ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 95

เสียงเพียะดังลั่น ทั้งห้องส่วนตัวเงียบสงัด

ฝ่ามือนี้ของเย่เทียนตบหวงเย่าโจวจนมึน แม้แต่ลูกน้องของเขายังเบิกตากว้าง ตั้งตัวไม่ทันไปชั่วขณะ

เป็นแค่คนติดตามไปเอาความกล้ามาจากไหน ถึงบังอาจลงมือทำร้ายประธานของพวกเขา?

แม้แต่เฉินหวั่นชิงยังผงะไปชั่วขณะ สายตาที่มองเย่เทียนซับซ้อนขึ้นไปอีก

ตั้งแต่ลากเย่เทียนอกมาจากสถานีตำรวจได้ เขาก็แตกต่างจากเมื่อก่อนขึ้นเรื่อยๆ

หลังจากเงียบไปหลายวินาที ในที่สุดหวงเย่าโจวก็ได้สติกลับมาท่ามกลางความเจ็บปวดแสนสาหัส และมองเย่เทียนอย่างไม่อยากจะเชื่อ

"แก.....แกบังอาจทำร้ายฉัน แกรู้มั้ยว่าฉันเป็นใคร ยังจะกล้าทำร้ายฉันอีก?"

เย่เทียนกลับมีสีหน้าสงบ นิ่งเฉยราวกับแค่บี้มดตายไปตัวหนึ่ง

ในตอนที่เข้าประตูมาเขาก็ได้กลิ่นที่แตกต่างออกไป รอจนหวงเย่าโจวยกไวน์ออกมาเขาก็รู้ในทันทีว่าไอ้อ้วนนี่วางแผนอะไร

ตอนแรกเขาหยุดไว้ได้แล้ว คิดไม่ถึงว่าหวงเย่าโจวไม่ยอมตายใจ แถมยังพูดออกมาว่าจะให้เมียเขาหลับนอนด้วย

แน่นอนว่าเย่เทียนทนไม่ได้ ถ้าไม่ใช่เพราะอยู่ต่อหน้าเฉินหวั่นชิง ไม่สะดวกจะฆ่าฟันใคร ไอ้อ้วนนี่ได้ตายจนไม่รู้จะตายยังไงแล้ว!

"เรียก รปภ มา!"

"กล้าลงมือด้วยหรอ จะมากเกินไปแล้ว!"

เวลานี้บรรดาลูกน้องเพิ่งจะตั้งสติได้ และตะโกนเสียงดังขึ้นมา

"ไม่ต้องรีบ ฉันอยากเห็นว่าเด็กคนนี้จะผยองได้ขนาดไหน!"

หวงเย่าโจวหยุดการเคลื่อนไหวของลูกน้อง เห็นได้ชัดเจนว่าเขาไม่คิดจะเลิกราง่ายๆ

ไม่ว่ายังไงเขายังเป็นพี่ใหญ่ในวงการโฆษณา บัดนี้โดนเด็กไม่มีหัวนอนปลายเท้าตบหน้าเข้าให้ ถ้าเรื่องนี้แพร่ออกไปต้องขายหน้าขนาดไหนกัน เขาจะยอมปล่อยอีกฝ่ายไปง่ายๆได้ยังไง?

ในเวลานั้น เสี่ยวปินคนเมื่อกี้ได้เดินเข้ามา จ้องหน้าเย่เทียนอย่างเอาเป็นเอาตาย

"ไอ้หนุ่ม แกมันรนหาที่ตาย ประธานหวงของเรายังจะกล้าลงมืออีก ยังไม่รีบคุกเข่าขอโทษประธานหวงอีก!"

เขาเป็นคนขับรถและบอดี้การ์ดของหวงเย่าโจว พอจะมีฝีมืออยู่บ้าง แม้ว่าเย่เทียนจะลงมือไปแล้วในทีแรก แต่เขาก็ไม่เห็นเย่เทียนอยู่ในสายตา

เย่เทียนได้ยินเสียงจึงหันไปมองเขา ส่งยิ้มยิ้ม "ทำไมหรอ แกอยากโดนบ้างหรอ?"

ท่าทีของเย่เทียนช่างโอหังจริงๆ

คนอื่นๆก็โมโหโทโส พากันลุกขึ้นยืน

"ไอ้หนุ่ม อย่าสามหาวให้มาก รีบคุกเข่าขอโทษซะ ไม่อย่างนั้นแกตายแน่!"

"ไม่ดูเลยว่าเจอกับใครอยู่ ยังจะบังอาจลงมืออีก ถ้ายังไม่ขอโทษรับประกันเลยว่าแกได้อยู่ในคุกจนตายแน่!"

"ประธานเฉิน นี่คนของคุณใช่มั้ยครับ? รีบให้เขาขอโทษซะตอนนี้แล้วให้ค่าขอโทษอีกห้าล้านหยวน ไม่อย่างนั้นบริษัทแซ่เฉินของคุณเลิกคิดจะทำธุรกิจในเจียงหนันไปได้เลย"

แต่ละคนพูดจากันไม่ดีนัก นอกจากจะด่าเย่เทียนแล้วยังจะทำลายบริษัทแซ่เฉินด้วย โอหังกันถึงขีดสุดจริงๆ

ในใจของเฉินหวั่นชิงก็ชักจะเครียดขึ้นมา ถึงยังไงหวงเย่าโจวก็เป็นหัวเรือใหญ่ของวงการโฆษณา เขาสามารถช่วยให้องค์กรไหนมีชื่อเสียงขึ้นมาก็ได้ และสามารถทำให้องค์กรไหนกลายเป็นที่รังเกียจก็ได้

เจียงหนันอันกว้างใหญ่ไพศาลแห่งนี้ ไม่มีใครกล้ามีเรื่องกับอีกฝ่ายโดยไม่คิดให้ถี่ถ้วนหรอก!

และฝ่ามือนี้ของเย่เทียนทำให้พวกเขาผูกใจเจ็บกันอย่างสิ้นเชิง

เย่เทียนกลับหัวเราะเย็นๆ พูดอย่างดูแคลน "ฉันก็ขอเตือนพวกแกไว้อย่าง ขอโทษประธานเฉินตอนนี้ซะ ไม่อย่างนั้นวันนี้พวกแกอย่าหวังจะได้ออกจากห้องนี้!"

"โอ้โห ยังมีหน้ามาสามหาวอีก เสี่ยวปิน ลงมือ!"

หวงเย่าโจวสีหน้าเย็นเยียบ ออกคำสั่งทันที

นัยน์ตาของเสี่ยวปินฉายแววเหี้ยมโหด คำรามอย่างเกรี้ยวกราด "อยากตายใช่มั้ย!"

สิ้นเสียง เขาก็ลงมือทันที ต่อยเข้าที่ใบหน้าของเย่เทียน

หวงเย่าโจวเห็นแล้วอดหัวเราะเย็นๆไม่ได้ เขามั่นใจในตัวคนขับรถคนนี้ของตัวเองมาก ปกติแล้วคอยช่วยเขาสั่งสอนคนไปไม่น้อย

ในสายตาเขา ถึงแม้ไอ้เด็กนี่จะตบหน้าตัวเอง แต่ไม่ใช่คู่มือของเสี่ยวปินอย่างแน่นอน

ทันใดนั้น