ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 814

ตูม！

เสียงระเบิดเลื่อนลั่นสนั่นไหวดังเข้ามา ภายใต้การออกคำสั่งของหยวนเข่อเหวย ลูกทีมทั้งหลายก็ไม่ลังเล ต่างพากันหยิบระเบิดกันออกมาอย่างเหี้ยมโหด ตรงไหนมีคนเยอะก็โยนไปตรงนั้น

เปาโสงที่พกสารพันธุกรรมไว้อยู่ หลังจากโยนระเบิดควันออกไปแล้ว ก็อาศัยจังหวะนี้วิ่งไปทางตึกสูงที่อยู่ไม่ไกล เพื่อจะขึ้นไปจัดการกับมือสไนเปอร์ด้านบน

เย่เทียนเห็นแล้วก็แอบพยักหน้าเบาๆ พวกบริษัทนักฆ่าล้วนนึกว่าเปาโสงไปจัดการมือสไนเปอร์เท่านั้น ก็เลยไม่ได้ส่งคนเข้าไปล้อมมากมาย จุดสำคัญของพวกเขาก็คือ มุ่งเน้นไปยังหยวนเข่อเหวยที่ถือกล่องล็อกรหัสนั้นอยู่

ถ้าพูดอย่างไม่น่าฟังหน่อยก็คือ ต่อให้พวกของหยวนเข่อเหวยถูกจัดการไปแล้ว อย่างน้อยสารพันธุกรรมก็จะไม่ถูกแย่งไป

ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม พอความร้อนรนระยะสั้นๆ หมดไป พวกลูกน้องของบริษัทนักฆ่าก็ตั้งสติกันกลับมาได้ ต่างพากันทิ้งมอเตอร์ไซต์ ในขณะที่เข้าไปหลบในสิ่งก่อสร้างข้างๆ ก็หยิบอาวุธหนักต่างๆ ออกมาโจมตีกลับด้วยเหมือนกัน

หยวนเข่อเหวยรีบตะโกนออกมาว่า “หาที่หลบ！”

นี่มันก็ช่วยอะไรไม่ได้เหมือนกัน โล่ทิพย์ป้องกันกายก็ใช้ได้จำกัด ถ้าถูกโจมตีจนแตกสลายไป ภายในระยะเวลาสั้นๆ จะใช้การไม่ได้ พอถึงตอนนั้นลูกกระสุนก็เอาชีวิตเขาไปได้เหมือนเดิม！

พอได้ยินดังนั้น หยวนเข่อเหวยก็ยื่นมือไปจับรถยนต์คันหนึ่งมา แล้วออกแรงเอามันมาบังไว้ด้านหน้า

รถนี้มันถูกแต่งขึ้นมาเป็นพิเศษ กระสุนธรรมดาไม่สามารถยิงเข้าตัวรถได้ ทำให้พวกเขาได้เปรียบในจุดนี้

แน่นอนว่า เส้นผ่านศูนย์กลางของกระสุนปืนสไนเปอร์ไม่ได้อยู่ในปัจจัยพวกนี้

โครม！

ไม่ทันให้หยวนเข่อเหวยได้หายใจหายคอ รถที่อยู่ข้างหน้าเขาไม่กี่นิ้วก็ถูกกระสุนปืนสไนเปอร์ยิงจนเป็นรู

หยวนเข่อเหวยก็โมโหขึ้นมาทันที แล้วก็รีบเอามือปิดหูตะโกนไปว่า “เปาโสง ทำไมมึงช้าจังวะ?”

เปาโสงก็กลุ้มใจ เขาก็ห่างจากตึกสูงพอสมควร บวกกับมีลูกทีมของคนอื่นๆ ของบริษัทนักฆ่ามาขัดขวาง เขาเองก็บินไปไม่ได้เหมือนกันนี่นา?

