ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 717

เย่เทียนไม่ได้อยู่ในโรงแรมนาน หลังจากทักทายสมาชิกของมังกรฟ้าแล้ว จากนั้นก็อธิบายการร่วมมือกับฮาชิโมโตะ มินาโตะให้เหลยเหลาหู่ฟัง แล้วก็กลับออกจากโรงแรมไป

ตอนที่เดินทางมาครึ่งทาง หยวนเข่อเหวยก็โทรเข้ามาอีก เย่เทียนไม่ต้องคิดก็รู้ว่าต้องเป็นเรื่องของมือปืนนั้นแน่ๆ

“เป็นไงบ้าง ถามได้ความว่าอย่างไรบ้างไหม?”

“ไม่ได้เลยครับ หมอนั่นตายแล้ว！”

หยวนเข่อเหวยอารมณ์ไม่ดีอย่างเห็นได้ชัด กว่าจะตายเบาะแสมาก็ไม่ใช่ง่ายๆ ไม่คิดว่าจะเสียร่องรอยไปอีก เป็นใครก็อารมณ์ไม่ดีเป็นธรรมดา

เย่เทียนก็ขมวดคิ้วขึ้นมา “ทำไมถึงตายล่ะ?”

หยวนเข่อเหวยพูดอย่างลำบากใจว่า “ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน ผมเพิ่งเอาตัวหมอนั่นกลับมา ยังไม่ทันได้ไต่สวนอะไรเลย แค่ไปห้องน้ำกลับมาก็พบว่าหมอนั่นตายแล้ว”

เย่เทียนก็มีสีหน้าแปลกๆ ไปทันที “คงไม่ใช่เพราะที่นั่นมีไส้ศึกหรอกนะ?”

“เป็นไปไม่ได้ครับ！”

หยวนเข่อเหวยปฏิเสธอย่างมั่นใจ “คุณไม่เคยมาที่นี่ ถ้าเคยมาจะไม่มีข้อสงสัยแบบนี้เกิดขึ้น”

เย่เทียนก็ไม่ได้สงสัยอะไรมาก คิดในใจหรือว่าตนเองเลินเล่อเกินไปงั้นหรือ? นอกจากจะเอายาพิษใส่ไว้ในฟัน หรือว่ามือปืนคนนั้นยังมีวิธีอื่นที่ใช้ฆ่าตัวตาย?

พอหวนคิดดู เย่เทียนก็รู้สึกว่าเป็นไปได้ยาก ตอนนั้นที่เขาจับตัวหัวหน้าเผิงได้ ถ้ามีวิธีอื่นที่ทำให้ตายได้ มือปืนคนนั้นก็ไม่จำเป็นที่ต้องยิงเขาจนเละแบบนั้นหรอก

“ผมทราบแล้ว คุณไปดูอีกว่ามีร่องรอยอื่นอีกไหม！”

ตอนนี้มือปืนได้ตายไปแล้ว ร่องรอยขาดหาย เย่เทียนก็ทำอะไรไม่ได้เหมือนกัน！

“ก็ต้องเป็นแบบนี้แล้วล่ะครับ” หยวนเข่อเหวยวางสายด้วยความโมโห

ดวงตาดำๆ ของเย่เทียนก็หยีลง ไอ้บริษัทบ้านั่นมาลอบฆ่าตนเองหลายครั้ง จนต้องเสียคนไปไม่น้อย กระทั่งมีหัวหน้าต้องตายไปด้วย เชื่อว่าต่อให้ฝั่งตรงข้ามไม่ล้มเลิก ระยะนี้คงจะไม่ลงมืออีก

พอคิดว่าระยะนี้คงไม่มีการลงมืออีก เย่เทียนก็คิดไปถึงแก๊งหย่งเย่ จะว่าไปพวกนั้นก็ไม่ได้มีการเคลื่อนไหวนานแล้ว ไม่รู้ว่ากำลังทำเรื่องอะไรกันอีก?

ไม่ว่าอย่างไร หลังจากนั้นประมาณครึ่งชั่วโมง ในที่สุดเย่เทียนก็กลับมาถึงบ้านพักตระกูลเซว เพิ่งจอดรถเสร็จ ที่ประตูใหญ่ก็มีรถคันหนึ่งขับเข้ามา

เห็นว่าที่หน้ารถคันนั้นมีรปภ.หลายคนยืนทำหน้าตาลำบากใจกันอยู่ เย่เทียนก็ขมวดคิ้วขึ้นมา แล้วก็พูดในใจ ใครมาอีกเนี่ย? ทำไมถึงขวางไว้ไม่ให้เข้ามา?

แต่ว่า จากการตอบสนองของรปภ. เกรงว่าคนที่มาจะไม่ใช่คนธรรมดาๆ ！

พอคิดถึงจุดนี้ เย่เทียนก็อดจ้องมองไปที่รถคันนั้นไม่ได้ พอมองเห็นลางๆ ว่าในรถคันนั้นมีผู้หญิงสวยมากนั่งอยู่ด้านใน ไม่เหมือนกับหลู่ซีซานที่ดูเป็นผู้ใหญ่ หรือลูกสาวตระกูลใหญ่แบบเติ้งเหวิน ผู้หญิงคนนี้ดูเก่งมีความสามารถ

มองแค่แวบเดียว เย่เทียนก็จัดว่าเธอเป็นพวกผู้หญิงที่เก่ง！

เย่เทียนก็เกิดความสนใจขึ้นมาทันที แล้วก็ยิ้มเบาๆ เดินเข้าไป

รปภ.หลายคนที่ทำหน้าที่เฝ้าประตูก็ทั้งกังวลทั้งลำบากใจ กู้หยุนที่เป็นหนึ่งในสามสาวสวยแห่งเมืองจินมาเยือนถึงที่ แต่กลับเข้ามาด้วยความโมโหแอบแฝงไว้ด้วย ทำให้พวกเขาไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรดีเหมือนกัน

ในตอนนี้เอง เย่เทียนก็รีบเดินเข้ามา แล้วก็พูดสั่งสอนไปว่า “พวกแกจะชักช้ากันอยู่ทำไม? หัวหน้ารปภ.อย่างกูแค่ไปเข้าห้องน้ำเองไม่ใช่หรือไง? ทำไมพวกแกถึงมาอู้งานกันแบบนี้?”

รปภ.หลายคนก็ตั้งสติขึ้นมาได้ แล้วก็มองหน้าเย่เทียนแบบงงๆ ไม่รู้ว่าคุณชายใหญ่ที่มาจากตระกูลเย่กำลังทำอะไรอยู่ ทำไมถึงได้เป็นหัวหน้ารปภ.ของพวกเขาไปแล้ว?

“หัวหน้าครับ ขอโทษด้วยครับ พวกเราจะไปเดี๋ยวนี้ครับ！”

หัวหน้ารปภ.ตัวจริงถึงแม้จะไม่เข้าใจเหมือนกัน แต่เขารู้จักฐานะของเย่เทียน ไหนเลยจะกล้าเปิดเผยตัวตนของเย่เทียนไป

พูดออกไปแบบนี้ เขาก็ส่งสายตาให้กับรปภ.คนอื่นๆ ว่าให้คนอื่นๆ กลับออกไปให้หมด

เวลานี้ เย่เทียนก็ทำท่าเหมือนเพิ่งมองเห็นรถยนต์ แล้วก็พูดออกมาว่า “รถคันนี้ของใครกันห้ะ? ทำไมถึงมาจอดขวางประตูแบบนี้！”