ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 693

ยืนมองพวกเย่เทียนสองคนจากไป ชิวอวี้ที่ยืนอยู่ด้านข้างหลู่ซีซานอดพูดขึ้นด้วยความเจ็บใจไม่ได้ “คุณหนู เจ้านั่นเป็นยอดฝีมือจากไหนกันคะ ถึงกล้าขู่คุณหนูเติ้งแบบนี้ ฉันว่าเขาเป็นคนเลวทรามชัดๆ”

“ก็อาจจะ”

หลู่ซีซานกลับส่ายหัว ตาคู่สวยเป็นประกายเจิดจ้า เธอสาวเท้ามาอยู่ข้างกายเติ้งเหวิน

ยังไงซะเติ้งเหวินก็เป็นคนเจอเรื่องใหญ่ๆมาเยอะ เวลานี้กลับมาสุขุมตามเดิมแล้ว

แม้เธอไม่แน่ใจนักว่าเย่เทียนต้องการอะไร แต่สัญชาตญาณของเธอบอกเธอว่าเย่เทียนไม่ได้คิดร้าย

“น้องเติ้งเหวิน ไม่เป็นไรใช่ไหม?”

เสียงของหลู่ซีซานดึงเติ้งเหวินที่ความคิดล่องลอยไปไกลกลับมา เธอหันกลับไปมองหลู่ซีซาน หัวเราะเฝื่อนๆพลางส่ายหัว “ฉันไม่เป็นไร”

“ไม่เป็นไรก็ดีแล้ว”

หลู่ซีซานพยักหน้าเล็กน้อย มุมปากคลี่ยิ้มอย่างมีนัย “น้องเติ้งเหวิน ถ้าเธอไม่ว่าอะไร งานเลี้ยงคืนนี้ฉันขอไปด้วยนะ”

“ไปด้วย?”

เติ้งเหวินผงะ มองหลู่ซีซานด้วยสีหน้าประหลาด แต่ก็ไม่ได้คิดมาก เธอพยักหน้าพลางเอ่ย “ได้สิ! ฉันล่ะอยากเห็นจริงๆว่าเย่เทียนคนนี้จะมาไม้ไหน”

หลู่ซีซานขำ ในใจแอบคาดหวังเหมือนกัน ไม่รู้ว่าการได้พบเย่เทียนอีกครั้งในคืนนี้จะเกิดอะไรขึ้นอีกหรือไม่?

หลังจากคุยกันคร่าวๆเสร็จแล้ว เติ้งเหวินถึงหันกลับไปมองเติ้งเจี้ยนข่าย

“เติ้งเจี้ยนข่าย ผมรู้ว่าผมผิดไปแล้ว ขอโทษครับ”

เติ้งเจี้ยนข่ายเห็นท่า แม้ตั้งมั่นในใจแล้วว่าจะคิดบัญชีกับเย่เทียน ทว่าไม่มีทางที่เขาจะแสดงออกทางสีหน้า จีงรีบเอ่ยขึ้น “ให้ผมว่าพี่อย่าไปร่วมงานเลี้ยงอะไรนั่นเลย เจ้านั่นดูก็รู้ว่าไม่ใช่คนดี ปล่อยพวกเขารอเก้อไปซะก็….”

“หุบปากซะ! เรื่องนี้นายไม่ต้องยุ่ง!”

ไม่รอให้เขาพูดจบ เติ้งเหวินโบกมือขัดเขาและพูดด้วยท่าทีจริงจัง “ถ้านายไม่อยากให้ฉันบอกเรื่องนี้กับอาสาวกับอาเขย หนึ่งเดือนหลังจากนี้นายจงอยู่สำนึกที่บ้าน ถ้าฉันรู้ว่านายออกมาข้างนอก อย่าหาว่าฉันไม่คำนึงถึงสายใยพี่น้องแล้วกัน!”

เติ้งเจี้ยนข่ายอ้าปาก อยากจะปฏิเสธ แต่เมื่อเห็นท่าทางเอาจริงของเติ้งเหวินแล้ว กล้าไม่เชื่อฟังเธอที่ไหน จึงพยักหน้าด้วยความขมขื่น และไปยืนหงอยๆอยู่ด้านข้าง ไม่กล้าพูดขัดอะไรสักคำ

“เอาล่ะ น้องเติ้งเหวิน ในเมื่อจะไปร่วมงานเลี้ยง พวกเราไปเลือกชุดราตรีกันก่อนเถอะ”

หลู่ซีซานยิ้มซุกซน ยื่นมือไปคล้องแขนเติ้งเหวินราวกับไม่มีผู้คนรอบข้าง “ในเมื่อจะไปคิดบัญชีกับเย่เทียน เธอยิ่งต้องแต่งตัวสวยๆ เอาให้เขาหลงใหลได้ปลื้ม ถึงเวลานั้นนายอยากเล่นงานเขาคงง่ายแค่ประโยคเดียว”

ภาพนี้ส่งผลให้ผู้ชายทุกคนในที่นี้ตาโต พวกนี้หักห้ามใจไม่เก่งต้องพยายามกลืนน้ำลาย แทบอยากพุ่งเข้าไปจัดการหลู่ซีซานซะเดี๋ยวนี้เดี๋ยวนั้น

นี่ก็เป็นเรื่องที่ช่วยไม่ได้ แต่ไหนแต่ไรหลู่ซีซานก็เป็นผู้หญิงที่มีเสน่ห์มากอยู่แล้ว บัดนี้แสดงท่าทีเหมือนเด็กสาวเช่นนี้ยิ่งชวนใจเต้นไปใหญ่!

จนกระทั่งร่างของหลู่ซีซานและเติ้งเหวินสองสาวหายลับไปแล้ว ฝูงชนถึงค่อยๆได้สติกลับมา

สำหรับพวกเขา วันนี้ไม่เสียเที่ยวจริงๆ นอกจากจะได้ดูงานแข่งม้าแล้ว ยังได้ดูละครชั้นดีซะด้วย กระทั่งได้เจอหนึ่งในสามสาวสวยอย่างเติ้งเหวิน สาวงามอันดับหนึ่งคนก่อนอย่างหลู่ซีซาน กำไรงามเลยล่ะ

เวลานั้น เย่เทียนและเซวฟู่ยี่ออกจากคลับการแข่งม้าแล้ว ทั้งคู่นั่งอยู่บนรถ เดินทางกลับคฤหาสน์ตระกูลเซว

“พี่เย่ เรื่องเมื่อกี้พวกเราทำเกินไปหรือเปล่า”

เงียบไปพักใหญ่ ในที่สุดเซวฟู่ยี่ก็ระงับความกังวลในใจไว้ไม่ไหว หันมองเย่เทียนที่นั่งข้างคนขับด้วยความขมขื่น

“วางใจเถอะ!”

เย่เทียนส่ายหัว คลี่ยิ้มนุ่มลึกที่มุมปาก ขดตัวอยู่บนที่นั่งข้างคนขับด้วยท่าทางเกียจคร้าน