“จะถึงแล้ว！ให้เวลาผมอีก1นาที！”

ถึงแม้จะพูดว่าเขาไปแบบนั้น แต่เปาโสงก็ไม่ได้น้อยใจ ปากก็ยังตะโกนออกมา แล้วก็เร่งความเร็วมากขึ้น วิ่งเข้าไปที่ตึกด้วยความเร็วอย่างบ้าคลั่ง

พอช่วงระทึกใจผ่านพ้นไป ลูกน้องของบริษัทนักฆ่าก็โจมตีกลับมา ราวกับกระสุนไม่มีวันหมด ยิงกราดใส่รถยนต์ที่อยู่ในม่านหมอกควัน

ในตอนนี้ เสียงปืนดังลั่นเข้ามาในหูไม่ขาดสาย พวกของหยวนเข่อเหวยก็จำเป็นต้องหลบก่อน แต่ก็หาจังหวะโยนระเบิดออกไปบ้าง เพื่อป้องกันไม่ให้ฝั่งตรงข้ามบุกเข้ามาได้

มีลูกทีมคนหนึ่งหันไปตะโกนทางหยวนเข่อเหวยว่า “หัวหน้าครับ ฝั่งตรงข้ามยิงมารุนแรงมากเลย！ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไป พวกเราจะเสียเปรียบนะครับ！”

หยวนเข่อเหวยยักคิ้วสูงขึ้น ราวกับกำลังคิดอะไรบางอย่าง แล้วรีบพูดว่า “พวกมันคงกำลังเล็งกล่องล็อกรหัสในมือกูอยู่แน่ๆ อีกเดี๋ยวกูจะวิ่งออกไป พวกเอ็งฟังคำสั่งจากชิวหย่าแล้วกัน！”

“อีกเดี๋ยวกูจะนับถึงสาม ทุกคนก็โยนระเบิดทำลายล้างสูงออกไปให้หมดเลย！”

ชิวหย่าที่ถูกเรียกชื่อก็หันไปมองหยวนเข่อเหวยด้วยสายตาอึ้งๆ แล้วก็รีบตั้งสติกลับมา ชี้นิ้วสั่งสองคนไปว่า “พวกนายสองคนว่องไวกันที่สุด อาศัยจังหวะนี้ พวกนายบุกออกไป ขอเพียงทำให้ฝั่งพวกมันเกิดความวุ่นวายได้ พวกเราถึงจะมีโอกาสได้พักหายใจบ้าง！”

“ตอนนั้นที่ฝึกการต่อสู้ผมอาศัยวิ่งเร็วเพื่อเอาชีวิตรอด คิดไม่ถึงว่าพอเข้ามาในทีมนี้แล้วจะได้เป็นกองหน้าตลอดเวลาเลย”

สองคนที่ชิวหย่าชี้นิ้วสั่งมองหน้ากัน ล้วนเห็นถึงความหมดหนทางในสายตาของกันและกัน

ชิวหย่าไม่สนใจสองคนนี้เลยด้วยซ้ำ แล้วก็หันไปพยักหน้าใส่หยวนเข่อเหวย แล้วพูดออกมาว่า “หนึ่ง สอง........”

พอสิ้นเสียงคำว่า สาม ทั้ง7คนรวมทั้งหยวนเข่อเหวยด้วยก็โยนระเบิดพลังทำลายล้างสูงในมือกันออกไปจนหมด ทันใดนั้นก็เกิดเสียงระเบิดจนหูอื้อขึ้นมาทันที

อาศัยจังหวะที่มีควันระเบิดฟุ้งกระจาย สองคนที่ถูกเรียกชื่อก็ออกไปจัดการ อาศัยความเร็วที่สุดของตนเอง ยิงออกไปซ้ายขวาไปยังพวกบริษัทนักฆ่าทั้งหลาย

หยวนเข่อเหวยก็เชื่อใจพวกนั้นอยู่มาก พอเห็นว่ามีจังหวะที่ได้ผ่อนหายใจแล้ว ก็ไม่ได้ลังเล รีบวิ่งไปทางรถของเย่เทียนทันที