ข้ายุ่งอยู่กับทํานาในตำหนักเย็น นิยาย บท 158

“ใครยังไม่ไป ก็ลงดาบได้เลย” คนกลุ่มใหญ่แน่นขนัดและส่งเสียงดังรบกวนด้านนอกเรือน ซึ่งต้องรบกวนการพักผ่อนของท่านตาแน่นอน

ด้วยเหตุนี้ เหล่าทหารอารักขาต่างก็ทยอยชักดาบออกมา คนกลุ่มนั้นยังคงคาดไม่ถึงว่าพวกเขาจะกล้าทำถึงขั้นนี้ แม้พวกเขาจะไม่เต็มใจ แต่สุดท้ายก็ต้องจากไปอยู่ดี

ในที่สุดปากประตูเรือนก็เงียบสงบอีกครั้ง

ต่อจากนั้นอีกไม่กี่วัน ลู่ยุ๋นหลัวก็อาศัยอยู่ในเรือนของท่านตาตลอด ส่วนด้านนอกเรือนก็มีทหารอารักขาอยู่ไม่น้อยคุ้มกันไว้

หลายครั้งที่ท่านตาคนรองและท่านตาคนสามถูกห้ามหยุดเอาไว้เพราะพยายามฝืนเข้าไป

ในเวลาเดียวกัน ในช่วงสองวันนี้ก็มีสตรีบริสุทธิ์นางหนึ่งมาหาถึงบ้าน พร้อมกับบอกว่าซูหงเฟยทำให้ตัวนางต้องมลทิน แถมยังกระวนกระวายจะเป็นจะตายอยู่หน้าประตู และต้องการให้ซูหงเฟยแต่งงานกับนาง

โดยสรุป ช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมาด้านนอกเรือนวุ่นวายราวกับไก่บินหมากระโดด(ไก่บินหมากระโดด หมายถึง ความอลหม่าน) บรรยากาศวินาศสันตะโร แม้แต่ชื่อเสียงของจวนกั๋วกงติ้งก็ยังได้รับผลกระทบ 

ลู่ยุ๋นหลัวจึงโกรธโดยธรรมชาติ จนอยากจะออกไปจัดการกับคนกลุ่มนั้นสักหน่อยแต่ก็ถูกท่านตาของนางห้ามเอาไว้

“เจ้าเป็นแค่หลานสาวสกุลนอกอีกทั้งยังแต่งงานออกไปแล้ว ถ้าเจ้าออกไป เจ้ามีฐานะอะไรถึงขนาดที่จะถูกพวกเขากลั่นแกล้งรึ รอให้ร่างกายข้าดีขึ้นก่อน ข้าจะไม่ปล่อยให้พวกมันได้เย่อหยิ่งอีก”

ลู่ยุ๋นหลัวก็คิดเช่นกัน ในตอนนี้ขอแค่ให้ท่านตาสุขภาพฟื้นตัวดีขึ้นคนเหล่านี้ก็แทบไม่มีอะไรต้องกลัว

เมื่อพูดขึ้นมา พวกเขาคงยังคิดว่าท่านตาคงไม่รอดแน่ในครั้งนี้ อีกทั้งยังไม่มีทั้งลูกชายลูกสาวและภรรยา เป็นชายชราม่ายที่โดดเดี่ยว นั่นจึงเป็นเหตุให้พวกเขาจับตามอง

สุขภาพของท่านอาวุโสได้รับการพักฟื้นโดยการฝังเข็มและรมยาทุกวันโดยลู่ยุ๋นหลัว และยังได้รับการบำรุงจากน้ำแห่งจิตวิญญาณ รวมไปถึงยาบำรุงต่าง ๆ ที่นางซื้อมาก่อนหน้านี้จนร่างกายของเขาก็ฟื้นตัวอย่างรวดเร็ว

ห้าวันต่อมา ท่านตานอกจากจะลงจากเตียงและเดินไปมาได้แล้ว ใบหน้าก็ยังกลับมามีชีวิตชีวาสดใสแดงระเรื่อได้อีกครั้ง ขนาดกำลังภายในก็ฟื้นตัวมาได้แล้วสองสามส่วน

ตอนแรกคิดว่าเมื่อท่านตาหายจากอาการป่วยแล้ว ท่านตาคนรองและท่านตาคนสามก็ควรเห็นแก่หน้าของตนเองบ้าง แล้วควรที่จะเก็บข้าวของออกจากจวนนี้ไปได้แล้ว แต่ไม่รู้ด้วยเหตุผลอะไร ทั้งสองตระกูลกลับไม่มีท่าทีเอ่ยว่าจะย้ายออกแม้แต่น้อย

หลายสิบคนจากทั้งสองตระกูลยังคงกินและดื่มอยู่ในจวนกั๋วกงติ้ง