ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 83

กลับมาพูดถึงเย่เทียน หลังจากขับรถส่งเฉินหวั่นชิงกลับบ้านแล้ว ทั้งสองก็ไม่ได้พูดอะไรกันสักคำ

เย่เทียนมีความคิดอยากจะสานสัมพันธ์กับเฉินหวั่นชิง แต่เห็นได้ชัดว่าเฉินหวั่นชิงไม่มีความสนใจในเรื่องนี้

กลับถึงบ้านแล้ว ตอนที่เฉินหวั่นชิงไปอาบน้ำเปลี่ยนเป็นชุดอยู่บ้านสบายๆออกมา ก็ได้กลิ่นอาหารหอมกรุ่น

เธอเดินไปดูที่ห้องครัว ก็มีสีหน้าและสายตาประหลาดใจขึ้นมาทันที

เธอเห็นเย่เทียนสวมผ้ากันเปื้อน และกำลังยุ่งอยู่ในห้องครัว

พอรู้ตัวว่าเฉินหวั่นชิงมา มุมปากของเย่เทียนกระตุกเป็นเส้นโค้งและเอ่ยยิ้มๆ "คุณไปรอที่ห้องอาหารก่อนเลย อีกเดี๋ยวก็กินข้าวได้แล้ว"

พอได้ยินอย่างนี้แล้ว เฉินหวั่นชิงแปลกใจอย่างมาก เธอใช้ชีวิตร่วมกับเย่เทียนมาเกือบหนึ่งปี ไม่เคยเห็นเย่เทียนเข้าห้องครัวมาก่อนเลย!

วันนี้เย่เทียนกลับทำอาหารได้ และดมจากกลิ่นก็พอจะรู้ว่ารสชาติน่าจะไม่เลว

"เจ้านี่ไปหัดเรียนทำอาหารมาตั้งแต่เมื่อไหร่?"

เฉินหวั่นชิงนึกแปลกใจ ตั้งแต่ที่ลากเย่เทียนออกมาจากสถานีตำรวจได้ พฤติกรรมของเขาก็ยิ่งแปลกขึ้นเรื่อยๆ เธอคิดอยู่พักหนึ่งก็ยังคิดไม่ตก จึงโยนข้อกังขาทั้งหมดทิ้งไป

ถึงยังไงเย่เทียนก็มีการเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้นจริงๆ นอกจากลามกหื่นกาม เธอแปลกใจจนเลิกแปลกใจแล้ว

เย่เทียนเห็นทุกการเปลี่ยนแปลงของสีหน้าเธอ นึกลำพองใจ ว่ากันว่าคิดจะจับหัวใจของผู้หญิงไว้ ก็ต้องจับกระเพาะของเธอให้ได้ก่อน

แม้ว่าเฉินหวั่นชิงจะไม่เห็นตัวเองอยู่ในสายตา เย่เทียนก็ยังไม่ล้มเลิกความคิดที่จะชนะใจเฉินหวั่นชิง

เขาเชื่อว่าขอเพียงอดทนสม่ำเสมอ ช้าหรือเร็วเฉินหวั่นชิงก็ต้องตกหลุมรักตัวเองอย่างแน่นอน

ถึงตอนนั้น เขาอาจจะปลดล็อคท่าอื่นๆที่มากกว่ากอด!

หากคู่ปรับของเย่เทียนในชาติก่อนได้เห็นฉากนี้และรู้ว่าเย่เทียนยอมเข้าครัวเองเพื่อผู้หญิงคนหนึ่ง คงจะล้มทั้งยืนเป็นแน่!

ไม่กี่นาทีหลังจากนั้น อาหารค่ำอุดมสมบูรณ์ก็ถูกจัดวางไว้บนโต๊ะอาหาร เฉินหวั่นชิงลองคีบเนื้อตุ๋นซอสแดงชิ้นเล็กเข้าปาก

ทันใดนั้น เนื้อตุ๋นละลายในปากทันที เนื้อนุ่มและชุ่มฉ่ำ รสชาติอร่อยกว่าโรงแรมระดับห้าดาวบางที่ซะอีก

สายเฉินหวั่นชิงฉายแววประหลาดใจ เธอโพล่งถามออกมา "ฝีมือทำอาหารของนายดีขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่?"

เย่เทียนยิ้มอย่างได้ใจ "คิดไม่ถึงล่ะสิ!"

"คิดไม่ถึงจริงๆ ไปหาหลักสูตรมาจากไหน แนะนำฉันด้วย"

เฉินหวั่นชิงพยักหน้า พูดด้วยสายตาจิกกัด

เย่เทียนได้ยินแล้วเซ็งขึ้นมาทันที เขาตบโต๊ะพลางกล่าว "คุณลองไปหาหลักสูตรดูสิ นี่เป็นสูตรของฉันเย่เทียนแต่เพียงคนเดียว หนึ่งเดียวในใต้หล้า!"

เห็นท่าทางเย่เทียนที่โปรโมทตัวเองแล้ว เฉินหวั่นชิงอารมณ์ดีขึ้นมา เธอเริ่มรู้สึกว่าผู้ชายตรงหน้าคนนี้ไม่ได้น่ารำคาญอย่างที่คิด

เฉินหวั่นชิงที่เพิ่งอาบน้ำออกมาปลี่ยนไปใส่ชุดอยู่บ้านสีขาวหลวมๆ ข้างล่างเป็นกางเกง เย่เทียนเหลือบมองไปก็เห็นผิวขาวนวลที่โผล่พ้นเสื้อผ้า อดตาเป็นประกายไม่ได้

"ดูดีมั้ย?"

เฉินหวั่นชิงสังเกตเห็นสายตาของเขา จึงถามด้วยรอยยิ้มหวาน

"ดูดี!"

เย่เทียนพยักหน้าอย่างจริงจัง

"หืม?"

สายตาของเฉินหวั่นชิงดุดันขึ้น เริ่มมีกลิ่นอายอันตราย

"ฉันพูดความจริงนะ และเชื่อว่าไม่ว่าจะเป็นผู้ชายคนไหนใดก็ไม่บอกว่าเธอน่าเกลียดหรอก อีกอย่าง ผู้หญิงสวยก็เพื่อให้ผู้ชายได้ชื่นชมไม่ใช่หรอ?"

เย่เทียนไม่สนสายตาข่มขู่ของเธอ และตอบอย่างจริงจัง