ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 708

“เทพธิดาสาวแบบคุณนี้ เชื่อว่าไม่ว่าผู้ชายคนไหนล้วนไม่มีทางต้านทานเสน่ห์ของคุณได้!”

ข้างหูมีเสียงชื่นชมของเย่เทียนดังขึ้น ทำให้หลู่ซีซานอดหัวเราะขึ้นมาไม่ได้ พูดแบบอารมณ์ต่างๆ นานา “บางทีคุณชายเย่อาจพูดถูกนะคะ สำหรับผู้ชายส่วนมากแล้ว ฉันอาจจะมีแรงดึงดูดมาก แต่ฉันเชื่อว่าด้านในนี้ไม่รวมคุณชายเย่เอาไว้แน่”

เย่เทียนตะลึง พูดแบบค่อนข้างสนใจ “ไม่รวมผม? คำพูดนี้มันหมายความว่าอย่างไร?”

“เพราะ......”

ดวงตาเปล่งประกายคู่นั้นของหลู่ซีซานหมุนวน เดิมคิดอยากบอกว่าเซ่เจียเป็นเพื่อนสนิทของตนเอง แต่คำพูดมาถึงริมฝีปาก เธอกลับพูดไม่ออก เปลี่ยนคำพูดว่า “ทำไมต้องบอกคุณด้วย? คิๆ!”

เย่เทียนนึกไม่ถึงว่าหลู่ซีซานยังมีด้านซุกซนนี้ด้วย ทั้งที่เป็นผู้หญิงอายุสามสิบปีแล้ว กลับหัวเราะได้เหมือนเจ้าหญิงน้อยผู้ไร้เดียงสา ทำให้เขารู้สึกหวาดหวั่น เกือบอดกลั้นความคิดที่อยากกระโจนไปจัดการปีศาจสาวตนนี้ไว้ไม่ได้

“ไม่ว่าคุณจะคิดอย่างไร เชื่อว่าไม่ช้าหรือเร็วจะมีสักวันคุณจะบอกเหตุผลผมด้วยตัวเอง!”

เย่เทียนมองหลู่ซีซานแบบแฝงด้วยความหมายลึกซึ้ง ยักไหล่บอก “เอาล่ะ ไม่พูดกับคุณมากแล้ว ผมยังมีธุระต้องไปจัดการล่ะ!”

“ก็ได้! งั้นฉันไม่รบกวนคุณแล้วเหมือนกัน”

หลู่ซีซานตะลึง จากนั้นพยักหน้า เดาไม่ออกที่ไหนว่าเรื่องที่เย่เทียนอยากจัดการคืออะไร รีบเปิดประตูรถมุดลงไปแล้ว

เย่เทียนก็ไม่ได้เกรงใจอะไรกับหลู่ซีซานอีก สตาร์ทรถยนต์เหยียบคันเร่งลง ออกไปไม่เห็นแม้แต่ฝุ่นในทันที

หลู่ซีซานมองตามรถยนต์ที่ไกลออกไป จนกระทั่งหลังจากมองไฟท้ายไม่เห็น ถึงค่อยๆ ได้สติกลับมา ถอนหายใจอย่างน่าประหลาด “เย่เทียนนะเย่เทียน! นายยังทำให้คนแปลกใจได้ทุกเวลาเสียจริง แค่ไม่รู้ว่าสรุปแล้วนายจะบรรลุความคาดหมายของฉันได้หรือเปล่า?”

ในความเป็นจริง เย่เทียนไม่ได้ไปจัดการเรื่องราวของหยวนเข่อเหวยทางนั้น ขับเฟอร์รารี่กลับตระกูลเซวอย่างโจ่งแจ้ง อาบน้ำเข้านอนตั้งแต่หัววันแล้ว

เช้าตรู่วันต่อมา เย่เทียนก็โดนสายโทรศัพท์ของเหลยเหลาหู่รบกวนจนตื่น

“คุณชายเย่ครับ พวกเรามาถึงเมืองจินแล้วครับ”

เหลยเหลาหู่พูดแบบกังวลมาก “ผมเหมาเครื่องบินแล้วครับ แต่มากที่สุดได้เพียงพาลูกน้องมาหนึ่งร้อยสามสิบกว่าคน ไม่รู้ว่าคนเหล่านี้พอหรือไม่พอครับ?”

“พอแล้วพอแล้ว นายพาคนมามากขนาดนี้ก็เกินความคาดหมายของฉันแล้ว”

ตอนนี้เย่เทียนสุขใจ ชั่วขณะนั้นความกลัดกลุ้มเมื่อคืนนี้ก็หายไปไม่น้อย “ตอนนี้สถานการณ์ของเมืองจินพิเศษนิดหน่อย ตอนนี้คนที่นายพามาพวกนี้ ไม่แน่ล้วนจะดึงดูดความยุ่งยากที่ไม่จำเป็นมา”

“นี่คุณวางใจได้เต็มที่เลยครับ เพื่อคุณแล้วผมหากรุ๊ปทัวร์มาโดยเฉพาะ ให้เหล่าลูกน้องเข้ามาในนามของการท่องเที่ยวครับ”

เหลยเหลาหู่หัวเราะภูมิใจ สอบถามว่า “คุณชายเย่ครับ คุณว่าตอนนี้พวกเราควรทำอย่างไร? เข้าไปหาคุณเลยเหรอครับ?”

เย่เทียนกลับปฏิเสธคำแนะนำของเหลยเหลาหู่ “นายพาพวกลูกน้องไปเตรียมตัวให้เข้าที่ก่อน ถือโอกาสพาไปรู้จักสถานการณ์ของเมืองจินทางนี้ก่อนด้วย ค่ำๆ ฉันจะไปหาพวกนายเอง”

“ได้ครับ คุณชายเย่!”

เหลยเหลาหู่ย่อมไม่มีปัญหาแน่นอน จากนั้นวางสายโทรศัพท์ลง

โดนรบกวนจากสายโทรศัพท์ของเหลยเหลาหู่ เย่เทียนไม่มีความคิดกลับไปนอนต่อ รีบลุกจากเตียงไปล้างหน้าแปรงฟันแล้ว

แต่ใครจะรู้เพิ่งเดินออกประตูห้องมา กลับประจันหน้ากับจี้เยียนหรันเข้า นี่ทำให้ใบหน้าหญิงสาวแดงระเรื่อขึ้นมาในชั่วพริบตา

เมื่อคืนเจ้าหมอนี่แอบวิ่งเข้าห้องของเธอแล้วอย่างคาดไม่ถึง ภายใต้การฝืนกึ่งบังคับจัดการเธอไปหลายครั้งเต็มๆ แม้ว่าถึงตอนนี้เธอก็รู้สึกว่าขาสองข้างยังอ่อนแรงอยู่บ้างเลยล่ะ!

ประเด็นสำคัญคือ โดยเฉพาะอย่างยิ่งที่นี่คือตระกูลเซว พวกเขาเป็นเพียงแขก เธอกล้าทำที่ไหนล่ะ?

เวลานี้ เห็นเย่เทียนอย่างกับคนไม่เป็นอะไร ในใจเธอจะนิ่งเฉยได้ที่ไหน

เย่เทียนไม่รู้ว่าจี้เยียนหรันกำลังคิดอะไร แสยะปากเผยฟันขาวออกมาหลายซี่ พูดทักทาย “ตื่นเช้าขนาดนี้เลย? เมื่อคืนนอนหลับไม่ดีเหรอ?”