ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 845

ตามองเห็นหลู่ลี่หาวฟันมีดลงมาด้วยท่าทางดุดัน ในใจเย่เทียนแอบถอนหายใจ ถ้ามีทางเลือก เดิมทีเขาคงไม่ยินยอมสู้กับว่าที่น้องเขยคนนี้

แต่ปัญหาสำคัญคือหลู่ลี่หาวจับเขาแน่นไม่ปล่อย ในใจลึกๆ เขามีความโกรธอยู่ไม่มากก็น้อย

“เป็นนายบังคับฉันสู้กับนายเองนะ งั้นฉันจะสั่งสอนนายดีๆ แทนพี่สาวนายเอง หวังว่าอีกเดี๋ยวนายจะไม่ร้องไห้เรียกหาผู้ปกครองล่ะ!”

ดวงตาดำมืดคู่นั้นของเย่เทียนมีแสงแวววาวแฉลบผ่าน สับเท้าเล็กน้อย หลบคมมีดดุเดือดที่ฟันเข้ามานั้นออกไปเหมือนหวาดเสียวแต่ความจริงแล้วปลอดภัย

ฉากนี้ทำให้ผู้คนในเหตุการณ์ต่างยำเกรง สายตาที่มองทางเย่เทียนเปลี่ยนไปซับซ้อนขึ้นมา

โดยเฉพาะอย่างยิ่ง คนที่กล้าเล่นท่าหวาดเสียวขนาดนี้ออกมา ต้องมั่นใจต่อตนเองเต็มที่แน่

ต้องรู้ว่า คนที่จะเลือกพักค้างคืนที่โรงเตี๊ยมไฉ่สิ่งแห่งนี้ โดยพื้นฐานล้วนเข้ามาเพื่อการแข่งชิงสิทธิ์โดยเฉพาะ เหมือนจิงไห่เชียนคนประเภทแบบนี้คงหาคนที่สองออกมาไม่ได้เด็ดขาด

พอนึกถึงว่าไม่แน่เย่เทียนอาจจะเป็นคู่ต่อสู้ในการแข่งชิงสิทธิ์ของพวกเขา ในใจพวกเขาก็กลัดกลุ้ม

หลู่ลี่หาวในฐานะคนต้นเรื่องตะลึงอย่างชัดเจน การปะทะฝีมือเมื่อวานนี้ทำให้เขารู้ดีว่าเย่เทียนจัดการไม่ง่าย และรู้ลึกซึ้งดีว่าท่าที่ง่ายดายเช่นนี้จะไม่ได้สร้างบาดแผลใดๆ แก่เย่เทียนด้วย เจตนาของมีดนี้เพียงแค่บีบเย่เทียนให้ถอย ให้เย่เทียนตกสู่ในจังหวะการต่อสู้ของเขา

และในหัวสมองเขาเคยคิดถึงความเป็นไปได้ที่เย่เทียนจะหลบหลีกนับไม่ถ้วน แต่นึกไม่ถึงว่าเย่เทียนจะเล่นน่าหวาดเสียวขนาดนี้ ทำให้แผนหลังที่เขาเตรียมไว้ใช้การไม่ได้ทั้งสิ้น ปรากฏว่าหยุดชะงักชั่วครู่อย่างเลี่ยงไม่ได้

“ทั้งที่พี่สาวนายเคยเตือนนายแล้ว นายกลับยังมาหาเรื่องฉันอย่างไม่รู้ดีชั่วแบบนี้ งั้นฉันจะให้บทเรียนลึกซึ้งกับนาย เลี่ยงที่ต่อไปนายจะวิ่งไปหาที่ตายข้างนอกอย่างไม่รู้จักตื้นลึกหนาบาง!”

เย่เทียนคว้าความผิดพลาดชั่วครู่นี้ของหลู่ลี่หาวไว้อย่างฉับไว ต่อยหมัดขนาดใหญ่เข้าไปอย่างไม่ปรานีแม้แต่น้อย

ปึง!

หลู่ลี่หาวไม่ทันได้หลบทั้งนั้น รู้สึกหน้าอกมีความเจ็บรุนแรงลอยมา ร่างกายแข็งแรงกำยำถอยหลังไปหลายก้าวแบบควบคุมไม่อยู่

“แคกๆ!”

หลู่ลี่หาวที่ถอยห่างออกสองเมตรไออยู่สักครู่ ถึงรู้สึกว่าความรู้สึกแน่นหน้าอกนั้นผ่อนคลายลงไม่น้อย

พิจารณาถึงสภาพร่างกายของตนเอง เย่เทียนเกิดความคิดรีบสู้รีบเสร็จ และจะไม่ให้เวลาหลู่ลี่หาวหายใจ ขยับเท้าสักหน่อยเป็นฝ่ายกระโจนเข้าหาเอง

ฟึบๆ!

ควงหมัดขนาดใหญ่ออกมาติดต่อกัน เกิดเสียงคำรามเป็นระลอกราวกับทุบที่ว่างกลางอากาศจนพัง ไม่มีความหมายอ้อมมือโดยสิ้นเชิง

หลู่ลี่หาวรีบดึงสติกลับทันที รีบยกมีดต้านทาน แต่ภายใต้การบุกเข้าโจมตีพลังหมัดนั้นของเย่เทียน ยังโดนต่อยจนถอยหลังต่อเนื่องแบบคุมไม่ได้ เวลานี้เดิมทีไม่มีกำลังใดๆ สู้กลับแล้ว

นี่ทำให้ทุกคนที่ล้อมอยู่รอบด้านต่างตกใจขึ้นมา ถึงแม้พวกเขาจะเดาได้แต่แรกว่าเย่เทียนไม่ธรรมดา แต่ก็นึกไม่ถึงว่าเย่เทียนจะเก่งกาจขนาดนี้

ต้องรู้ว่า ตระกูลหลู่อยู่ที่เมืองเถาหยวนนั้นเป็นอิทธิพลอันดับต้นๆ หลู่ลี่หาวในฐานะลูกหลานตระกูลหลู่ย่อมได้รับการติดตามเป็นธรรมดา ยังรู้ลึกว่าเขาอยู่ในบรรดาคนหนุ่มรุ่นเดียวกัน ก็เป็นมือดีในยี่สิบอันดับแรก

แต่ ต่อให้เป็นยอดฝีมืออายุน้อยขนาดนี้ ยามอยู่ในเงื้อมมือของเย่เทียนกลับได้เพียงต้านทานอย่างยากลำบาก งั้นเย่เทียนจะแกร่งมากแค่ไหนกัน?

เป็นข่งเทียนหยินที่แสดงออกว่าสนใจเพียงเงินทอง ดวงตาที่มองทางเย่เทียนล้วนเปล่งประกายความมันวาว และไม่รู้ว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่บ้าง

การต่อสู้มาเร็ว ผ่านไปเร็วยิ่งกว่า แค่เวลาไม่กี่นาทีสั้นๆ เย่เทียนก็ล้มหลู่ลี่หาวจนคว่ำลงพื้นเรียบร้อย