ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 719

“แคร่กๆ ！”

ถึงแม้ลำคอจะถูกฮาชิโมโตะ มินาโตะหักไปแล้ว แต่ปืนใหญ่ยังไม่ตายเลยทันที ในลำคอยังมีเสียงพูดที่ใครก็ฟังไม่ชัดดังออกมา เหลือกตาโตพยายามยกมือขึ้น ราวกับว่าอยากจะคว้าโอกาสรอดชีวิตไว้

แต่ มือของเขายกขึ้นมาได้ครึ่งเดียว ก็หมดแรงร่วงลงไป จนกระทั่งตอนที่ตายไป ใบหน้าก็ยังมีความโหยหาในชีวิต

“ปืนใหญ่ตายแล้ว เชื่อว่าในโลกใต้ดินของเมืองจินคงจะต้องวุ่นวายช่วงหนึ่งแน่ๆ ！”

ฮาชิโมโตะ มินาโตะอดถอนหายใจออกมาไม่ได้ แล้วอยู่ดีๆ ก็เงยหน้า มองไปยังที่มุมประตูนั้น

ที่นั่น ไม่รู้ว่ามีเงาคนเพิ่มออกมาตอนไหน！

พอเห็นว่าฮาชิโมโตะ มินาโตะมองมา เขาก็ค่อยๆ ลุกขึ้น แล้วก็มองไปยังปืนใหญ่สิ้นลมหายใจอยู่ที่แทบเท้าของฮาชิโมโตะ มินาโตะด้วยสีหน้าเอื่อยเฉื่อย พร้อมกับส่ายหัวแปลกๆ

สำหรับฮาชิโมโตะ มินาโตะนั้น เย่เทียนระแวงเป็นอย่างมาก อย่างไรเสียวันนี้ก็เป็นวันที่เหลยเหลาหู่ปรากฏตัวในเมืองจินเป็นครั้งแรก เขาจะไม่มาได้อย่างไร

และด้วยเหตุนี้ เขาก็ได้เห็นฮาชิโมโตะ มินาโตะเข่นฆ่าชีวิตคนด้วยตาตนเอง ส่วนเรื่องของเลี่ยวชงหรือมู่ผิงอะไรนั่นล้วนเป็นข้ออ้าง เย่เทียนหัวเราะในใจกับเรื่องนี้ไม่หยุด

เขาไม่เชื่อหรอกว่าผู้หญิงคนนี้จะเป็นคนที่ให้ความสำคัญกับมิตรภาพ จุดนี้ดูจากลูกน้องของเธอที่หักข้อมือตนเองโดยไม่มีสีหน้าอะไรสักเลยสักนิดก็ดูออกแล้ว ท่าทางที่ทะมัดทะแมงแบบนั้น เห็นได้ชัดว่าไม่ได้หักมือแบบนี้เป็นครั้งแรก

ดวงตาสวยๆ ของฮาชิโมโตะ มินาโตะก็เป็นประกาย ถอนหายใจออกมายาวๆ แล้วค่อยพูดกับเย่เทียนว่า “คุณมาตอนไหน?”

“มาได้สักพักหนึ่งแล้ว”

เย่เทียนพยักหน้าเบาๆ เดินเข้าไปโดยไม่สนใจปืนใหญ่ที่นอนตายตาเหลือกอยู่ ยิ้มตาหยีพูดกับฮาชิโมโตะ มินาโตะว่า “ดูเหมือนว่า วันนี้คุณได้ตามจุดประสงค์แล้วนะ”

“วันนี้เป็นแค่การเริ่มต้นเท่านั้น！”

ฮาชิโมโตะ มินาโตะคิดการใหญ่กว่านี้ ไม่อย่างนั้นเรื่องเล็กแบบนี้ เธอจะต้องเข้ามาลงมือเองด้วยทำไม?

เย่เทียนรู้ว่าฮาชิโมโตะ มินาโตะเป็นคนทะเยอทะยานมาก แต่ว่าเธอกำลังวางแผนอะไรนั้น เย่เทียนยังคงเดาไม่ออก ได้แต่เก็บความสงสัยไว้ในใจ กลับไปค่อยให้คนไปสืบดู

คิดๆไปแบบนี้ เย่เทียนก็นึกเรื่องอะไรออก แล้วทำท่าจะยิ้มไม่ยิ้มพูดว่า “จะว่าไปแล้ว ด้านบนยังมีคนอยู่อีกนะ！คุณไม่สนใจขึ้นไปทักทายหน่อยหรือ?”

“ยังมีคนงั้นหรือ？”

ฮาชิโมโตะ มินาโตะอึ้ง ไม่ค่อยเข้าใจความหมายของเย่เทียน แล้วก็ถามอย่างสงสัยว่า “ใครกัน?”

มุมปากของเย่เทียนก็ยิ้มแปลๆ “เย่หย่งโซ่ของตระกูลเย่！”

“งั้นฉันไม่ขึ้นไปดีกว่า”

ฮาชิโมโตะ มินาโตะมองขวางใส่เย่เทียนด้วยสายตาหวานๆ ส่ายหัวพูดว่า “นี่เป็นเรื่องระหว่างตระกูลเย่ของคุณ ฉันไม่อยากไปยุ่งด้วยหรอก！”

“งั้นก็ได้！”

เย่เทียนจ้องมองเธอ แต่ก็ไม่ได้บังคับเธอ

ตอนนี้ ในบาร์ก็วุ่นวายมาก เหลยเหลาหู่ที่อาบเลือดไปทั้งตัวก็วิ่งออกมา มองดูสถานการณ์ในห้องรับรอง มองไปยังฮาชิโมโตะ มินาโตะด้วยความกลัวเล็กน้อย แล้วก็เข้ามาข้างตัวเย่เทียน

“คุณชายเย่ ด้านนอกเรียบร้อยหมดแล้ว คุณจะออกไปพูดอะไรหน่อยไหม?”

“ช่างเถอะ ด้านล่างคุณจัดการก็พอแล้ว คุณไปเรียกลูกน้องจำนวนหนึ่งขึ้นไปชั้นสองกับผม”

เย่เทียนส่ายหัวปฏิเสธความปรารถนาดีของเหลยเหลาหู่ ที่เขามาคืนนี้เพราะกังวลว่าฮาชิโมโตะ มินาโตะจะก่อเรื่อง เรื่องที่ไปออกหน้าออกตาแบบนี้เขาไม่ไปยุ่งเกี่ยวดีกว่า