ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 776

มองเจี่ยซือหวี่ตรงหน้า เย่เทียนคลี่ยิ้มจากใจจริง แม้จะไม่เจอกันมาพักหนึ่งแล้ว แต่กับเด็กสาวผู้มีร่างกายสารพัดพิษคนนี้ เขาจำได้แม่นยำ

เย่เทียนมองไปรอบๆ พูดอย่างไม่สบอารมณ์ “ทำไมฉันถึงอยู่ที่นี่ไม่ได้ล่ะ?”

“นายอยู่ที่นี่ไม่ได้อยู่แล้ว!” เจี่ยซือหวี่แก้มป่อง ถลึงตาใส่เย่เทียนอย่างโกรธแค้น

เย่เทียนยิ้มเฝื่อนๆอย่างเหนื่อยใจ เขาอุตส่าห์นึกว่าคราวก่อนเจี่ยซือหวี่ช่วยเขาไว้เมื่อคราวก่อน ต้องไม่ตั้งตัวเป็นปรปักษ์กับตัวเองแล้วสิ แต่ตอนนี้ดูแล้วตัวเองคิดมากไป

เห็นท่าทางโกรธเกรี้ยวของเด็กสาวแล้ว เย่เทียนอดมีความคิดอยากแกล้งเธอไม่ได้ เขาแกล้งเอ่ย “ทำไมล่ะ ทำไมฉันถึงอยู่ที่นี่ไม่ได้”

เจี่ยซือหวี่มือเท้าเอว พูดอย่างเอาแต่ใจ “ฉันบอกว่าไม่ได้ก็คือไม่ได้!”

เธอรู้ความสัมพันธ์ระหว่างเย่เทียนและเซ่เจียดี ที่นี่ไม่ห่างจากแชงกรีล่ามาก เธอทึกทักเอาว่าเย่เทียนต้องมาหาเซ่เจียแน่ๆ เธอใช้เวลาตั้งนานกว่าจะปลอบเซ่เจียได้ ใครจะรู้ว่าถ้าทั้งคู่เจอกันอีกจะเป็นสถานการณ์แบบไหน จะไม่ให้เธอโมโหได้ยังไง?

“เธอคิดว่าเธอเป็นตำรวจเหรอ หรือเป็นอะไรกับฉัน ทำไมฉันต้องเชื่อฟังเธอด้วย?”

เย่เทียนเบ้ปาก พูดอย่างหยอกล้อ “อีกอย่าง เธอสู้ฉันไม่ได้ด้วยซ้ำ”

เจี่ยซือหวี่พูดอะไรไม่ออกในบัดดล เธอต้องยอมรับว่าคำพูดของเย่เทียนมีเหตุผล เธอทำอะไรเย่เทียนไม่ได้เลย แล้วทำไมเย่เทียนต้องเชื่อฟังเธอด้วย?

เห็นท่าทางอัดอั้นของเด็กสาว เย่เทียนอดหัวเราะไม่ได้ ยื่นมือจะไปโอบไหล่เจี่ยซือหวี่

แต่ เจี่ยซือหวี่ระแวงเย่เทียนอยู่ตลอด รู้สึกถึงการกระทำของเขาจึงรีบถอยหลังหนึ่งก้าวน ใบหน้าเล็กๆของเธอฉายแววเกรี้ยวกราด ตะคอกเสียงดุ “นายจะทำอะไรน่ะ? ฉันขอเตือนนายไว้ ต่อหน้าสาธาณชนนายอย่าซี้ซั้วทำอะไรนะ!”

“ห้ามซี้ซั้วต่อหน้าสาธารณชน?​ เธอหมายความว่า ลับหลังฉันซี้ซั้วได้ใช่ไหม?”

เย่เทียนแกล้งทำท่าหื่นกาม กวาดสายตามองทรวดทรงอรชรของเจี่ยซือหวี่อย่างไม่เกรงใจ

เจี่ยซือหวี่โกรธจนหน้าแดงก่ำ กัดฟันพูด “นาย ไอ้คนลามก!”

“แหม ในเมื่อเธอหาว่าฉันเป็นคนลามก ฉันก็จะทำสิ่งที่คนลามกทำให้เธอดู”

เย่เทียนหัวเราะ แกล้งทำเป็นประชิดตัวเจี่ยซือหวี่อย่างไม่หวังดี

เจี่ยซือหวี่ไม่รู้หรอกว่าเย่เทียนแกล้งหยอกเธอ นึกว่าเย่เทียนคิดจะทำอะไรจริงๆ แม้เธอจะมีความสามารถไม่ธรรมดา แต่เมื่ออยู่ต่อหน้าเย่เทียน เธอไม่มีกำลังต้านทานได้แม้แต่น้อย จึงถอยหลังกรูดตามสัญชาตญาณ

“นายหยุดเดี๋ยวนี้เลยนะ!”

เย่เทียนหัวเราะลั่นด้วยความพอใจ ไม่คิดว่าเธอจะรับคำหยอกล้อไม่ได้เลย กำลังจะเลิก เสียงตะคอกดุดันดังขึ้นข้างหูเสียก่อน

มองไปตามเสียง ก็เห็นชายหนุ่มคนหนึ่งก้าวเข้ามาอย่างฉับไว ขวางกั้นอยู่ตรงกลางระหว่างเย่เทียนและเจี่ยซือหวี่อย่างแข็งกร้าว จ้องเย่เทียนอย่างไม่เป็นมิตรพร้อมกล่าวเสียงเย็น “นายจะทำอะไร! ไสหัวไปเลยนะ!”

เย่เทียนผงะ ก่อนจะได้สติ มองชายหนุ่มขึ้นลงด้วยสีหน้าประหลาด “นายเป็นใคร?”

“เฮ่อจงเทียน?!”

ไม่รอให้ชายหนุ่มตอบ เจี่ยซือหวี่ขมวดคิ้วและเอ่ยขึ้นเสียก่อน

“คุณหนูเจี่ย ผมตั้งใจมาหาเสี่ยวเจีย คิดไม่ถึงว่าจะบังเอิญเจอเรื่องแบบนี้”

ชายหนุ่มผู้ถูกเรียกว่าเฮ่อจงเทียนใบหน้าเปี่ยมด้วยความมั่นใจ “คุณวางใจเถอะ มีผมอยู่ รับประกันว่าหมอนี่ไม่กล้าทำอะไรคุณแน่!”

เย่เทียนลูบคางโดยไม่รู้ตัว ถึงทั้งสองจะถือว่ารู้จักกัน แต่ดูจากท่าทางของเจี่ยซือหวี่แล้ว น่าจะไม่ได้รู้สึกดีกับเฮ่อจงเทียนคนนี้เท่าไหร่