ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 718

ในโรงแรมแห่งหนึ่ง ปืนใหญ่กำลังดื่มเหล้าไปด้วย โอบกอดผู้หญิงไปด้วย

นี่คือหน่วยงานใหญ่ของเขา ครั้งก่อนลงมือฆ่าเย่เทียนไม่สำเร็จ ยืดเยื้อมาจนถึงตอนนี้ เขายังหาโอกาสที่เหมาะสมอีกครั้งไม่ได้เลย

ทันใดนั้น เย่หย่งโซ่ก็รีบเดินเข้ามาจากด้านนอก แล้วพูดด้วยความโมโหเล็กน้อย “ปืนใหญ่ คุณหมายความว่าไง? ไหนบอกว่าจะจัดการปัญหาให้ผมไง?”

“คุณชายเย่ ต้องขอโทษจริงๆ ครับ ให้เวลาผมอีกหลายวันหน่อย ผมรับรองว่าจะทำสำเร็จได้แน่！”

พอเห็นตัวของเย่หย่งโซ่โผล่เข้ามา ปืนใหญ่ก็รีบลุกขึ้นทันที แล้วรีบพูดอธิบายว่า “เป็นเพราะไอ้เย่เทียนคนนั้นหัวหมอ ผมยังหาโอกาสลงมืออีกครั้งไม่ได้เลยครับ！”

“ไม่ต้องหาข้ออ้าง！”

เย่หย่งโซ่ไม่เคยหวังว่าปืนใหญ่จะสามารถกำจัดเย่เทียนได้เลย เขาต้องการแค่ให้ปืนใหญ่ไปก่อกวนเย่เทียน ทำให้เรื่องมันใหญ่ขึ้นก็ยิ่งดี！

“ครับๆๆ คุณชายเย่สั่งสอนถูกต้องแล้วครับ”

ปืนใหญ่ไหนเลยจะกล้าเสียมารยาทต่อเย่หย่งโซ่ แล้วก็ยิ้มหน้าบานพูดอย่างมีมารยาทว่า “คุณชายเย่อย่าโมโหไปครับ ผมจะให้คนไปสืบหาตำแหน่งที่อยู่ของเย่เทียนเดี๋ยวนี้เลย เชื่อว่าไม่นานก็จะได้ผลครับ”

ขณะพูด ปืนใหญ่ก็ส่งสายตาให้กับผู้หญิงสองคนนั้นที่นั่งอยู่

ผู้หญิงสองคนนั้นก็รู้งานทันที รีบลุกขึ้น แล้วเดินเข้าไปข้างๆ เย่หย่งโซ่ กอดแขนของเย่หย่งโซ่ซ้ายขวาข้างละคน ยิ้มหวานพูดว่า “คุณชายเย่คะ คุณก็อย่าโมโหไปสิคะ เดี๋ยวให้พวกเราสองคนดูแลคุณเองนะ”

เดิมทีเย่หย่งโซ่ก็เป็นพวกเที่ยวเล่นๆ ไปวันๆ ไม่เอาถ่านอยู่แล้ว เพียงแต่เห็นว่าปืนใหญ่ไม่มีการเคลื่อนไหว ก็เลยออกมาเร่งให้รีบจัดการเท่านั้นเอง พอได้สัมผัสถึงความอุ่นที่ส่งผ่านเข้ามาจากแขนสองข้าง ในกายก็บังเกิดความกำหนัดอันแรงกล้าขึ้นมาทันที

หลายวันมานี้สถานการณ์ในเมืองจินกำลังมีกฎอัยการศึกห้ามออกนอกพื้นที่ เขาอัดอั้นมากลายวันแล้ว ตอนนี้ภายใต้การยั่วยวนของผู้หญิงสองคน ไม่นานน้องชายเขาก็ตอบสนองขึ้นมาทันที

“อย่างไรเสียก็ลงมือให้เร็วที่สุดยิ่งดี ไม่ต้องกลัวว่าเรื่องมันจะใหญ่ ด้านนี้เดี๋ยวผมจัดการเอง！”

