ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 765

เมื่อเห็นเหลยเหลาหู่และชุยเต๋อไฉทั้งคู่กำลังต่อสู้กันอูชิงเจ๋อผู้มาถึงโกดังร้างอย่างเร่งรีบก็สงบอย่างมาก

ระหว่างทางที่มา เธอจิตใจไม่สงบมาตลอด ตอนนี้ทั้งสองฝ่ายกำลังต่อสู้กันอย่างจริงจังในที่สุดเธอก็ลดความระมัดระวังต่อเย่เทียนลงไปชั่วขณะ ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อ!

“ชุยเต๋อไฉถือว่าแกแม่งซวย วันนี้ฉันจะจัดการแกก่อน!”

คิดถึงตรงนี้ รอยยิ้มอันโหดร้ายปรากฏขึ้นบนใบหน้าอันบอบบางของเธอและเธอก็ไม่ได้ลงจากรถแต่พยักหน้าให้อูชิงเจ๋อข้างๆส่งสัญญาณให้เขาเข้าร่วมกลุ่มการต่อสู้

เรื่องเหล่านี้เธอไม่เหมาะกับการออกหน้า มีอูชิงเจ๋อออกหน้าเป็นทางเลือกที่ดีที่สุดอย่างไม่ต้องสงสัย

อูชิงเจ๋อไม่ว่าอะไร ดึงประตูรถและลงไป พาพวกลูกน้องที่ดุร้ายราวกับเสือเข้าร่วมกลุ่มการต่อสู้

เริ่มมีการปะทะกันของทั้งสามฝ่าย!

และในขณะเดียวกัน ในสโมสรหงเฟิงทางฝั่งเย่เทียนกลับตรงกันข้าม สามัคคีกลมเกลียวกัน

ต้องบอกเลยว่า อาหารของสโมสรหงเฟิงไม่เลวเลยจริงๆ เนื่องจากเย่เทียนและกู้หยุนบรรลุเป้าหมายเดียวกัน อาหารมื้อนี้ทานกันอย่างมีความสุข

ในเวลาไม่นาน เย่เทียนที่อิ่มแล้วนั่งบนเก้าอี้นิ่งๆอย่างเรื่อยเฉื่อย หรี่ตาลงอย่างเพลิดเพลิน

หลู่ซีซานที่อยู่ข้างๆเหลือบมองเย่เทียนเป็นระยะๆ ดวงตาที่สวยงามของเธอกลิ้งกลอกและก็ไม่รู้ว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่

การเคลื่อนไหวที่ชัดเจนเช่นนี้ทำให้กู้หยุนสังเกตได้ว่ามีบางอย่างผิดปกติ แต่เธอกลับไม่เปิดเผย นั่งอยู่ตรงริมๆอย่างเงียบๆ คิดเรื่องที่เกิดขึ้นในวันนี้

ฮาชิโมโตะมินาโตะที่แอบสนับสนุนอูชิงเจ๋ออย่างลับๆอยากจะปะทะกับกู่เจิ้นเจียงจริงๆถ้าไม่ผิดคาด งั้นทางฝั่งชุยเต๋อไฉวันนี้จะต้องตายอย่างไม่น่าสงสัยเลย!

หากเธอต้องการผลประโยชน์ล่ะก็ จะต้องมีการเตรียมการบางอย่างที่สอดคล้องกันอย่างเลี่ยงไม่ได้

คิดถึงตรงนี้ เธอเริ่มอดทนไม่ไหวอยากจะไปจากที่นี่แล้ว

เพียงแต่ เธอยังไม่ได้รับข้อมูลที่เจาะจงจากชุยเต๋อไฉเลย กลับต้องรออยู่ที่นี่

ทันใดนั้นหลู่ซีซานกล่าวเสนอว่า: “เย่เทียน ไม่งั้นเรามาเล่นหมากล้อมกันดีไหม?”

เย่เทียนชำเลืองไปที่หลู่ซีซานเล็กน้อย มุมปากกระตุกเหมือนจะยิ้มแต่ไม่ยิ้ม “ได้สิ! นานแล้วที่ฉันไม่ได้เล่นหมากล้อมเหมือนกัน ไม่รู้ว่าฝีมือในการเล่นหมากล้อมจะยังคุ้นชินอยู่หรือเปล่า”

ทันทีที่คำนี้ออกมา กู้หยุนก็สนใจเล็กน้อย เกมใช้สมองไม่ใช้กำลังอย่างหมากล้อมแต่สามารถเห็นอะไรได้มากมายเชียวล่ะ!

ไม่นานชิวอวี้สาวใช้ของหลู่ซีซานเดินกลับมาพร้อมกระดานหมากล้อมความคล่องแคล่วว่องไวนี้ เกรงว่าได้เตรียมไว้นานแล้ว!

ดวงตาสีเข้มของเย่เทียนมองที่หลู่ซีซานอย่างลึกซึ้ง กลับว่าก็ไม่ได้เปิดเผยความคิดของเธอออกมา ส่งสัญญาณให้หลู่ซีซานเลือกหมาก

หลู่ซีซานก็ไม่ได้เกรงใจอะไร หยิบหมากขาววางไว้ตำแหน่งตรงกลางก่อน

มีรอยยิ้มจางๆบนใบหน้าของเย่เทียน แข่งหมากล้อมกับหลู่ซีซานอย่างนิ่งสงบ

กู้หยุนอยู่ข้างๆมองอย่างสนใจเป็นอย่างยิ่งเธอที่มาจากตระกูลที่ร่ำรวยเป็นแบบอย่างที่ดี ไม่ว่ายังไงก็ยังพอเข้าใจหมากล้อมอยู่บ้างยิ่งไปกว่านั้นก็รู้ด้วยว่าทักษะเล่นหมากล้อมของหลู่ซีซานก็ไม่ได้ต่ำต้อยเลยตอนนี้เห็นว่าเย่เทียนแข่งหมากล้อมได้อย่างใจเย็นมีความอยากรู้อยากเห็นในดวงตาที่สวยงาม

สำหรับเย่เทียน เธอเริ่มเข้าใจมากขึ้นเรื่อยๆ!

ไม่นาน ทั้งสองคนก็วางหมากเต็มกระดาน กินกันไปกินกันมา เป็นเกมหมากรุกที่ยอดเยี่ยม

“หมากล้อมรอบนี้ไม่นับ ฉันขอลงใหม่!”

จู่ ๆ หลู่ซีซานเลิกคิ้ว คิดไม่ถึงว่าจะโกงด้วยการเปลี่ยนใจแล้วลงหมากใหม่

เย่เทียนหัวเราะเหอะๆ กลับไม่ได้ขัดขวาง และปล่อยให้หลู่ซีซานเก็บหมากสีขาวกลับไป

เพียงแต่ว่าหลู่ซีซานหยิบหมากอยู่นานไม่ลงหมากสักที คิดอยู่สักพักหนึ่ง ในที่สุดก็เลือกยอมแพ้ “ก็ได้! ฉันแพ้แล้ว”

พูดคำนี้ออกมา กู้หยุนที่สังเกตการณ์อยู่ข้างๆก็ตกใจ ไม่คิดเลยว่าหลู่ซีซานจะยอมแพ้