ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 815

พอเห็นว่าหยวนเข่อเหวยบุกเข้ามาอย่างเอาจริงเอาจัง ชายที่ยืนอยู่ข้างๆ ผู้จัดการก็รีบก้าวออกมา แล้วก็เข้าไปรับมือ

ตุบ！

เสียงทุ้มๆ ดังขึ้น กำปั้นทั้งสองปะทะเข้าด้วยกัน แล้วก็เกิดพลังที่รุนแรงกระจายออกไปทั่วทุกสารทิศ

วินาทีต่อมา ทั้งสองคนก็กระเด็นถอยหลังออกไปกันอย่างรวดเร็ว ไกลหลายเมตรกว่าจะยืนได้อย่างมั่นคง

หางตาของเย่เทียน มองเห็นมือขวาของหยวนเข่อเหวยที่กำลังสั่นๆ เลยรีบก้าวขาออกไปช่วย “คุณเป็นไงบ้าง?”

“ทำไมหมอนั่นถึงได้มีแรงมากมายแบบนี้?”

หยวนเข่อเหวยแสดงความเห็นออกมา แล้วสะบัดมือส่ายหัวพูดว่า “ผมไม่เป็นไร มันไม่ได้เปรียบอะไรหรอก”

เย่เทียนก็ไม่มีคำพูดจะตอบกลับไป เห็นๆ อยู่ว่าหมอนี่เสียเปรียบไปนิดหน่อย แต่ก็ยังทะนงในศักดิ์ศรี

ผู้จัดการจ้องมองตัวของเย่เทียน แล้วก็พูดแนะนำตัวลูกน้องขึ้นมาอย่างจองหอง “พวกมึงอย่าดูถูกลูกน้องคนนี้ของกูไปนะ มันชื่อว่า หมัดไฟ พอมีชื่อเสียงในโลกนี้เหมือนกัน！”

“หมัดไฟหมัดน้ำบ้าบออะไร? คอยดูกูจัดการมันก็แล้วกันจองล้างจองผลาญ”

หยวนเข่อเหวยตอบโต้เสียงดังกลับไป แล้วก็มาพูดกับเย่เทียนเบาๆ ว่า “เย่เทียน จะให้ผมจัดการกับหมอนั่นคงจะต้องใช้เวลาสักระยะ คุณไปต่อกรกับไอ้ผู้จัดการนั่น เดี๋ยวผมเสร็จแล้วจะขไปช่วย！”

“อืม” เย่เทียนพยักหน้า แล้วดวงตาดำๆ ก็สาดอารมณ์ที่พร้อมต่อสู้ออกมา

ผู้จัดการลงมือลอบฆ่าเขามาหลายครั้งแล้ว มีหรือเขาจะไม่โมโหจนลุกเป็นไฟ?

พอคิดถึงจุดนี้ คัมภีร์หวงในตัวของเย่เทียนก็ขับเคลื่อนอย่างบ้าคลั่ง ก้าวขาออกไป แล้วก็เคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วราวกับสายฟ้า มุ่งหน้าไปยังตัวผู้จัดการ

“ให้ตายเถอะ！ไม่คิดจะบอกกล่าวกันก่อนเลยหรือไง?”

หยวนเข่อเหวยตะโกนบ่นๆ ออกมา แล้วก็รีบเดินตามรอยของเย่เทียน เข้าไปจัดการกับหมัดไฟด้วยเหมือนกัน

“เหอะ！”

ผู้จัดการกับหมัดไฟทั้งสองคนก็ไม่ได้เกรงกลัว รีบก้าวขาออกไปรับมือ

ในตอนนี้ สองฝั่งรวมสี่คนแยกสู้กันเป็นคู่ ตะลุมบอนต่อกรกัน

ตู้มๆ ！

มีเสียงระเบิดดังเข้ามาไม่ไกล แต่สี่คนนี้ก็ไม่ได้เสียสมาธิเลย ทั้งสองฝ่ายต่างก็ออกหมัดระยะประชิดตัวสู้กันอย่างดุเดือด

ถึงแม้หยวนเข่อเหวยจะเป็นสมาชิกของทีมสายฟ้า และมีพลังระดับผู้แข็งแกร่งระดับดิน แต่หมัดไฟก็ไม่ได้ด้อยกว่าเลย พอสองคนสู้กัน ยังไม่อาจจะตัดสินได้ว่าใครจะชนะ

ในขณะเดียวกัน เย่เทียนกับผู้จัดการก็ลงมือต่อสู้กันรวดเร็วมาก ทั้งสองคนออกหมัดรุนแรงกันมาก ถ้าถูกต่อยเข้าล่ะก็ เกรงว่าถ้าไม่ตายก็เจ็บหนัก！

เย่เทียนไม่มีเวลาไปดูสถานการณ์ทางฝั่งของหยวนเข่อเหวย จิตใจจับจ้องอยู่กับสู้กับผู้จัดการอยู่ตลอดเวลา เพื่อต้องการที่จะจัดการหมอนี่ให้เร็วที่สุด

อย่างไรเสีย ก็ไม่มีใครรู้ว่าเสว่อิ่งจะโผล่ออกมาตอนไหน

ฟุบ！

ลำตัวของผู้จัดการก็กลับกำปั้นของเย่เทียนที่ต่อยเข้ามา เท้าก็เคลื่อนย้ายติดต่อกัน ถอยออกไปหลายก้าวกว่าหลายเมตร

เย่เทียนก็จ้อง แล้วส่ายหัวพูดว่า “กูคิดไม่ถึงเหมือนกันว่ามึงจะเป็นผู้แข็งแกร่งระดับดินด้วย ในเมื่อมึงมีความสามารถแบบนี้ ทำไมถึงไม่ทำงานให้ชาติบ้านเมือง?”

ถึงแม้จะพูดไปแบบนั้น ในใจของเย่เทียนก็ตัดสินใจแล้ว ว่าวันนี้จะต้องเอาชีวิตของผู้จัดการทิ้งไว้ที่นี่ให้ได้ ไม่อย่างนั้นอนาคตก็จะเกิดความวุ่นวายไม่จบสิ้น！

ผู้จัดการได้ยินดังนั้น มุมปากก็เผยรอยยิ้มออกมา ราวกับดีใจที่เย่เทียนตกใจในความสามารถของตนเอง จากนั้นเขาก็ทำสีหน้าขรึมขึ้นมา แล้วพูดเสียงเย็นว่า “เดินคนละทางไม่อาจร่วมมือกันได้！”

พูดจบ ก็ออกแรงไปที่เท้า ที่พื้นก็แตกออกในทันที แล้วใช้แรงที่มีพุ่งเข้าไปหาเย่เทียนราวกับกระสุนออกจากปากกระบอก กำปั้นใหญ่ๆ ก็เหวี่ยงออกมาไม่หยุด ดูแล้วรุนแรงอย่างมาก