เย่หย่งโซ่ก็ขี้เกียจพูดมากกับปืนใหญ่ พูดสั่งการนิดหน่อยก็โอบสองสาวขึ้นชั้นบนไป เห็นได้ชัดว่าจะไปทำเรื่องบนเตียงกันด้านบน

ปืนใหญ่พยักหน้าอยู่ด้านหลัง จนกระทั่งสามคนเดินลับตาไป รอยยิ้มบนใบหน้าของเขาก็หายไป เขาเอาความโกรธทั้งหมดไปลงที่ตัวของเย่เทียน

“เย่เทียน มึงรอกูก่อนเถอะ！”

ที่เขาไม่มีการเคลื่อนไหวนานแบบนี้ ก็เพราะกังวลเรื่องกฎอัยการศึกที่ประกาศออกมาตอนนี้ ตอนนี้มีเย่หย่งโซ่สั่งการมาแล้ว เขาก็ไม่อยากชักช้า แล้วก็จะกวักมือเรียกลูกน้องให้ไปสืบหาร่องรอยของเย่เทียน

แค่พอเขาเพิ่งหันหัวกลับมา คิ้วก็ยกสูงขึ้น ไม่นานก็กลับเป็นสภาพเดิม ยิ้มพูดเบาๆ ว่า “คุณฮาชิโมโตะลมที่ไหนพัดคุณมาที่นี่ครับเนี่ย?”

“ก็แค่มาดูเฉยๆ แล้วก็มีของขวัญให้นายด้วย”

คนที่ยืนตรงหน้าของปืนใหญ่ก็คือฮาชิโมโตะ มินาโตะผู้โด่งดัง เธอได้ร่วมมือกับเย่เทียนแล้ว แล้วก็รีบไปวางแผนกับเหลยเหลาหู่

ปืนใหญ่ก็อึ้ง “ของขวัญงั้นหรือครับ?”

“ถูกต้อง！”

ฮาชิโมโตะ มินาโตะยิ้มเบาๆ แล้วก้าวเดินไปไม่กี่ก้าวจากนั้นก็นั่งลงบนโซฟา หยิบไวน์บนโต๊ะรินไปหนึ่งแก้ว จิบไปหนึ่งจิบ แล้วพูดว่า “ไวน์Lafiteปี82ใช่ไหม? รู้จักเสพสุขเหมือนกันนี่นายอะ！”

“桥本小姐เกรงใจเกินไปแล้วครับ”

ปืนใหญ่เห็นดังนั้น ก็ได้แต่นั่งเป็นเพื่อนไปด้วย แล้วถามอย่างสงสัยว่า “ไม่ทราบว่า桥本小姐จะให้ของขวัญอะไรกับผมหรือครับ?”

ฮาชิโมโตะ มินาโตะยิ้มเบาๆ “รอสักประเดี๋ยว ไม่นานนายก็รู้แล้ว”

พอเธอพูดจบ ด้านนอกก็มีเสียงโครมครามดังขึ้น แฝงไปด้วยเสียงร้องตะโกนด้วยความโมโห

“คุณฮาชิโมโตะนี่คุณหมายความว่าไงครับเนี่ย?”

ปืนใหญ่ตกใจ ไหนเลยจะไม่รู้ว่านี่คือของขวัญที่ฮาชิโมโตะ มินาโตะจะให้！

“ถ้าคุณสนใจกิจการเล็กๆ น้อยๆ ของผมก็บอกได้เลยครับ ผมรับรองว่าจะยกให้หมดเลย ทำไมจะต้องทำกันถึงขนาดนี้ด้วยล่ะ?”

เขาก็ไม่ได้โง่ ในเมื่อหัวหน้านักฆ่าอย่างฮาชิโมโตะ มินาโตะเลือกที่จะลงมือแล้ว จะต้องเตรียมการมาเป็นอย่างดี