรอคุณ!”

พอเย่เทียนได้ยินอย่างนั้น ก็รู้สึกประทับใจในตัวเจี่ยเฉิงคนนี้ขึ้นมาบ้าง ลูกผู้ชายมีศักดิ์ศรีแบบนี้ มีค่าพอให้คบหา

เจี่ยเฉิงดีใจที่ผลออกมาดีเกินคาด จ้องมองเย่เทียนอย่างลึกซึ้ง แล้ววันทยหัตถ์อย่างให้เกียรติกับเย่เทียนไปทีหนึ่ง เขาถึงหมุนตัวแล้วเดินออกจากลานประลองไป

การประลองในครั้งนี้ตั้งแต่ต้นจนจบ รวมเวลาทุกอย่างเข้าไปแล้วยังไม่ถึงสิบนาที เย่เทียนก็เอาชนะได้อย่างง่ายดายทำเอาผู้ชมที่ดูการประลองตกใจไปตามๆ กัน

ความจริงแล้ว การต่อสู้ของเย่เทียนกับเจี่ยเฉิงดึงดูดความสนใจของผู้ชมแค่บางส่วนเท่านั้น ผู้ชมคนอื่นนั้นต่างให้ความสนใจการประลองของคู่อื่นอยู่ จึงไม่มีทางรู้ว่าเย่เทียนเอาชนะเจี่ยเฉิงได้ยังไง เย่เทียนเองก็ไม่ได้อยู่ในลานประลองต่อกวาดตามองไปรอบๆ แล้วได้รู้ว่าเซวหมานจื่อเองก็เข้าสนามไปตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้

ส่วนคนที่สู้กับเซวหมานจื่อจนเป็นเกลียว นอกจากเย่หย่งหงแล้วยังจะมีใครอีก?

วิชาวัชระร่างป้องกันสกิลเทพของเซวหมานจื่อนั้นฝึกจนถึงระดับดำตอนปลายแล้ว เขานั้นแข็งแกร่งอย่างไม่ต้องสงสัยเลย

แต่น่าเสียดาย เย่หย่งหงไม่ใช่คนที่จะรับมือด้วยง่ายๆ ตอนแรกการป้องกันอันน่าตกใจของเซวหมานจื่อนั้นแข็งแกร่งจนน่าตกใจ แต่เมื่อเวลาผ่านไป เขาก็เริ่มจับทางได้ เซวหมานจื่อแอบเริ่มต้านไม่ไหวแล้ว

ปั้ง!

ทันใดนั้นเอง เซวหมานจื่อกับเย่หย่งหงก็ได้ประชันกันอย่างหนักอีกครั้ง กำปั้นของทั้งคู่ปะทะเข้าด้วยกัน จนเกิดเสียงที่อุดอู้ดังขึ้น

สีหน้าขอเซวหมานจื่อเปลี่ยนไปเล็กน้อย จ้องเขม็งไปยังเย่หย่งหงด้วยดวงตาที่แอบแดงเล็กน้อย ก่อนหน้านี้เย่หย่งเล่อเล่นงาน โอชิจนเจ็บหนัก มันก็ทำให้เขาโกรธจนถึงสุดขีดไปแล้ว!

กำปั้นถูกกันเอาไว้ เซวหมานจื่อก็ไม่ได้หยุด ขยับขา แล้วเตะขาออกไปอย่างแรง

พอเย่หย่งหงเห็นอย่างนั้น ไม่เพียงไม่ได้ถอยหลบ แต่ยังถึงกับยิ้มอย่างโหดเหี้ยมออกมาที่มุมปาก แล้วเข้าประชิดอย่างไม่มีความเกรงกลัวใดๆ

“ไอ้หน้าโง่ แกคิดว่าตัวเองทำตัวเป็นเต่าหดหัวแล้วจะเอาชนะฉันได้รึไง? แกคิดว่าฉันจะทำอะไรแกไม่ได้เลยใช่มั้ย?!”

ระหว่างที่พูด เย่หย่งหงก็ชกใส่เซวหมานจื่ออย่างแรงอีกครั้ง

ตอนนี้ เขาไม่มีการออมมืออีกต่อไปแล้ว!